Never Forget This

Part 20

Hoodstuk 20

Niall’s POV:

“Sorry het spijt me echt” zegt ze.

“Maar waarom niet Anna? Wat doe ik verkeerd?” vraag ik haar. Het doet echt pijn om afgewezen te worden. Ik dacht echt dat zij het ook wilde.

“Nee, nee Niall, het ligt niet aan jou” zegt ze.

“Maar aan wat dan wel?” Vraag ik haar. Waar kan het anders aan liggen?

“Aan mijn geloof” zegt ze met tranen in haar ogen. Geschokt kijk ik haar aan. Haar geloof?

“Ik kan niet verliefd worden op iemand, want ik word uitgehuwelijkt later” de tranen stromen nu over haar wangen. Ik kijk haar vol verbazing aan.

'Als ik toch op iemand verliefd word voordat ik uitgehuwelijkt word, zie ik mijn ouders nooit meer' zegt ze snikkend. Ik wrijf zachtjes over haar rug. 

'Niall, ik wil helemaal niet uitgehuwelijkt worden' ze legt haar hoofd op mijn schouder. Ik sla mijn armen om haar heen. Ze is zo zielig, maar ik kan gewoon niks doen, al wil ik haar nog zo graag helpen. Ze kijkt me aan met haar betraande ogen, damn wat wil ik haar graag zoenen. 

Anna ligt al een tijdje in mijn armen. Gelukkig is ze al wat rustiger geworden. Ik wil zo graag wat voor haar doen, maar het kan gewoon niet. Waarom heb ik toch altijd pech in de liefde? Nooit eens kan ik een meisje vinden dat ook echt voor mij gaat. Noa, werd verliefd op een ander terwijl ze bijna wat met mij had, Megin, vond me wel leuk maar wilde geen relatie, en dan tot slot Ella, zij wilde me alleen voor de sex. Natuurlijk heb ik wel vaker flirts gehad, maar dat werd niks. En dan nu Anna, kan niks met me nemen vanwege haar geloof. Het wil mij ook nooit eens meezitten he. Tranen springen in mijn ogen. Ik voel dat Anna omhoog komt en ze kijkt me bezorgd aan.

"Wat is er Niall?" vraagt ze. Ik moet moeite doen om mijn tranen tegen te houden.

"Niks" Probeer ik zo normaal mogelijk te zeggen. Maar ik zie al aan haar hoofd dat ze weet dat er iets is.

"Zeg het nou maar" zegt ze. 

"Ik heb gewoon altijd pech in de liefde" antwoord ik. Ze kijkt me bedroefd aan.

"Sorry Niall, het spijt me zo erg dat je mij moest ontmoeten" zegt ze. 

"Waarom begon Harry dan ook tegen me te praten?" vraagt ze zich hard op af. Ik schiet in de lach. Verbaasd kijkt ze me aan.

"Wat valt er te lachen?" Ik begin te vertellen.

"Ik had Harry gevraagd of hij een gesprek met je wilde beginnen, omdat ik heel verlegen ben op het gebied van meisjes versieren. Harry is daar juist heel goed in, dus hij wilde me wel helpen. Ik had je al gezien toen je uit de bus stapte en vond je meteen al leuk. Dus Harry had bedacht dat ik naar hem toe moest lopen en hem moest zeggen dat Louis en Zayn dringend onze hulp nodig hadden. Hij zou dan naar boven gaan, zodat ik met jou kon praten. Daarna zou Harry vanaf het balkon roepen dat we naar boven moesten komen, zodat we naar mijn kamer, waar we nu dus zijn, konden gaan. Zodat ik je kon zoenen..." Ik voel dat mijn hele hoofd rood is maar het maakt me even helemaal niks uit. Haar ogen staan wagenwijd open. 

"Dat is echt het liefste wat een jongen ooit voor me heeft gedaan Niall" zegt ze. Langzaam brengt ze haar hoofd dichter bij de mijne. Ik voel haar warme adem dichterbij komen. Niall, word nou niet verliefd op dit meisje, het kan toch niks worden. Langzaam drukt ze haar lippen op de mijne. Meteen komt haar tong erachteraan en ik geef haar toestemming. Ik duw haar achterover op bed en begin haar in haar nek te kussen. Dit is echt het beste gevoel ever. Opeens schiet me iets te binnen.

“Anna, kunnen we het niet gewoon voor je ouders verborgen houden?” vraag ik haar. Ze schud haar hoofd.

“Sorry Niall, maar dat heb ik al vaker geprobeerd en toen kwamen ze erachter. Ik heb mijn vader nog nooit zo boos gezien en wil dat nooit meer zien” antwoord ze.

“Maar waarom zoende je me dan weer?” ze kijkt me aan.

“Omdat nog nooit een jongen zoiets liefs voor me heeft gedaan Niall” weer brengt ze haar hoofd dichter bij de mijne.

“Nee Anna, als jij niks met me wilt, dan moet je ook niet met me zoenen want dan denk ik dat ik nog kans maak” ik druk haar van me af.

“Sorry Anna maar zo kan ik het niet” ze staat op en loopt weg. Ik hoor de deur van ons appartement hard dichtslaan.

Anna’s POV:

“Sorry Anna maar zo kan ik het niet” zegt Niall. Ik sta op en loop richting de deur. Ik moet niks voor hem gaan voelen, dat deed ik bij Dave ook, en dat liep helemaal fout. Ik sla de deur dicht en loop richting de trap. Waarom moest hij me nou weer leuk vinden. Ik wist dat dit ooit ging gebeuren, maar nu al? Met Dave wist ik toch wel dat het niks ging worden. Maar bij Niall voelt het zo anders, zo goed. Ik weet nog zo goed het moment toen mijn ouders mij en Dave betrapte.

Vanavond kunnen we eindelijk een keertje bij mij afspreken schat, 7 uur bij mij. Xx A

Mijn ouders gingen vanavond naar de bruiloft van vrienden, dus ik was alleen thuis. Eindelijk kon ik een keertje Dave bij mij thuis uitnodigen, hij had nog nooit mijn huis gezien. Soms was ik weleens alleen thuis, maar dan konden mijn ouders ieder moment thuiskomen, dus dan zouden we teveel risico’s nemen. Vanavond wist ik zeker dat ze pas laat thuis zouden komen, want dit betekende heel veel voor hen. Ik heb nu al 5 maanden met Dave, in het geheim en het gaat nog steeds helemaal goed. Het is wel heel vervelend dat we altijd op moeten passen.

Na een half uurtje gaat de deurbel. Ik ren naar de deur toe. Meteen loopt Dave naar binnen en kijkt hij om zich heen.

“Kom ik ga je eerst mijn huis laten zien!” ik pak zijn hand en trek hem mee naar de woonkamer.

Als ik naar 5 minuten klaar ben met het showen van mijn huis lopen we samen naar mijn kamer. We ploffen neer op mijn bed en Dave begint me te zoenen. Het gaat steeds heftiger en voor ik het weet lig ik in mijn string. Als ik Dave wil gaan zoenen word er opeens op de deur geklopt. Mijn hele hart klopt in mijn keel. Dit word mijn dood, als ik dit mijn ouders zijn mag ik nooit meer de deur uit. Langzaam gaat de deurklink naar beneden en ja hoor, daar staat mijn vader. Zijn gezicht staat op onweer en hij begint te schreeuwen.

“IK WIST WEL DAT JE EEN VRIENDJE HAD, IK WIST HET” hij wijst woedend naar Dave.

“MAAK MAAR DAT JE SNEL WEG KOMT MANNETJE, ANDERS BEN JE DE MIJNE” Dave kijkt me met angst in zijn ogen aan en ik geef hem een seintje dat hij snel weg moet gaan. Hij trekt snel zijn broek op en loopt te deur uit. Op dat moment wist ik dat mijn vader nog lang niet klaar met mij was.

Dat waren echt de verschrikkelijkste weken van mijn leven. Ik mocht 6 weken het huis niet uit en mijn vader sloeg me iedere dag. Ik zat helemaal onder de blauwe plekken en schrammen. Dat wil ik echt nooit meer meemaken. En dat is de reden waarom ik echt niks met Niall kan beginnen.