İki Dirhem Bir Çekirdek

Ego

Wattpad'de ki eleştirileri kitaplarının olmazsa olmazı "Kötü Çocuk" yazılarına bir yenisini eklemekten mutlu olduğumu söylemeden edemeyeceğim. Ama ben bu konuyu yüzeysel olarak değil derinlemesine inceleyeceğim.

Şimdi sizden ricam genel kurgu, genç kurgu, genç kız edebiyatı ve romantik kategorilerine bakın. Çekinmeyin bakın. Ne görüyorsunuz?

Eminim ki benim gibi üşengeç insanlar vardır, ben sizi hiç yormayayım: Zengin çocuklar, acımasız mafyalar, psikopatlar, sadistler ve niceleri. (Töre hikayelerine daha sonraki bölümlerde değineceğiz.) Aynı kurgunun üzerine eklenen düşünce ve fikirlerin dışında başka bir şey bulabildiniz mi? Ben bulamadım. İçinizi ısıtacak bir aşk öyküsü, ayrılık senfonileri bulabildiniz mi? Tutunamayanlar veya Azil bulmaya imkan vermiyorum zaten ama normal, hayattan bir öykü bulabildiniz mi? Bulanlar parmağını kaldırabilir mi? Ne oldu, piranalar parmaklarınızı mı kopardılar?

Günün sorusu: Neden yazılıyor?

Şimdi ki ricam sizden kendinizi saf ve masum kızın yerine koyun. Saf olmasına gerek yok, okula yeni gelende olabilirsiniz. Hemen arkadaş ediniyorsunuz, kitaplarda bahsedilen "Sürtük" ile kapışmışsınız. Ve birden onu görüyorsunuz. Kimi mi? Okulun en yakışıklı, en karizmatik, en havalı, bütün enleri toplamış, mükemmel, kızları peşinden koşturup hiçbirine yüz vermeyen çocukla tanışıyorsunuz. Tercihen aynı sırada oturuyorsunuz. Farklı sınıflarda mısınız? Sorun değil çocuk hayatınızı kurtarır. Çünkü adamların işi gücü yok. Çünkü onlar Arrow'un Türk versiyonu.

Neyse, tanıştıktan sonra olaylar gelişir. Çocukla vakit geçirmeye başlıyorsunuz, hatta onun arabasına bile bindiniz. Çocuk sizi öper ama siz tokat atmak yerine çocuğa aşık olursunuz. Size "Bebeğim", "Güzelim" (Şahsen erkek olan bir arkadaşım bana bunları diyecek ve ben onu okula gömmeyeceğim!) "Sen benimsin" der. Okulla da el ele gidersiniz.

Ha bu arada, aşık olduğunuz çocuğun düşmanıyla da vakit geçirirsiniz ve tak, düşmanda size aşık olmuş. Aşk rüzgarı almış başını yürümüş zaten. En yakın arkadaşınız aşık olduğunuz çocuğun en yakın arkadaşıyla birlikte.

Tebrikler! Arkadaşınızla şarkıyı bağıra bağıra söyleyebilirsiniz: We are the champions my friend!

İçinizden neden böyle bir şey yaptığımı sorguluyorsunuz. Kısa bir özet geçmek gerekirse: Kimseye yüz vermeyen çocukla çıkıyorsunuz, çocuğa aşık olan arkadaşına rağmen. Çocuğun düşmanı da size aşık. En yakın arkadaşınızın da sizin sayenizde sevgilisi oldu. Siz neymişsiniz!

Güzel değil mi düşününce, baya baya güzel işte! Ama içinizden bir şey kabardı değil mi? Peki o kabaran şeyin adı ne? Bu düşüncenin gizli kalan alt yapısı nedir?

E-G-O!

Kısa ve öz. Hikayelerde anlatılan kızların altında yatan aslında budur. Onlar her şeyi elde etmişlerdir.  Her şeye sahiptir. Mükemmel ve kusursuzlardır. Tek bir hatalarına bile rastlanmaz, rastlansa bile "Canım olsun o kadar." denir. (İlginçtir, bunları diyen insanlar gerçek hayatta karşılaştıklarında tam tersi tepki verirler.) 

Kişisel düşüncem bu yönde. Eminim ki içinizden saçma diyorsunuz ama Sherlock Holmes'un da dediği gibi:

"İmkansız çıkardığını elinde kalan şey gerçeklerdir."

Benim gerçeğimde bu!

Peki bu konuda siz ne düşünüyorsunuz? Sizin gerçekleriniz ne? Günün sorusuna sizin yanıtınız nasıl? Düşüncelerinizi yoruma yazmayı unutmayın!