Never Forget This

Part 29 (last part)

Hoofdstuk 29

Madison’s POV:

Als ik wakker wordt stroomt er meteen een raar gevoel door me heen. Dit is mijn laatste dag in Florida. Ik probeer te bewegen maar zit helemaal vast in Harry’s armen. Ik nestel me uit zijn armen en loop naar beneden. Alleen Niall zit in de woonkamer.

“Hey Madison, je laatste dag hier” zegt hij met een pruillipje.

“Ja, heb je zin in het waterpark?” vraag ik hem. Hij knikt hevig. Het lijkt me zo gezellig om met iedereen een dagje weg te gaan. Dat hebben we nog nooit gedaan. Niet dat Niall Anna al zo lang kent. Ik hoor iemand van de trap aflopen en zie Harry de woonkamer binnenlopen.

“Hey babe, je laatste dag hier” waarom zegt iedereen dat toch? Net alsof ik me niet ellendig genoeg voel. Hij loopt naar de keuken en pakt wat eten uit de kast. Na het ontbijt ga ik nog eventjes naar mijn appartement toe. Ik moet al mijn spullen die bij Harry liggen terugbrengen en wil ook nog eventjes gedag zeggen tegen mijn moeder.

“Hey Madison” zegt mijn moeder blij als ze ziet dat ik in de deuropening sta. Ze knuffelt me snel en laat me binnen. Ik zet mijn tas op mijn bed neer en loop naar de woonkamer.

“Hoe gaat het met je?” vraagt ze.

“Ja gaat goed en met jou mam?”

“Toppie, ik mis je wel hoor” zegt ze droevig. Ik geef haar een klopje op haar schouder en loop weer naar mijn slaapkamer. Ik moet voor vanmiddag nog een tas klaarmaken en moet ook alvast wat inpakken, want vanavond gaat mijn vlucht. Ik zit in hetzelfde vliegtuig als Jane, dus dat is wel heel erg leuk. Ik pak mijn lichtroze bikini weer en stop een grote handdoek in mijn strandtas.

“Sorry mam” zeg ik. “Maar ik ga vandaag weer weg.” Het is inmiddels al 10 voor 8 en ik wil wel op tijd komen.

“Jammer, maar geen probleem” antwoord ze. Ik ben blij met haar antwoord en loop naar de deur.

“Doei mam,” roep ik nog snel. Ik loop naar het appartement van de jongens en klop aan. Dit heb ik zo vaak gedaan in deze 3 weken, dat het gewoon een routine is geworden. Als ik bij de jongens naar binnen loop, zit iedereen al in de woonkamer.

“Lets go!” roept Niall. Iedereen staat op en we lopen met zijn allen de deur uit. We moeten 3 taxi’s nemen omdat we met zoveel mensen zijn. Als we bij het park aankomen is iedereen in een goede stemming. We weten dat dit onze laatste dag samen in Florida zal zijn, maar ook weten we dat dit een onvergetelijke dag gaat worden.

Om 6 uur ’s avonds zijn we terug van het waterpark. Er waren zoveel glijbanen dat we ze nog steeds niet allemaal gehad hebben. Maar het park ging sluiten, dus moesten we wel weg. Ook gaat de vlucht van Jane en mij om half 12, dus konden we niet veel langer blijven. Met zijn allen gaan we weer met de taxi terug naar ons appartementenclomplex. We spreken af dat we iedereen ons rond half 11 uit komt zwaaien op het vliegveld. Ik loop naar mijn appartement en plof neer op mijn bed. Dit was het dan, mijn laatste dag in Florida. Ik heb zo van deze vakantie genoten. En ik ga het ook zo ontzettend erg missen. Ik loop naar mijn kast toe en pak mijn koffer. Als ik om half 8 klaar ben met inpakken loop ik naar mijn moeder toe.

“Hey schat, zin om naar huis te gaan?” vraagt ze. Ik kijk haar sip aan.

“Nee echt totaal niet, ik vond het hier zo leuk.” Ze knikt begrijpelijk en loopt naar de koffers.

“We moeten nu toch echt naar het vliegveld schat, anders zijn we te laat.” Ik pak mijn koffer en rol hem het appartement uit.

“Dag” zeg ik met tranen in mijn ogen. Ik heb gewoon pijn in mijn buik. Ik wil niet weg. Ik zie Harry met een sip gezicht in zijn deuropening staan en ren naar hem toe. Als hij me in zijn armen sluit begin ik te huilen. Ik schaam me dood, maar kan er echt niets aan doen. Hij wrijft rustig over mijn rug waardoor ik wat rustiger wordt.

“Tot vanavond op het vliegveld schat” zegt hij. Ik geef hem een snelle kus en loop weer naar mijn koffer.

“Tot vanavond.” Roep ik.

Als ik in de lobby aankom zie ik George al bij de deur staan.

“Ga je naar huis Maddie?” vraagt hij. Ik knik. Er zit nog steeds een brok in mijn keel en ik wil liever niet praten.

“Je hebt het er nogal moeilijk mee zie ik” ik knik weer.

“Oke ik houd me mond al” zegt hij lachend.

“Bedankt voor alles” zeg ik nog. Ik vond dat ik hem toch nog wel even moest bedanken. Ik loop met mijn koffer van de trap af. IK WIL NIET NAAR HUIS.

Voor het complex staat de bus die naar het vliegveld rijdt al te wachten. Ik. Wil. Niet. Maar ik moet. Ik schuif mijn koffer onder in de bus en loop de bus in. Naast mijn moeder plof ik neer. Op naar het vliegveld.

Als we een uur lang in die stinkende, warme bus gezeten hebben zijn we eindelijk bij het vliegveld aangekomen. Het is al half 10 dus over een uurtje komt iedereen. Ik zie Jane bij een bankje staan en loop naar haar toe.

“Wil je ook niet naar huis?” vraag ik.

“Nope, dit was veel te leuk.” Ik knik.

“Laten we nog even gaan shoppen, tot iedereen er is.” Stel ik voor. Jane knikt instemmend en loop achter me aan richting de winkels. De ouders van Jane en mijn moeder kunnen het goed met elkaar vinden, dus zij kunnen wel even zonder ons. Tijdens het shoppen gaat de tijd enorm snel voor bij en voor we het doorhebben staan Harry en Louis voor ons neus. meteen sluiten ze ons in een knuffel. Achter hen staan Niall, Perrie, Zayn, Liam, Danielle en Anna. Ze zijn er echt allemaal. Nu wordt het afscheid nemen nog moeilijker. Samen met mijn vrienden loop ik naar onze gate. Jane’s ouders en mijn moeder zitten er al. Nu moeten we alleen nog maar wachten tot de gate open gaat. En dat is over een kwartiertje. Het komt nu wel erg dichtbij.

“Ik ga je zo missen vannacht” fluister Harry in mijn oor.

“Ik jou ook” fluister ik terug. Hij pakt me stevig vast en zo blijven we wel 5 minuten staan.

“Gate 12 gaat over 5 minuten open” klinkt het uit de boxen in het plafond. Niall en Liam komen op me af gelopen en geven me een knuffel.

“Het was echt een geweldige vakantie Madison” zegt Niall.

“Ik ben zo blij dat ik je ontmoet heb” gaat hij verder. Ik krijg weer tranen in mijn ogen. Ook Liam staat klaar om een speech te geven.

“Het waren 3 superleuke weken met jou en nog bedankt voor alle hulp” hij knipoogt naar me.

“Geen dank Liam, ik vond het ook erg leuk met jullie” als ook Zayn, Louis, Jane, Danielle en Anna naar me toegelopen komen, kan ik mijn tranen niet meer binnenhouden.

“GROEPSHUG!!” roept Niall. Iedereen pakt elkaar vast.

“Gate 12 is geopend, wij verzoeken u zo snel mogelijk in te stappen.” Klinkt het weer uit de boxen. Harry geeft me een kus.

“Fijne vlucht babe, ik zie je in London” ik trek hem nog snel in een knuffel en loop dan naar mijn koffer toe. Samen met Jane, haar ouders en mijn moeder ga ik in de rij staan voor het vliegtuig in te stappen.

Dit was de beste vakantie ooit en 1 ding weet ik zeker: I’ll Never Forget This.

Wow het einde van mijn eerste boek op wattpad. Zo raar. Echt bedankt voor het lezen en ik hoop dat jullie ervan genoten hebben.

Dikke kus, Janneke.