''Nisan'ın mucizesi''

24. BÖLÜM

Emir'in bir zamanlar deli gibi sevdiği kadın... Terk edildiğinde uzun bir süre kendine gelemeyecek kadar seven bir Emir. İçimde yükselen kıskançlık duygusunu bastırmaya çalışsam da başarılı olamıyordum. O kadının Emir'i hiçbir şey söylemeden terk ettiğini ve başka bir adamla yurt dışına kaçtığını biliyordum. Emir'in kadınlara bu kadar katı ve sert davranmasının altında yatan sebebin bu terk edilmiş ve aldatılmışlık olduğunu anlamıştım geçmişini bana anlattığında. Ama günün birinde bu geçmişle yüzleşmek zorunda kalacağım hiç gelmemişti aklıma. Üstelik her şeyin bu kadar da güzel olduğu bir zamanda...

Emir Ali'yi dinlerken arkasını döndüğünde beni gördü.

-'Ali şimdi kapatıyorum, sonra konuşuruz bu konuyu.'

Telefonu kapatıp yanıma yaklaştı.

-'Azra'm ne zamandır buradasın?'

Gözleriyle konuştuklarını duyup duymadığımı ölçmeye çalışıyordu. Duymuştum ve şuanda ne düşünmem gerektiğini bile bilmiyordum.

-'Ali'ye onu senelerden sonra gördüğünü ve hala heyecanlandığını söylediğinden beri buradayım'

Emir bana daha da yaklaşarak uzanıp elimi avuçlarının arasına aldı ve öpmeye başladı.

-'Azra'm. Sana da söyleyecektim ama bu gece keyfini kaçırmak istemedim. Gerçi bunda keyif kaçırılacak bir durum da yok ama.'

-'Emir onu gördüğünde heyecanlandın mı gerçekten?'

-'Sana yalan söyleyemem Azra. Evet, ilk gördüğüm an heyecanlandım. Ama içimde ona karşı hiçbir şey yok. Ondan nefret ediyorum. Hatta öfkem aynı anda gün yüzüne çıktı zaten ve heyecanlandığım için kendime kızdım. Zihnimi belli sorulara cevap bulmak için bir müddet meşgul etti, bu da doğru. Ama her şey seni kapının önünde görene kadardı. Seni gördüğümde bütün görüntüler gitti zihnimden, sadece senin güzelliğin kaldı.'

-'Emir kafan karıştıysa bunu anlayabilirim. Düşünmek istersen falan...'

-'Kesinlikle hayır! Azra bak sen şuanda yanımda olmasını istediğim tek kadınsın. Benim hayatımın kadınısın. Selin eski bir görüntü sadece benim için. Ona karşı bir şey hissetmem bile mümkün değil. Ona karşı hissedebileceğim tek şey zamanında ona yansıtamadığım öfkem. Benim için sadece sen varsın ve hayatımın geri kalanında da sadece senin olmanı istiyorum. Buna kimsenin mani olmasına izin vermem.'

Emir'in gözlerine baktığımda söylediklerinde ne kadar samimi olduğunu gördüm. Bu adam beni seviyordu ve ben de onu deliler gibi seviyordum. Eski bir yaşanmışlık yüzünden onu da kendimi de rahatsız etmem çok yersiz olacaktı. İçimi kemiren kıskançlık ve evham duygusunu bir kenara bıraktım ve bana aşkla bakan bu adama sarıldım.

Annesiyle yaşadığım şeyi şimdilik anlatmama kararı almıştım. Bu gece ortamın gerilmesini istemiyordum. Ama bu hareketlerine ve ithamlarına devam ederse Emir'le uygun bir zamanda mutlaka konuşacaktım.

Emir'le bir süre bahçede sarmaş dolaş oturduktan sonra tamamen sakinlemiş bir şekilde içeri girdik. Annesiyle aynı ortamda olmak istemiyordum. O yüzden saatin geç olduğunu bahane ederek müsaade istedim.

-'Güzel kızım daha erkendi aslında ama, sen bilirsin tabi. Ben doyamadım valla sana.'

Babaannesi yine tüm içtenliğiyle bir yandan bana sarılırken bir yandan da konuşuyordu.

-'Ben de size doyamadım ama bundan sonra sık sık görüşeceğiz inşallah.'

-'Tabii ki de görüşeceğiz. Ben adaya geçmeyeceğim, burada kalacağım. Senin ailende yakın bir zamanda müsait olurlarsa hem tanışırız hem de şu olayları konuşuruz.'