Never Forget This

part 23

Hoofdstuk 23

~~~~~~~

Niall’s POV:

Gelukkig is alles goed verlopen gisteren met Anna en haar ouders. Ze waren wel pissig, maar geloofde haar verhaal. Dat was een hele opluchting. Ik heb haar nog niet officieel gevraagd en weet nog niet hoe en wanneer ik dat ga doen. Dat is echt iets wat bij ons in de groep zit. Wij vragen meisjes niet zomaar, dat doen we op een speciale manier. Wel weet ik dat ik nu echt geloof in liefde op het eerste gezicht. Eerst dacht ik dat dat niet zou bestaan, allemaal onzin zei ik altijd. Maar nu weet ik dat het bestaat, ik had het bij Anna. Meteen toen ik haar zag wist ik dat zei het meisje was met wie ik later wilde trouwen. Dat gevoel heb je gewoon, het is gewoon niet te beschrijven. En geloof me het voelt geweldig, vooral als dan blijkt, dat zei hetzelfde gevoel voor jou heeft. Er word op mij kamerdeur geklopt.

“Binnen” roep ik. Madison loopt mijn kamer binnen en ploft neer op mijn bed.

“Zo, en vertel nu maar eens even wat er hier allemaal gebeurd is en hoe dat dit gebeurd is”

“Ten eerste, er is hier niks gebeurd, we hebben niks gedaan en- “ ik word onderbroken door Madison.

“Niall, ik weet wat er gebeurd is, dus vertel maar verder”

“Maar Madison, er is echt niet gebeurd, haar ouders zijn gelovig en dat is streng verboden” Madison kijkt me ernstig aan.

“Okay Ni, ik geloof je, maar vertel verder”

“Nou gisteravond, was ze ook in disco Martix en toen ik haar zag liep ik naar buiten. Ze kwam me achterna en legde uit dat ze het toch wilde probeerde en vertelde ook waarom ze dat eerst niet wilde. Ik begreep heel haar verhaal en toen zijn we terug naar de club gegaan. We hebben alle shotjes die we maar konden krijgen opgedronken en werden langzaam aan dronken. Toen heb ik haar mee naar huis genomen, maar toen we eenmaal thuis waren was ik weer een beetje bij mijn verstand. Ze wilde het wel doen, en ik wilde dat ook, maar ik wist dat het niet kon, dus hield ik haar tegen” uit Madisons mond komt een “aww”. Ik voel dat ik rode wangen krijg en kijk snel naar beneden.

“Je hoeft je niet te schamen hoor” zeg Madison.

“Maar Madison, ik moet haar nog officieel vragen, hoe kan ik dat het beste doen” ik zie haar bedenkelijk kijken.

“Hmm, daar zal ik even over nadenken, als ik iets weet kom ik het meteen vertellen” zegt ze en ze loopt mijn kamer weer uit. Madison helpt me echt altijd met alles, ik ben zo blij dat ik haar ken.

“Niall, kom je even naar beneden” roept Harry van beneden. Ik sta op en loop de trap af. Als ik beneden kom zie ik Liam snikkend op de bank zitten. Met een verwarde blik kijk ik naar Harry.

“Wat is er gebeurd?” fluister ik.

“Danielle” antwoord hij. Ik loop naar de bank toe en sla een arm om Liam heen.

“Het komt goed Li” ik probeer hem een beetje rustig te maken, maar hij begint hevig zijn hoofd te schudden.

“Nee Niall, dit komt niet goed” zegt hij hopeloos. Ik kijk recht in zijn betraande ogen en voel de pijn in zijn hart. Ik weet hoeveel Liam om Danielle geeft en hoe slecht het de laatste tijd tussen die twee ging. Ik dacht altijd dat ze wel bij elkaar zouden blijven, maar dat blijkt nu dus niet zo te zijn.

“Maar waarom niet Liam?” vraag ik. Hij haalt diep adem.

“Ze houdt niet meer van me” de tranen stromen nu over zijn wangen. Ik trek hem in een dikke knuffel. Dit kan niet, ik weet zeker dat ze nog wel van hem houdt, naar zoveel jaar bij elkaar te zijn geweest. Dit moet opgelost worden, Liam gaat dit niet aankunnen. Ik moet zorgen dat dit goed komt, hij heeft mij heel vaak geholpen, en nu moet ik hem helpen, maar hoe? Ik sta op en loop weer naar mijn kamer. Ik ga eerste Danielle bellen.

“Met Danielle” hoor ik aan de andere kant van de lijn.

“Hoi met Niall”

“Oh hoi Niall, als je me belt over Liam dan hoef ik het niet te horen” zegt ze.

“Danielle, luister. Ik wil je even vertellen dat Liam hier echt kapot aan gaat en dat ik weet dat hij dit echt niet aan kan. Wil je alsjeblieft langskomen zodat hij je even gezien heeft, want geef toe, op deze manier vertellen dat je niet meer van hem houd is niet echt de beste manier he” ik hoor een zucht aan de andere kant van de lijn.

“Alsjeblieft, kom naar hier, al is het maar voor 5 minuutjes, als het maar op een goede manier afgesloten word, zodat Liam ook verder kanmet zijn leven” een tijdje hoor ik niks.

“Oke” zegt ze mompelend.

“Yes” roep ik.

“Niet te blij Niall, ik kom alleen voor Liam, zodat we het goed afsluiten”

“Ja, ja, ja dat weet ik” ik ben gewoon zo blij dat ik iets voor Liam kan doen, hopelijk kan hij dan weer verder met zijn leven. En misschien als ze hem ziet, weet ze hoeveel ze hem gemist heeft deze vakantie en wil ze toch nog verder. Maar ik moet niet te veel hoop hebben, ik ben al blij dat ze komt. Ik loop naar Harry’s kamer en klop op de deur.

“Binnen” roept hij. Ik hoor gerommel en doe de deur open. Madison en Harry liggen samen in bed.

“Haha, hoi, ik wil jullie even vertellen dat ik Danielle gebeld heb en dat ze snel langskomt om alles goed af te sluiten. Maar dit moet je niet tegen Liam vertellen. Ze knikken allebei en ik loop hun kamer weer uit. Ik denk dat ze met rust gelaten willen worden. Ik loop ook nog even langs de kamers van de anderen om het nieuws te vertellen. Iedereen vindt het een goed idee. Als ik terug naar mijn kamer wil lopen gaat de deurbel. Ik ren de trap af en zie door het raampje al dat het Anna is. Ik word meteen helemaal warm vanbinnen en mijn hart begint sneller te kloppen. Jeez, dit is echt niet goed voor mij, zo’n meisje in mijn leven. Ik open de deur en laat haar binnen. Als ze richting de kamer wil lopen pak ik haar van achter vast.

“Als ik je een paar uurtjes niet zie mis ik je al” fluister ik in haar oren. Ik zie dat ze lacht. Ik pak haar bij haar benen vast en schuif mijn hand onder haar rug. Langzaam til ik haar omhoog en loop ik met haar de trap op. Er slaakt een gilletje uit haar mond. Als we in mijn kamer aankomen, leg ik haar voorzichtig op mijn bed neer. Ze gaat meteen met wijde armen klaarliggen om te knuffelen. Ik loop snel nog even naar de deur om hem op slot te draaien en zie Madison in haar slipje langslopen. Ze knipoogt naar me en ik glimlach terug. Als Harry en Madison samen in bed gelegen hebben kan dat niet veel goeds zijn geweest. Ik draai het slot van mijn deur om en loop terug naar mijn bed.

“Hehe” zegt Anna. Ik kruip op bed en sluit haar in een knuffel. Rustig begin ik haar nek te kussen. Ik voel dat haar adem zwaarder wordt. Ze draait me om zodat ik op mijn rug lig en begint nu mijn nek te kussen. Een rilling loopt over mijn rug heen, dit vind ik echt het fijnste wat een meisje bij me kan doen. Nou ja, op een paar dingen na dan. Ze begint me steeds lager te kussen en langzaam duw ik haar van me af.

“Anna, doe dit nou niet, je ouders gaan dit nooit accepteren” zegt ik met tegenzin. Ze trekt een sip gezicht.

“Annaaa” zeg ik zeurderig als ze gewoon doorgaat met waarmee ze bezig was. Ik trek haar weer omhoog.

“Wil je ruzie met je ouders Anna, als we een paar maandjes wachten dan is alles gewoon oké?” weer trekt ze een sip gezicht, maar nu komt ze naast me liggen.

“Ik wil niet wachten” zegt ze droevig. Ik kijk haar aan.

“Ik ook niet, maar het is voor ons eigen bestwil” ze knikt.

XXXXXXXXXXXXXX