Hogwarts' Potion Master • HP fanfic • boek I • EXTREEM LANGZAME UPDATES

De Toren van Ravenklauw

"Dames en heren, ik zou graag nog wat willen zeggen voordat jullie naar bed gaan. De Astronomie Toren wordt momenteel weder opgebouwd. Daarom zullen de lessen astronomie de komende maanden in de Noordertoren worden gehouden. De Astronomie Toren is dus ook verboden terrein. Ook is het Verboden Bos, zoals de naam al zegt, verboden terrein. En nu naar jullie bed!" Professor Anderling glimlachte naar iedereen in de zaal en gebaarde dat ze naar hun slaapzalen moesten. Overal in de zaal klonk geschuif van banken en kinderen die aanstalten maakten om naar hun leerlingenkamers te gaan. Domenique en ik liepen achter de klassenoudste aan naar de toren van Ravenklauw. We kwamen aan bij een schilderij. "Wat was er eerder: de Feniks of het vuur?" Vroeg het. Iedereen keek elkaar verbaasd aan. "Dit schilderij vraagt iets moeilijks om in de leerlingenkamer te komen," legde de klassenoudste oud. "Nou, komt er nog wat van?" vroeg het schilderij ongeduldig. "Een cirkel heeft geen begin," zei Eleanora Plank, de klassenoudste. "Goed geredeneerd." Het schilderij zwaaide open en iedereen drong bij het gat om erin te kunnen. Het zag er van binnen geweldig uit: de helft van de muren was bedekt met volle boekenkasten, met twee deuren er in die naar de slaapzalen leidden. In het andere deel van de kamer stonden comfortabele stoelen en tafeltjes. Het was perfect. Domenique en ik liepen naar de deur achter de boekenkast die leidde naar de meisjesslaapzaal. Wauw...! Dit was fantastisch. Overal tegen de muren stonden bedden met blauwe gordijnen ervoor. Bij ieder bed stond een houten kast en een bureau. Domenique plofte op een bed neer. "Aaaah, dit wordt heerlijk slapen, zo onder die sterrenhemel," zuchtte ze. "Hè?" Ik keek haar met een schuin hoofd aan. "Boven het bed is een magische sterrenhemel!" Ik liet me op het bed naast haar vallen. Ik snapte nu wat ze bedoelde, het was prachtig. "Ik ga me denk ik zo omkleden. Kijken waar de badkamers zijn," zei Domenique. "Ja, is goed," antwoordde ik vaag. Ik had mijn aandacht op de sterrenhemel boven me gericht, ik had er allerlei patronen in ontdekt. Een weegschaal, een soort pannetje, een vliegend paard en nog veel meer. Echt fantastisch!