Doğru düzgün nefes alamıyordum,kendimi kontrol etmeye çalışıyor, ama bunu başaramıyordum.Yere yığıldım bir anda, kendimi kaybetmiştim. Ayak sesleri duyuyordum."Eylül" diye bağıran bir kız sesi duyuyordum. Yaprak koşarak yanıma geldi,beni sakinleştirmeye çalıştı. Ona sarıldım, okula doğru yavaş adımlarla yürümeye başladık. Ne olduğunu öğrenememiştim. O kadar koşmuştum Burak'ın arkasından, "Gitme yalvarırım bekle.Niye vurdu o adam sana?" diye bağırmıştım ama Burak bir an olsun arkasına bakmamıştı.Sanki sesimi bir ben duyabiliyormuşum gibiydi. Okula gider gitmez ilacımı aldım. Kendimi çok yorunca, zorlayınca doğru düzgün nefes alamıyordum hep olan bir şeydi bu. O adam kimdi? Niye okulda herkesin ortasında Burak'a tokat atmıştı? Bu sorular dönüp duruyordu sürekli zihnimde. Yaprak'a sordum.
"Gitti mi Yaprak o adam?"
"Deniz Hoca sakinleştirmeye çalıştı. Sonra beraber okuldan çıkıp gittiler."
Bu benim için bir umut kaynağı oldu. En azından Deniz Hoca'ya sorabilirdim neler olduğunu. Burak'ta yarın okula gelince bu sefer kesinlikle neler olduğunu öğrenecektim. Ben bu düşüncelere dalmışken Yaprak,
"Eylül edebiyat sınavına girmek zorunda değilsin. Hocaya durumu anlatırız. Eminim anlayışla karşılayacaktır."
"Hayır, buna gerek yok.Zaten dünden beri sınav yüzünden stres yapmış durumdayım. Bir an önce girip çıkalım sınava, sonraya bırakmak istemiyorum.
"Peki, nasıl istersen öyle olsun, daha iyisin değil mi?"
"Burakla konuşabilseydim şu an çok daha iyi olurdum, ama evet iyiyim." Yaprak bana endişeli gözlerle bakıyordu, beni benden çok düşünüyordu. Onu öyle görünce kendime kızdım,bu kadar endişelendirdiğim için.
"Sayın Yaprak Hanım, lütfen bana az önce birini öldürmüşüm gibi bakmayın. Gerçekten iyiyim.Bunu size inandırabilmek için ne yapmam gerek?Söyleyin lütfen."
"Dalga geçme Eylül,seni öyle görünce çok korktum, bir şey oldu sandım,nasıl koştuğumu bilemedim o an."
"Gördüğünüz üzere hayattayım, bana öyle bakmanızı gerektirecek bir durum yok. "
Gülümsedi böyle söyleyince, gözlerindeki korku biraz geçmiş gibiydi. Edebiyat sınavına girdik.Düşündüğümden çok daha iyi geçti, galiba Deniz Hoca soruları bu sefer kolay hazırlamayı tercih etmişti,çıkış zili çaldı.Yaprak'ı bekledim kapıda. Yüzündeki gülümsemeden anlayabileceğim üzere onun sınavı da iyi geçmişti. Çok yorgundum, tek isteğim biraz uykuydu.Yaprak onlarda kalmam için ısrar etti, başka bir gün için söz vererek geri çevirdim.Yaprak'ı eve bıraktıktan sonra yürümeye devam ettim.Burak,Yaprakla aynı sokakta oturuyordu.Evlerinin önünden geçerken bu sokakta beraber bisiklet sürdüğümüz an geldi aklıma.Ben bisiklet sürmeyi bilmediğim için bir anda yere devrilmiştim ilk başta,çok gülmüştü Burak bu halime,ona "Gülme"diyor,bir yandan bende gülüyordum.O öğretmişti bana bisiklet sürmeyi,o kaldırmıştı beni yerden.Bu anıları düşünürken bir anda bir korna sesi duydum o kadar dalgındım ki arabanın bana çarpmak üzere olacağını fark etmemiştim bile, korkulu gözlerle sürücüye bakıp adımlarımı hızlandırdım.Eve geldiğimde annem televizyon izliyordu. Masayı her zamanki gibi, işten gelir gelmez hazırlamıştı çok yorgun gözüküyordu ama beni görünce tebessüm etti yanına gidip ona sarıldım,gözleri ışıl ışıldı.Edebiyat sınavını sordu,iyi geçtiğini söyledim.Israrı üzerine yaptığı yemekten bir iki kaşık yedim.Odama gittim sonra da. Kulaklıklarımı taktım.Gözlerimi kapattığım an aklıma Burak'ın yüzü geldi.Şarkıyı mırıldanıyordum."Var bir yaşanmamışlık sanki özünde.Benim içimde ukte kalan.." Gözyaşlarım öylece akıp gitti. Yaprak mesaj attı sonra,nasıl olduğumu merak etmişti,iyi olduğumu söyledim.Sonra uykuya daldım.Geri uyandığımda gecenin bir vaktiydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sahte Rüya
Fiksi Remaja"Sen,benim aşılmaz sandığım duvarlarımı yıktın,sen karanlığıma aydınlık oldun,sen beni yeniden ben yaptın. "
