Your flaws? Or my flaws? (a dutch B▲stille fanfic)

Wait... WHAT!

P.o.v onbekend

// Dit is in de verleden tijd geschreven//

Vanochtend 8 uur

Zij heeft mijn leven verwoest en nu zal ze er voor boeten. Ik pak mijn spullen in een grote sporttas in. Een mes, pistool, ducktape en touw. "Dit wordt de schrik van haar leven" mompel ik met een grijns op mijn gezicht. Zij heeft mijn leven verwoest en nu zal ze er voor boeten.

Ik laad alles in mijn auto en trek een lange zwarte jas aan en zet een hoed op. "Ze zal er voor boeten" herhaal ik steeds maar. Ik maak het portier open en stap in de auto. De weg naar HAAR is niet ver.

Ik stop voor haar huis en stap uit. Het huis ziet er net zo uit als TOEN. "Ze zal boeten" zeg ik terwijl ik aanbel. "Wacht even ik kom eraan!" Hoor ik HAAR roepen door de gang. Ze maakt de deur voor me open. Ha! arm ding, heb bijna medelijden met HAAR. "Zo, lang niet gezien". Ze smijt de deur meteen dicht, maar daar was ik op voorbereid dus steek mijn voet net voordat de deur dicht is ertussen. "Ga weg!" Schreeuwt ze. "Nee dit keer niet". Ik haal het touw en mijn mes tevoorschijn en dwing haar om tegen de muur te gaan staan. Dan bind ik haar vast op een stoel die in de gang staat. Dreigend zwaai ik met het mes. "Zo en nu is het lachen je vergaan of niet soms?" "Waarom doe je dit" vraagt ze, wat een domme koe is ze toch.(niet beledigend tegenover koeien:)) Net zoals vroeger. "Ik hoef geen uitleg aan je te geven, je bent het niet waard. Even geen vragen nu, want nu ga ik jou leven verpesten zoals jij dat van mij verpeste". Ik plak een stuk ducktape op haar mond en zorg ervoor dat ze goed vast zit. "Nu kan de show beginnen" lach ik. Ik snijd met mijn mes langs haar nek. Ze gilt en ik lach. Het bloed stoomt uit de wond en ik wrijf met mijn vinger over de wond. Het bloed veeg ik af aan de muren. Ik loop weer terug naar haar. Ze schreeuwt nog steeds als een baby met een volle luier. "Je had altijd zo'n mooie ogen, iets te mooi naar mijn mening". Ik wrijf over haar wang. Ze huilt. Weer pak ik mijn mes en kras ermee over haar ogen. Ze gilt, schreeuwt en huilt van de pijn. "Ik denk dat het voor nu genoeg is denk je ook niet?" Ze antwoordt niet en dat maakt me kwaad. "Antwoordt als ik je wat vraag!!!" Nu schudt ze heftig haar hoofd. Ik draai me om en loop op m'n gemak naar de auto. Ik verstuur nog een berichtje met een telefoon die ik, nadat ik het bericht heb verstuurd uit het raam gooi, en met de auto overheen rij. Zo dat is dat. Ik rij met piepende banden door de straten van Londen.

P.o.v Laura

//tegenwoordige tijd//

Will vraagt me of ik met Dan wil praten zodra ik er klaar voor ben en ik stem toe. Will laat me los en ik loop verder. Luna komt na een tijdje aanrennen. "Het spijt me Lau ik wist niet nou ja..." zegt ze helemaal uit geput. "Het is niet jouw fout". "Zullen we dan maar wat bij Starbucks gaan drinken?" "Goed idee". Er verschijnt weer een kleine glimlach op mijn gezicht als ik denk aan een lekkere ijskoffie van de Starbucks.

Na een kwartiertje lopen zijn we er. We bestellen beiden een ijskoffie en gaan aan een tafeltje bij het raam zitten. Er heerst een stilte tussen ons, maar Luna verbreekt deze naderhand. "Weetje Will hè is eigenlijk best aardig". "Oké die blik en die woorden zeggen al genoeg Lun. Je bent verliefd op Will niet waar?" Ze bloost. "Umm nou ja, eigenlijk wel een beetje, ja. Daarom duurde het ook zolang voordat ik naar je toe kwam. Will en ik blijken heel veel gemeen te hebben en ja, we hebben even gepraat". "Ah daar heb je onze koffie, maar denk je dat Will jou ook leuk vindt?" "Dat weet ik nog niet echt,maar wil je iets voor me doen?" Vraagt ze terwijl ze aan haar koffie nipt. "Ja tuurlijk"." Als het nou ja, weer goed tussen jou en Dan gaat wil je me dan af en toe meenemen. Ik had namelijk daarstraks geen tijd om zijn nummer te vragen." Ik twijfel. Zelf weet ik dat ik Dan zal gaan missen als ik hem niet meer zie, en ik heb Will belooft hem een kans te geven, dus knik instemmend als teken dat het goed is. "Thanks mate". "You're welcome" knipoog ik naar haar. We hebben onze koffie op en lopen naar buiten. Eff m'n telefoon checken. Ik zie dat ik een bericht binnen heb van een onbekend nummer. Ik open hem.

Misschien moet je naar je moeder gaan. Ze wil je vast graag zien. O nee wacht dat kan ze nu niet meer.

Wait...WHAT! Ik trek helemaal wit weg en Luna vraagt of het wel gaat. Ik laat haar het bericht lezen. We kijken elkaar aan en angst overvalt me.

//alles goed? Laat weten wat je vindt van het boek. En vergeet niet te stemmen!!!!

Greets,

Luna. //