ΜΟΙΡΑΙΑ ΑΓΑΠΗ 1

Κεφάλαιο 18.

Ο Αντώνης ένιωσε την επιθυμία για ένα ποτό να γίνεται έντονη. Ήθελε να πιει και να τα ξεχάσει όλα. Του φαινόταν σαν να ζούσε έναν εφιάλτη. Δεν άντεχε στην σκεψη ότι οι ίδιοι του οι γονείς τον απέρριπταν έτσι,ούτε ότι η Μελίνα κρατιόταν μετά βίας στην ζωή. Για το τελευταίο τραγικό γεγονός θεωρούσε υπεύθυνο τον εαυτό του και κανέναν άλλο. Αν δεν της είχε τηλεφωνήσει να βρεθούν,αν έμενε εκεί που ήταν δεν θα είχε συμβεί τίποτα...
Έπρεπε να δει τι θα κάνει με την ζωή του. Θα γύριζε στην δουλειά του και θα αντιμετώπιζε τις κακές γλώσσες. Στο σπίτι του όμως δεν μπορούσε να γυρίσει και το καταλάβαινε. Σκεφτόταν να μείνει στο εξοχικό μέχρι να βρει σπίτι να μείνει μόνος του.
Κατέβηκε από το αυτοκίνητο,χωρίς να μπορέσει να συνειδητοποιήσει πόσο γρήγορα πέρασαν τα τελευταία λεπτά. Οι σκέψεις έκαναν την διαδρομή του να μοιάζει υπερβολικά σύντομη. Μπήκε μέσα στο μπαρ και αποφάσισε ότι οι σκέψεις θα μπορούσαν να περιμένουν την επόμενη ημέρα.
Το μαγαζί ήταν γεμάτο από ανθρώπους νεαρής κυρίως ηλικίας που έπιναν και διασκέδαζαν. Εκείνος δεν είχε έρθει να διασκεδάσει και αναρωτήθηκε αν βρισκόταν στο κατάλληλο μέρος.
Κάθισε στην μπάρα και περίμενε την κοπέλα για να παραγγείλει. Φαινόταν απασχολημένη με το να ψάχνει κάτι μπουκάλια,έχοντας του την πλάτη γυρισμένη.
Είχε αρχίσει να χανει την υπομονή του και ήταν έτοιμος να σηκωθεί να φύγει,όταν η κοπέλα γύρισε προς το μέρος του και το βλέμμα της έπεσε πάνω στο δικό του. Για μερικά δευτερόλεπτα έχασε την ανάσα του.
" Αντώνη" είπε η έκπληκτη κοπέλα που είχε απέναντί του.
"Μαρία?Εδώ δουλεύεις?" ρώτησε σκεπτόμενος ότι η μοίρα του έπαιζε τρελά παιχνίδια.
" Ναι... Δεν το πιστεύω... Νόμιζα ότι δεν ήσουν στην Αθήνα"
" Κι όμως είμαι. Βάλε μου ένα ουίσκι διπλό"
"Αμέσως" είπε και σέρβιρε το ποτό του.
Ο Αντώνης το ήπιε μονοκοπανιά και ζήτησε άλλο ένα.
"Καταλαβαίνεις ότι πρέπει να μιλήσουμε,έτσι? Χρωστάς μια εξήγηση. Η Νάντια είναι χάλια" του επισήμανε καθώς του έβαζε και το δεύτερο ποτό.
" Το ξέρω και αισθάνομαι απαίσια. Είναι έξαλλη μαζί μου?"
"Πώς περιμένεις να είναι? Δεν ήταν λίγο αυτό που της έκανες!" του θύμισε τσατισμένη.
Όπως ήταν θυμωμένη,του φάνηκε ακόμα πιο όμορφη. Θυμήθηκε τις σκέψεις που έκανε όταν την πρωτοείδε...Το ήξερε ότι τα είχε κάνει θάλασσα και δεν ήταν ώρα για τέτοια και ήταν βέβαιος πως η Μαρία τον σιχαινόταν πλέον. Είχε την ανάγκη να μιλήσει σε κάποιον χωρίς να του κάνει κήρυγμα. Μέχρι στιγμής,ο μόνος άνθρωπος που δεν θα τον έκρινε σκληρά ήταν η Μελίνα... Και μόνο που η σκέψη του πήγε σε εκείνη ένιωσε έναν κόμπο στο λαιμό και ήταν έτοιμος να δακρύσει.
"Πρέπει να ξέρεις πως κι εγώ δεν είμαι σε καλύτερη ψυχολογική κατάσταση" της είπε και είδε το ύφος της να μαλακώνει,σαν να τον λυπήθηκε. Όμως,αυτό δεν κράτησε για πολύ.
"Επειδή κινδυνεύει η ζωή της αγαπημένης σου?" τον ρώτησε ειρωνικά. "Έμαθα τι έγινε..."
"Δεν είναι αγαπημένη μου. Όχι όπως το εννοείς εσύ. Δεν παράτησα την Νάντια για να είμαι με την Μελίνα. Έχει γίνει μια μεγάλη παρεξήγηση. Άφησέ με να σου εξηγήσω!" την παρακάλεσε.
"Σε εμένα να εξηγήσεις ή στην Νάντια? Σε εκείνη πρεπει να τα πεις..."
"Θα ήθελα πολύ...αλλά ντρέπομαι να την αντικρίσω"
"Πρέπει να το κάνεις κάποια στιγμή"
"Έχεις δίκιο. Αλλά πρώτα θελω να μιλήσω σε κάποιον,γιατί θα τρελαθώ. Μαρία" είπε και της έπιασε το χέρι καθώς την έβλεπε να απομακρύνεται " άσε με να σου εξηγήσω. Θα δεις ότι κάνεις λάθος για μένα"
"Δεν ξέρω γιατί,αλλά για κάποιο λόγο σε λυπάμαι τώρα που σε βλέπω" ομολόγησε. "Δεν σε περίμενα έτσι... Είχα πλάσει στο μυαλό μου μια εικόνα τελείως διαφορετική..."
"Νόμιζες ότι είμαι ενας αλήτης,έτσι δεν είναι? Πες το,δεν θα παρεξηγηθώ. Ίσως κι εγώ το ίδιο να νομιζα στη θέση σου"
" Νόμιζα ότι ήσουν ανεύθυνος και αναίσθητος" είπε με ειλικρίνεια.
" Τι ώρα τελειώνεις από εδώ?" την ρώτησε.
" Σε δυο ώρες" απάντησε,αφού κοίταξε το ρολόι της.
" Επειδή δεν θέλω να σε απασχολώ από την δουλειά σου,θα φύγουμε μαζί να μιλήσουμε με την ησυχία μας. Αν δεν έχεις πρόβλημα,φυσικά." της πρότεινε. " Α,και βάλε μου και ένα τρίτο" της είπε και της έδειξε το ποτήρι του.
" Εντάξει" συμφώνησε εκείνη. "Αλλά θα είναι το τελευταίο" συμπλήρωσε με σοβαρό ύφος.
"Θα έχεις πρόβλημα με το αφεντικό σου,αν μάθει πως αποτρέπεις τους πελάτες από το να πίνουν" σχολίασε ειρωνικά.
Η κοπέλα άφησε το ποτήρι με δύναμη στον πάγκο. " Θα τα πούμε μετά" είπε κοφτά και ασχολήθηκε με την δουλειά της,χωρίς να του ρίξει άλλη ματιά.