ΜΟΙΡΑΙΑ ΑΓΑΠΗ 1

Κεφάλαιο 7.

"Τι εννοείς θες να χωρίσουμε?" ρώτησε ο Φίλιππος,που δεν ήθελε να πιστέψει αυτό που μόλις άκουσε από τα χείλη της Μαρίας.

Είχαν συναντηθεί σε ένα πάρκο,κοντά στην καφετέρια που δούλευε η Μαρία. Δεν είχε πολύ κόσμο εκεί,παρά μόνο μια γιαγιά με ένα παιδάκι που έπαιζε. Η Μαρία ήταν ήδη βουρκωμένη,από την πρώτη στιγμή που άρχισε να μπαίνει στο θέμα της συζήτησης.

"Εννοώ...ότι δεν πάει άλλο.. Δεν το βλέπεις κι εσύ?Δεν είμαστε όπως πρώτα" του εξήγησε με φωνή που έτρεμε. Της ήταν πολύ δύσκολο αυτό που έκανε.

"Δεν είμαστε όπως πρώτα,γιατί εγώ σε αγαπώ πιο πολύ από τότε! Και δεν θέλω να σε χάσω!" της είπε και την έσφιξε στην αγκαλιά του. "Πες μου,τι μεσολάβησε και άλλαξες γνώμη?Μια χαρά δεν περνούσαμε? Δεν κάναμε όνειρα?"

"Εσύ έκανες όνειρα,Φίλιππε. Εγώ πάντα επέμενα ότι είναι πολύ νωρίς για μεγάλα λόγια. Δεν νιώθω για σένα το πάθος που είχα στην αρχή. Και είμαι πολύ νέα για να συμβιβάζομαι σε μια σχέση που δεν έχει δυνατά συναισθήματα"

"Εγώ έχω για σένα δυνατά συναισθήματα. Θα έκανα τα πάντα για σένα! Δεν θέλω να διαλυθεί η σχέση μας! Σ αγαπώ!" Την φίλησε με πάθος,αλλά εκείνη μετά από λίγο τραβήχτηκε.

"Κι εγώ σ αγαπάω,Φίλιππε. Και,πίστεψέ με,μου ήταν πολύ δύσκολο να σου κάνω αυτή την κουβέντα. Το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν να σε πληγώσω. Αλλά από την άλλη,σου αξίζει η αλήθεια. Δεν πρέπει να χάνεις τον χρόνο σου με κάποια που δεν είναι πια ερωτευμένη μαζί σου"

"Πες μου,τι λάθος έχω κάνει?Σε στενοχώρησα?Θα τα διορθώσω όλα αρκεί να είμαστε μαζί,μόνο αυτό θέλω.." της είπε απελπισμένα.

"Δεν έφταιξες σε τίποτα.Απλά,δεν πάει άλλο.. Σου το έχω ξαναπεί κι άλλες φορές πλαγίως,αλλά ποτέ δεν τόλμησα να κάνω αυτό που κάνω τώρα. Τελειώσαμε,Φίλιππε. Να ξέρεις ότι σε εκτιμάω πολύ και όποια κοπέλα είναι μαζί σου στο μέλλον την θεωρώ πολύ τυχερή. Αλλά,δεν μπορώ να είμαι άλλο μαζί σου"

Ο Φίλιππος άρχισε να το παίρνει απόφαση. Αφού απομακρύνθηκε λίγο,έβαλε το πρόσωπό του μέσα στα χέρια του,μετά πήρε μια ανάσα και την κοίταξε

"Τουλάχιστον,μπορούμε να μείνουμε φίλοι?" ρώτησε με μια μικρή ελπίδα.

"Φυσικά,Φίλιππε. Εγώ θα το ήθελα πολύ. Όταν ηρεμήσουμε λίγο από όλο αυτό,μπορούμε να επικοινωνούμε. Για την ώρα ας μείνουμε μακριά ο ένας από τον άλλο" του είπε και του χάιδεψε το χέρι."Γεια σου,Φίλιππε. Δεν νομίζω ότι έχουμε να πούμε κάτι παραπάνω"