Hogwarts' Potion Master • HP fanfic • boek I • EXTREEM LANGZAME UPDATES

Brulbrief

"Ehm... En nu?" Vroeg Dom benauwd bij de aanblik van de hoeveelheid boeken in de torenhoge kasten. Madame Rommela zag Dom's gezicht en lachte even. Toen verdween ze weer achter de stapel boeken op haar bureau.
"Nou, laten we even bedenken in wat voor boek zou staan hoe je een Brulbrief maakt. Ik denk bij de afdeling huishoudelijk."
Dom knikte en we gingen op zoek naar de categorie huishoudelijk. Na twee minuten had ik hem gevonden. Ik liet mijn vingers over de boekenruggen gaan, op zoek naar een veelbelovende titel.
'Handboek voor de ervaren Huishoudheks' klonk goed. Ik sloeg het boek open bij de inleiding en liet mijn blik over de vele onderwerpen glijden. Helaas stond brulbrief er niet tussen. Zuchtend zette ik het boek terug.
Achter mij hoorde ik Dom grinniken. Met opgetrokken wenkbrauwen draaide ik me om. "Wat?" Vroeg ik.
"Hier, dit boek. 'Hoe lok ik tuinkabouters naar de buren'. Vraag dat maar aan oma Wemel! Die gooit gewoon een in bladeren gewikkeld drakenbot heel ver weg. Moet je die kabouters zien rennen, joh! Niet te geloven."
Niet-begrijpend keek ik haar aan.
"Laat maar," grijnsde ze. "Inside joke."

Oké dan.

Het volgende boek heette "hoe bak ik een ei". Een boek voor de Dreuzelliefhebbende tovenaar. Het bleek een allesbehalve onschuldig boek te zijn, want er stonden ook dingen in zoals "hoe ga ik om met een jachtgeweer". Dat verzin je toch niet?
In elk geval, we vonden zo gauw geen boek over het schrijven van een Brulbrief.
"Hoe moeilijk is het om daar een boek over te schrijven?" Mompelde Dom gefrustreerd. Ik haalde mijn schouders op en zocht verder.
Toen viel mijn oog op een boek in een compleet andere kast. 'De kunst van het schrijven' heette het. Dat klonk nog eens goed. Ik wenkte Dom en haalde het boek uit de kast. In de inhoud stond heel keurig 'brulbrief'.

Ik wou net naar de juiste bladzijde bladeren, toen er ineens een kast begon te trillen. En nog één. En nog één. Ik greep ons boek stevig vast toen er om ons heen andere boeken uit kasten vielen, lantaarns aan gruzelementen op de grond vielen en planken van hun plaats raakten. Al gauw was de grond verandert in een zee van boeken en losse bladzijden. Dom greep mijn hand vast en trok me achter het gigantische bureau van mevrouw Rommela. Hijgend zakten we tegen het hout. Wat was dit allemaal?

De twee grote deuren piepten open. Er kwamen mensen binnen.

Ik greep mijn toverstok, klaar om aan te vallen met weet ik welke van de weinige spreuken die we tot nu toe geleerd hadden. Dom verborg haar gezicht in mijn haar, ik voelde haar trillen van angst. Aan de andere kant van de overhoop gehaalde ruimte hoorde ik de vreemdelingen fluisteren, maar ik kon net niet horen wat ze zeiden. Heel voorzichtig kroop ik achter het bureau vandaan om te kijken wie het waren, wat ze hier kwamen doen. Mijn hoofd stak om het hoekje en ik zag een paar hoofden van de achterkant. Drie mannen, waaronder één vrij dikke, en twee vrouwen. Toen draaide de blonde vrouw zich om en trok ik gauw mijn hoofd terug.

"Dooddoeners," siste Domenique.

Ik knikte, bevend van angst. Wat als die vrouw me gezien had?
"We moeten hier weg, Dom," fluisterde ik. "Nu, zeg maar."
"Ik weet het. Dat gaat alleen niet heel lekker met die gasten daar. Waarom zouden ze hier überhaupt zijn? Niet om eens lekker te gaan lezen, lijkt me. Misschien zoeken ze iets? Kunnen we niet iets dichterbij komen? Ik wil horen wat ze te zeggen!"
Dom kroop zachtjes achter het bureau vandaan en ging achter een omgevallen kast zitten, dichter bij de dooddoeners.
"Ben je helemaal gek geworden?" Siste ik. "Straks zien ze je!"

Dom haalde haar schouders op,  wees naar de doodoeners en toen naar haar oren. Ze stak haar duim op.

Waarom zij ooit in Ravenklauw is geplaatst, zal ik wel nooit te weten komen. Zuchtend kroop ik achter Dom aan.
Ze had wel gelijk, je kon het hier goed verstaan. De dikke man was aan het woord.

"Het moet hier ergens zijn... Wat zei hij nou? Klein en onopvallend? Waarom klein en onopvallend? Waarom niet groot en schreeuwend? Hiervoor ben ik niet bij deze groep gegaan. Ik wil vechten, verdorie. Geen bibliotheken opblazen voor een of ander onbenullig boek!"

De blonde vrouw schudde haar hoofd. "Je moet een beetje geduld hebben. De Meester weet precies waar wij geschikt voor zijn, en dat respecteer ik. Nu, laten we dat boek halen en wegwezen. Accio Vlammenboek!"
Er gebeurde niets.
De dikke man frunnikte zenuwachtig aan zijn fluwelen jasje. "Waarom gebeurt er niets, Lauren?" Vroeg hij angstig. De blonde vrouw, Lauren, keek hem giftig aan. "Vertel jij het me? Ik weet hier net zoveel van als jij."
Het gezicht van de dikke man klaarde op en ik deed mijn best een lach te verbergen in mijn gewaad. Dom grijnsde.
Lauren keek nu even zenuwachtig als de dikke man en probeerde het nog een keer. "Accio Vlammenboek!"
Weer niets. De tweede vrouw zei nu ook iets. "Oké, het is hier duidelijk niet. Laten we wegwezen, voordat ze doorkrijgen dat wíj deze goed gelukte ravage hebben aangericht. Die vrouw die hier werkt, neem jij haar mee, Dries?"

Met een ruk draaide ik mijn hoofd naar Dom.
"Madame Rommela!" Fluisterschreeuwde ik.
Dom knikt angstig.

"Ze hebben haar."