Never Forget This

part 7

Hoofdstuk 7

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

We horen de man steeds dichter bij komen.

“Is daar iemand” roept hij boos.

Ik houd mijn adem in. Ik heb me nog nooit zo bang gevoeld, ik zit helemaal te trillen. Harry pakt mijn hand vast en kijkt me diep in mijn ogen aan. WOW, ik vergeet heel even dat we hier achter kartonnen dozen zitten te schuilen voor een grote enge man.

“Hij is naar achter gelopen” fluistert Harry.

Langzaam sluipt hij achter de dozen vandaan en kijkt om het hoekje. Meteen schiet hij weer terug en kijkt me geschrokken aan.

“Hij heeft daar een hele bak met drugs staan” sist Harry.

Ik buig me over de kartonnen heen en zie inderdaad de man een doos vast pakken waar allerlei drugs in zitten. Ik deins terug achter de dozen.

“Wat moeten we nu doen?” vraag ik.

“Ik weet het ook niet echt” zegt hij hopeloos.

Ik zit in het rond te kijken om misschien een deur op te merken als ik opeens weer voetstappen hoor. Ik draai mijn hoofd meteen om naar Harry en kijk hem geschokt aan. Weer legt Harry zijn vinger op mijn lippen. Stil zijn dus. Ik probeer zo rustig mogelijk te blijven maar dat wil niet echt lukken. De voetstappen komen steeds dichterbij, en als ik ze voor de dozen hoor stoppen ze opeens. ‘shit’ denk ik bij mezelf. Dit was mijn leven, ik ga dood, ik ga dit niet redden. Er spoken van allerlei dingen die kunnen gebeuren door mijn hoofd. Harry en ik kijken elkaar bang aan en ik denk dat hij hetzelfde denkt als mij.

“JOHN” word er opeens geroepen.

De man loopt weg en ik hoor een deur dichtvallen. Opgelucht kom ik achter de kartonnen dozen vandaan. Ik dacht serieus dat we dood gingen.

“Dat was op het nippertje” zegt Harry opgelucht.

Ik kijk hem aan en hij pakt me bij mijn heupen en trekt me naar zich toe.

“Je bent echt een speciaal meisje Madison” zegt hij, en hij kijkt me recht in de ogen aan.

“Jij ook Harry” zeg ik verlegen.

Ik zie zijn hoofd steeds dichter bij komen als opeens de liftdeuren opengaan.

“BETRAPT” roept iemand, en hij begint te lachen.

Ik kijk naar de lift en zie Louis en Niall in de opening staan. Ik voel dat ik rood word en ik kijk snel naar de grond.

“Louis, Niall, wat doen jullie hier nou weer?” roept Harry verbaasd.

Ik kijk naar Harry, en zie dat hij ook een beetje rood is geworden.

Louis en Niall proesten het uit.

“Ja jongens, vertel maar eens wat jullie hier doen, het is hier echt gevaarlijk” zeg ik zo overtuigend mogelijk.

“Moet jij nodig zeggen” zegt Louis.

“Ja dat mag ik inderdaad zeggen ja, we waren net bijna dood!”

Louis kijkt me vragend aan.

“Ja” zeg Harry. “Madison drukte perongeluk op het -1 knopje waardoor we helemaal naar beneden gingen. Toen opeens kwam er een man binnengelopen en gingen wij achter deze kartonnen dozen zitten” hij wijst naar de dozen waar we net nog achter zaten.

“Toen hij voorbij gelopen was, dacht ik dat hij weg was en wilde ik gaan kijken. Maar hij had een grote bak vol met drugs daar staan” Harry wijst naar de plek waar de man net nog met de bak in zijn handen stond.