Hogwarts' Potion Master • HP fanfic • boek I • EXTREEM LANGZAME UPDATES

De Wegisweg

Wauw... Dit was fantastisch... Overal om haar heen zag ik oude gebouwen en vreemde mensen in vreemde kleding. Ik vroeg me grinnikend af of mijn moeder er ook zo bij liep als ze met haar heksenvriendinnen was.

"Zullen we eerst je boeken gaan kopen?" Vroeg mijn moeder. "Daar verderop zit Klieder & Vlek,"
"Oké," zei ik. "Of... Zullen we eerst een toverstok gaan kopen?"
"Hm... Laten we het leukste voor het laatst bewaren." Haar vader grijnsde van achter haar moeders rug naar haar. "Oké dan," zuchtte ik.
Maar Klieder & Vlek bleek alles behalve saai. Overal lagen boeken, in allerlei soorten en maten. Er waren boeken met het formaat postzegel en boeken die halve kasten in beslag namen. Ik had een keer ergens gelezen dat er ook onzichtbare boeken waren, maar dat zelfs de eigenaar die niet kon vinden.
Van achter een onder boeken bedolven bureau kwam een oude man tevoorschijn. "Ah, jij komt voor de boeken voor Zweinstein zeker," kraakte hij. Ik knikte. "Geef je lijst maar, dan ga ik ze even voor je pakken." Even later kwam hij terug met een grote stapel die hij aan mijn vader gaf. Ik pakte er enthousiast één van de stapel en begon er in te bladeren. 'Duizend Magische Kruiden en Toverdranken' stond er op de voorkant. Wauw. Ik keek in het boek en zag woorden als Terzielerhaar en eenhoorntraan langskomen. Dit was geweldig. Mijn moeder onderbrak me ruw in mijn blijdschap om dit boek door te zeggen dat we verder moesten.
Een paar minuten later stond de familie McDonald weer buiten. 'Zo, zullen we nu je ketel gaan kopen?" Mijn moeder glimlachte van oor tot oor, zo te zien had die het wel naar haar zin. We liepen naar de winkel voor toverdrank benodigdheden. Daar kochten we een ketel, een paar handschoenen en een set kristallen flaconnetjes. Ik had minstens vijf minuten voor het schap met speciale ingrediënten gestaan. Gepekelde oogbollen, eenhoorntranen en een soort zeewier, allemaal even fascinerend. Mijn moeder had me op een gegeven moment naar buiten getrokken, omdat we nog meer te doen hadden. Toen ze hadden afgerekend keek ik op mijn lijstje. "Alleen nog ingrediënten voor toverdranken, een huisdier en een toverstok," las ik. We besloten als eerste ingrediënten te kopen. Ook daar had ik de neiging om aan alles te ruiken. De winkelier had me nog net op tijd bij een ketel Drank van de Levende Dood weg weten te trekken. Daar schrok ik echter niet van, het trok me juist aan. Ik grijnsde. Toverdranken zal een geweldige les worden.
"Nu alleen nog een huisdier en een toverstok. Had je al iets in gedachten qua huisdier? Ik geloof dat je een uil, een pad of een kat mag hebben." Mijn moeder sprong bijna op en neer van enthousiasme. "Ik denk dat ik voor een kat ga," besloot ik. Ik kocht uiteindelijk een prachtige kleine lapjeskitten. "Hoe noem je hem?" Vroeg mijn moeder. "Hm... Ik denk Mona." antwoordde ik.
"En nu... Een toverstok. Daar heb ik echt de hele dag naar uit gekeken," grijnsde ik. We liepen Olivander's in. Er klonk een belletje en vanuit achter kwam een stokoude man tevoorschijn. Hij moest minstens 100 zijn, misschien wel ouder. "Aaah, juffrouw McDonald... Uw eerste toverstok. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren, jouw moeder kwam haar eerste toverstok kopen. Wilg, terzielerhaar, 28,7 centimeter. Onbuigzaam. Prachtige toverstok, al zeg ik het zelf. Maar nu... De kleine McDonald. Ja, laten we deze eens proberen..." Hij haalde een langwerpige doos uit een stelling en reikte me de stok aan. Ik pakte de toverstok aan en zwaaide ermee. De wenkbrauwen van Olivander groeiden echter ineens ontzettend snel, dus legde hij de toverstok snel weer terug. Hij pakte een andere, maar leek even te twijfelen en te overwegen hem weer terug te leggen. Toch pakte hij hem, en keek me aan. "Een heel aparte combinatie... Kers met Glamorganahaar, 34,1 centimeter, fijne zwiep. Slechts één van gemaakt." Ik pakte de toverstok met trillende handen aan. Ik voelde meteen een gelukzalige warmte door haar lichaam gaan. Ik zwaaide er enthousiast mee, en heelde daarmee in één keer mijn vader's snijwond die hij had opgelopen bij het zagen. Olivander keek verwonderd. "Merkwaardig, zeer merkwaardig... Maar ik denk dat hij bij jou in goede handen is, Alice. Doe er mee wat je kan." Ik keek hem stralend aan en liep glimlachend van oor tot oor naar buiten. "Nu voel ik me pas echt een heks!"