Meta Dönüşüm

7.BÖLÜM

BURAK'IN AĞZINDAN;

Uyandığımda koltukta değil yataktaydım.Yağmur yanımdaydı ve ben neredeyse tamamen çıplaktım.Birden yataktan fırladım.Ben ani bir tepki gösterince Yağmur da uyandı.
"Günaydın aşkım"dedi gülümseyerek.

"Yağmur ben buraya nasıl geldim?"

"Şey.Ben senin koltukta yatmanı istemedim ve buraya taşıdım."

"Nasıl taşıyabildin ki beni?"

"Güçlerimin yardımıyla"

"Güçlerini benim üstümde kullandın.Sonra da... Neden ya neden?"

"Işık'ı sevdiğinin farkındayım Burak.Senin beni terketmemen için yaptım."

"Evet onu seviyorum ve şimdi ona ihanet etmiş oldum."

"Burak olan oldu.Unut artık Işık'ı.Ben varım yanında"

"Evet sen varsın.Sorunda bu.Karşisındakinin duygularını, düşüncelerini önemsemeyen bencil birisin sen Yağmur.Şimdi hemen git yoksa gerçekten kalbini kırıcam."dedim ve banyoya girdim.Sular aktıkça içimdeki sıkıntıda artıyordu.
Bunu Işık'a nasıl yapmıştım? Şimdi Işık'ın suratına nasıl bakıcaktım?
Banyodan çıktığımda Yağmur hala odadaydı.
"Sen hâlâ buradamısın?"dedim sinirle.

"Burak sakin ol.Bak özür dilerim ama herşeyi seni sevdiğim için yaptım ve yine olsa yine yapardım"

"Yağmur sen eve gitsen iyi olucak.Zaten ben üstümü değiştiricem?"

"Burak benim yanımda da giyinebilirsin"

"Yağmur çık dışarı"dedim sinirle ve Yağmur gitti.Üstümü degiştirip odamdan çıktım.Işık ta benimle aynı anda çıkmıştı.
"Günaydın Burak.dedi hafif bir gülümsemeyle.

"Günaydın Işık"dedim ama yüzüne bile bakamıyordum.

"Burak bir sorun mu var?Neden yüzüme bakmıyorsun?"

"Şey ben biraz hastayımda.Hatta bugün okula gitmeyeceği."

"Sevgilin baksin sana"

"Biz Yağmur ile tartıştık.O da gitti."dedim.Işık bunu duyunca gülümsedi.

"Madem sevgilin burada değil ben de okula gitmiyorum.Hasta insan yalniz bırakılmaz"dedi ve koluma girdi ve beni yatağıma yatırdı.
"Şimdi sen yat ben bizimkilere haber verim onlar gitsinler.İkimizede kahvaltı hazırlayıp getiriyorum."

"Işık dur o kadar da hasta değilim."

"Burak yat oraya hemen"dedi ve gitti.
Ben onun yüzüne bakamadığım için okula gitmedim o evde kalıp benim ile ilgileniyor.
Ben nasıl kurtulurum diye düşünürken Işık elinde bir tepsiyle geldi.
"Işık bu ne?"

"Kahvaltımız Burak"

"Zahmet etmeseydin ben inerdim aşağıya."

"Yok canım ne zahmeti.Sen iyi ol yeter"dedi.Kahvaltımızı yaptıktan sonra ateşimi ölçtü.
Ben de yalanım ortaya çıkmasın diye kendimi sinir ettim ve ateşimi yükselttim.
"Burak 39.5.Ateşin çok yüksek.Kalk hemen hastaneye gidiyoruz."

"Kızlar hep ateşli olduğumu söylerler zaten"

"geeçekten çok komiksin hadi kalksana "

"Tamam sakin ol Işık.Unuttunmu ateşle bir bağım var artık yani o kadar yüksek ateşin sebebi o dur.Bir yatarsam hiçbir şeyim kalmaz."

"doğru o zman sen dinlen"dedi ve tam yataktan kalkacakken üstüme düştü.Gözlerimiz birbirine kilitlendi.
"Işık bir öperim görürsün.İstersen risk alma"