Your flaws? Or my flaws? (a dutch B▲stille fanfic)

O Gosh no!

P.o.v Dan

Ik laat haar gaan. Zodra ik haar niet meer zie loop ik terug naar de jongens. Will is opgestaan. "Ik zal even met haar praten" zegt Will als hij zijn hand op mijn schouder legt. Ik zeg niks en loop door. Hoe kon ik ook zo stom zijn? "Zin om wat te gaan drinken ergens?" Vraagt Kyle. "Ach ja waarom ook niet". Ik probeer te lachen, maar het lijkt meer op iemand die net een rotte vis heeft gegeten en de smaak niet uit z'n mond krijgt. "Dan zal ik Will wel even bellen om te zeggen dat we wat gaan drinken in de pub?" Biedt Woody aan. Ik knik.

Even later zitten we aan een bar van een kleine gezellige pub. Ik bestel een biertje. Al gauw hebben Kyle en Woody de dansvloer opgezocht en Will kijkt toe. Ik krijg het warm, even naar buiten om wat frisse lucht te krijgen. Ik sein naar Will dat ik naar buiten ga en hij steekt zijn duim op om aan te geven dat hij het begrepen heeft. Buiten is het koud dus rits ik mijn hoodie dicht. Ik slenter wat door de sneeuw en kijk naar de mensen op straat. Allemaal lijken ze zo zorgeloos. Ik integendeel heb nu één grote zorg aan mijn hoofd: Laura. Ik ben ook zo stom. Ik ga op een bankje zitten tegenover de Starbucks en kijk naar de mensen die in en uit lopen. "Dat lijkt Laura wel" zeg ik zacht tegen mezelf. Het meisje waarvan ik denk dat het Laura is staat samen met een ander meisjes vlak naast de ingang van de Starbucks. Ze kijken verschrikt naar een telefoon alsof hij behekst is. Ik kijk beter. Het is Laura! "Laura!Laura!" Roep ik over straat. De mensen kijken me aan alsof gek ben of zo , maar dat boeit me niet. Ze kijkt op en probeert weg te lopen, maar ik hou haar vast. "Luister even, het spijt me oké. Ik had het meteen moeten vertellen, vergeef het me... please". Ik kijk haar in de ogen en zie angst. Heb ik haar bang gemaakt?."Gaat het wel?" vraag ik bezorgt om haar. Iemand trekt aan mijn schouder en ik zie dat het Luna is. Haar was ik even vergeten. "Dan, we hebben nu even geen tijd voor je hoe graag je dat ook zou willen. Er is iets met Laura's moeder en we weten niet wat ,dus we moeten er onmiddellijk naar toe". Ik zie dat Laura haar een boze blik geeft. "Ik wil jullie wel even brengen"

p.o.v Laura

Waarom bied hij nu aan om te brengen? Ik heb hier even geen tijd voor. Ik moet NU naar mijn moeder. Toch knik ik als teken dat het goed is dat hij ons brengt. "Ik heb alleen mijn auto nog bij het park staan". zegt Dan en alsof hij weet dat ik hier iets op wil gaan zeggen rent hij richting de auto en roept: "wacht hier ik ben er zo!". "Lau ik wil niet vervelend zijn, maar hij doet wel moeite voor je misschien moet je hem een kans geven" zegt Luna terwijl ze Dan nakijkt. Ik zeg hier niks op en er valt een stilte. "Ik ga eerst naar mijn moeder als je het niet erg vindt" zeg ik maar uiteindelijk.

Al snel is Dan er met zijn auto. We stappen snel in. "Zeg maar waar ik moet afslaan". Ik knik instemmend. "Mag ik vragen wat er met je moeder is?''. Ik wil zeggen dat hem dat niks aan gaat, maar Luna is me voor. "Laura kreeg een bericht van een onbekend nummer waarin staat dat haar moeder haar graag zou zien, maar haar nu niet meer kan zien". "O....." zegt Dan. "Echt waar! Is dat het enige wat je kunt zeggen! Mijn moeder is verminkt of vermoord of weet ik veel wat, en jij zegt: o..". Hij kijkt verschrikt naar me. Ik krijg spijt van wat ik heb gezegd. "KIJK UIT!" roept Luna vanaf de achterbank. Dan geeft een ruk aan het stuur naar links en de auto draait om zijn as. We komen tot stilstand en ik kijk of iedereen ongedeerd is. Gelukkig niemand ernstig gewond, alleen wat schaafwonden.

P.o.v Luna

Er komt een auto op ons afrijden."Kijk uit!" roep ik nog. Dan stuurt de auto naar links, maar de auto draait door de grote snelheid en de scherpe bocht, om zijn as. Ik word tegen de binnenkant van de deur gedrukt totdat de auto tot stilstand komt. Ik ga rechtop zitten en zie dat Laura en Dan ongedeerd zijn. Nog een beetje duizelig stap ik uit de auto. "Ik ga kijken naar de bestuurder van die auto" zeg ik als ik naar de auto wijs die recht op ons af kwam. Zijn auto is tegen een lantaarnpaal gebotst. Van de voorkant van de auto is niks meer over. "Hallo, hoort u mij?" vraag ik in de hoop naar een antwoord. Geen reactie. Langzaam loop ik naar de bestuurderskant. Ik gil. Hard. "Wat is er?" vraagt Dan als hij naar me toe komt rennen. Er komen geen woorden uit mijn mond, ik wijs alleen naar de bestuurder die een diepe snee ik zijn hoofd heeft. "O gosh no!". Laura is er ook bij komen staan. Het wordt alleen maar enger als Dan een klein notitieblaadje van de schouder van de man pakt. Hij leest voor: "Deze man is nu dood, misschien jou moeder ook Laura. Ga maar snel kijken. " Laura huilt en ik zie dat Dan haar probeert te troosten. "Het komt goed, we gaan er nu met z'n drieen heen en we bellen de politie" probeert Dan.

//ghehehehe is het een beetje spannend?//