Dude, that's my ghost! {Muke}

Hoofdstuk 24

Luke 2 maanden later
"GODVERDOMME EN NOU BEN IK ER KLAAR MEE!" Schreeuwt Michael opeens.
Ik sta voor de voordeur en laat van schrik de boodschappen, die ik net gehaald heb, vallen.
Snel open ik de deur en storm ik naar binnen.
Tot mijn grote schrik zie ik dat hij tegenover een jongen staat, die hem woedend aankijkt.
"Wat is er?!"
De jongen draait zich om en ik zie dat hij een mes in zijn handen heeft.
"Tegen de muur jij" sist hij.
Ik knik bang en stap naar achteren.
Bang kijk ik Michael aan.
Hij staart naar de grond.
"Wat is dit, Michael?" Fluister ik als de jongen dichterbij komt.
"Dit is Manuel... Mijn achter neef... En een junk..." fluistert Michael terwijl hij met betraande ogen opkijkt.
"Please, laat me gaan" fluister ik als de jongen, oftewel Manuel, het mes op mijn keel zet.
Hij grijnst en verplaatst het mes naar mijn wang.
Een scherpe pijn schiet door mijn wang als hij het mes beweegt.
"Help" fluister ik als ik bloed op het mes zie, mijn bloed.

Michael
"Laat hem gaan!" Roep ik wanhopig terwijl ik hem probeer weg te duwen.
De arm van Manuel schiet naar voren, en voordat ik het weet valt Luke op de grond.
Een rode vloeistof stroomt over de grond, zijn bloed.
Manuel vlucht de voordeur uit terwijl ik angstig naar de telefoon grijp.
Ik bel 112 en hang dan huilend op.
In de verte hoor ik de ambulance al.
"Houd nog even vol, Luke" snik ik terwijl ik hem op mijn schoot trek.
Luke kreunt zachtjes.
Ik druk mijn hand op de wond en staar naar Luke's bleke gezicht.
Langzaam vallen zijn ogen dicht.
"Blijf bij me, Luke!"
Hij pakt mijn hand.
"Het is mijn schuld! Ik had Manuel de deur uit moeten zetten!" Snik ik.
Zachtjes schud Luke zijn hoofd, maar dan vliegt de deur open en wordt Luke op een brancard getild.
Zachtjes kreunt hij van de pijn.
Ik krabbel overeind en ren achter hem aan.
"Blijf bij... Me..." Hoor ik hem fluisteren.
"Ik blijf hier, Luke!" Roep ik, maar dan wordt hij in de ambulance gerold.
"Gaat u maar voorin zitten" zegt een ambulancebroeder tegen me.
Ik knik en ga zitten waar ik moet zitten.
Gelijk begint de ambulance te rijden.
Dan pas merk ik dat de tranen over mijn wangen stromen.