Dude, that's my ghost! {Muke}

Hoofdstuk 7

Michael
"Michael, dit is Calum, Calum dit is Michael" zegt Luke lachend.
Er staat een jongen in de deuropening, die net al zijn spullen heeft laten vallen.
"Ahh! Dus dit is die mensen-Michael!" Zegt de jongen, oftwel Calum, lachend.
"Klopt" antwoord ik verlegen.
"Ik heb veel over je gehoord" zegt Calum enthousiast.
"Calum is kort na mij overleden, ik ken hem van een winkel hier verderop" zegt Luke terwijl hij dicht tegen me aan gaat staan.
Ik hoor Calum grinniken, maar ik besteed er geen aandacht aan.
We lopen met z'n allen de woonkamer in en ploffen op de bank.
Nadat Calum zijn spullen heeft opgeraapt natuurlijk.

Luke 2 uur later
"Ik moet gaan Lukey" zegt Michael opeens.
Calum is een tijdje geleden al vertrokken en Michael en ik hebben samen tv gekeken.
"Neeee..! Please blijf" smeek ik hem.
"Anders wordt mijn moeder boos" zegt hij zachtjes.
Ik sta op en geef hem een knuffel.
"I'll miss you" fluistert hij in mijn oor.
"Ik jou ook Mike" fluister ik verdrietig terug.
Hij maakt zich los uit mijn armen en staart eventjes in mijn ogen.
Verdriet is van zijn gezicht af te lezen.
Ik pak nog 1 keer zijn arm en knijp er zachtjes in.
"Wanneer zie ik je weer?" Vraagt Michael dan.
"Ik kom je morgen ophalen" beloof ik hem.
"Oke" fluistert Michael bijna onhoorbaar.
Hij maakt zich los uit mijn greep en verlaat dan mijn appartement.
Ik blijf alleen achter, met een leeg gevoel in mijn hart.

Michael
Verdrietig loop ik naar mijn huis.
In de verte zie ik mijn moeder op de stoep staan.
"Mam!" Roep ik terwijl ik naar haar toe ren.
Ze draait zich om en ik schrik me kapot als ik zie dat ze heeft gehuild.
"Je vader is overleden" snikt ze.
Een rilling trekt over mijn rug.
Ik deins achteruit en laat mezelf op de stoeprand vallen.
Tranen stromen uit mijn ogen.

Luke
Waarom heb ik het gevoel alsof er iets mis is met Michael?
Zenuwachtig loop ik door mijn huis.
Oh fuck it, ik ga even kijken voor de zekerheid.

Michael
Na een kwartier gehuild te hebben op de stoeprand, is mijn moeder naar binnen gaan.
Nu zit ik hier, alleen in de kou, gebroken.
Het is ondertussen ook nog gaan regenen.
Ofcourse.
In de verte zie ik een gedaante in elkaar gedoken mijn kant oplopen.
Dan valt het me op dat de persoon een paar centimeter boven de grond hangt.
"Luke" huil ik terwijl ik opsta.
Ik ren naar hem toe, maar ren dwars door hem heen.
"Michael! Wat is er?" Roept Luke geschrokken.
Ik begin alleen nog maar harder te huilen.
Luke gebaart dat ik mijn telefoon moet pakken.
Gehoorzaam pak ik hem.
"Sms je moeder dat je vanavond bij een vriend logeert" zegt Luke op een lieve toon.
Ik knik en met trillende vingers typ ik het.
Dan begint Luke weg te lopen.
Snel ren ik hem achterna.

Een uur later
Huilend ligt ik naast Luke op zijn bank.
Luke is too sweet.
Hij gaf me geesten-thee en maakte wat te eten voor me.
Ik lig nu met mijn hoofd op zijn schoot te snikken.
Hij aait zachtjes over mijn hoofd.
"Gaat het een beetje?" Fluistert hij dan.
Ik knik zachtjes.
Nooit had ik gedacht dat ik bij een geest op schoot zou liggen, huilend om mijn vader.
En niet zomaar een geest, nee.
Mijn beste vriend.
Mijn wereld.
Na een tijdje val ik uiteindelijk toch in slaap.

Luke
Michael's ademhaling wordt regelmatiger.
Hij is in slaap gevallen.
Ik druk een kusje op zijn wang en leg dan mijn hoofd tegen de bank aan en val ook inslaap.

Michael de volgende ochtend
Ik word wakker met mijn hoofd nog steeds op Luke's schoot.
Ik duw mezelf overeind en staar naar Luke's dichte ogen.
Snel druk ik een kus op zijn wang en dan sta ik op.
En nee, Luke en ik hebben niks.
Hij weet niet eens dat ik hem leuk vind...
Ik pak mijn telefoon en verbaas me over het goede bereik dat ik hier heb.
Snel toets ik het nummer van mijn moeder in.
Hij gaat een paar keer over, maar dan neemt ze aan.
"Hoi mama" zeg ik zachtjes.
"Hey lieverd" antwoordt ze, ik kan horen dat ze heeft gehuild.
"Gaat het?" Vraag ik dan.
"Ja hoor lieverdje, maak je maar geen zorgen. Maar misschien kun jij nog een paar nachtjes bij die vriend van je blijven? Dan kan ik even naar tante Lidia, die aan de andere kant van Australië woont" stelt ze dan voor.
Ik voel wat vlinders in mijn maag opborrelen.
"Ja hoor mama, alles voor jou!" Antwoord ik terwijl ik mijn blijdschap probeer te verbergen.
We nemen afscheid en dan hang ik op.
"Wie was dat?"
Ik draai me om en daar staat Luke, met een vragende blik op zijn gezicht.
"Mijn moeder" antwoord ik terwijl ik mijn telefoon opberg.
Moeder...
Die hoorde bij mijn vader te zijn...
Papa...

Luke
Ik zie dat Michael weer begint in te storten.
Snel loop ik naar hem toe en sla ik mijn armen om hem heen.
Zachte snikken vullen de kamer.
"Alles komt goed Mikey" fluister ik geruststellend.
"Hij is dood Luke" huilt hij.
"Maar ik ben ook dood"
"Ja, maar ik kan jou zien en aanraken" antwoordt Michael koppig.
"Zal ik meegaan naar de begravenis?"
Verrast kijkt Michael op.
"Graag" piept hij.
Ik knik met een glimlach.