Κεφάλαιο 22.

420 49 3
                                    

"Κατάλαβε πώς ένιωσα. Δεν μου άρεσε καθόλου που σας εξέθεσα έτσι,αλλά δεν μπορούσα να μείνω μια ζωή δυστυχισμένος" ολοκλήρωσε ο Αντώνης,αφού εξήγησε τι ακριβώς ένιωθε στην μητέρα του. Φυσικά δεν ανέφερε τίποτα για την Μαρία και το πάθος που είχε εισβάλει στην ζωή του.

Κοίταξε την γυναίκα απέναντι που ήταν βουρκωμένη και τόση ώρα τον άκουγε με προσοχή.

"Συγγνώμη" του είπε μετά από κάποια βασανιστικά δευτερόλεπτα. "Έπρεπε να είχα σκεφτεί καλύτερα πριν σε κρίνω. Αλλά,κατάλαβέ με,δεν πέρασα και λίγα..."

"Το ξέρω. Τι λες? Θες να τα ξεχάσουμε όλα?" της πρότεινε και εκείνη σηκώθηκε και τον αγκάλιασε.

"Μου έλειψες,αγόρι μου" του ψιθύρισε δακρυσμένη. Την αγκαλιά τους διέκοψε ο άντρας που τους κοιτούσε βλοσυρός,χωρίς να τον έχουν πάρει είδηση.

"Μπα,αποφάσισες να έρθεις σπίτι σου? " ρώτησε ειρωνικά τον γιο του, κι έπειτα γύρισε στην γυναίκα του. " Εσύ βλέπω ξέρεις να κρατάς τον θυμό σου μόνο εκεί που σε βολεύει" σχολίασε με πίκρα.

"Δεν είσαι το ίδιο εσύ με το παιδί μου. Εκείνος έκανε ένα λάθος και το μετάνιωσε!" του πέταξε με κακία,αποφεύγοντας να τον κοιτάξει στα μάτια.

"Κι εγώ το μετάνιωσα. Αλλά δεν με συγχώρησες ποτέ! Πάντα μου το κρατούσες,ειδικά αυτές τις μέρες που ο γιος μας..."

"ΣΚΑΣΕ!Δεν θέλω να σε ακούω" του φώναξε εκείνη, ενώ ο Αντώνης ήθελε να ανοίξει  η Γη να τον καταπιεί. Οι γονείς του ποτέ ξανά δεν είχαν μαλώσει τόσο έντονα για αυτό το θέμα μπροστά του. Μόνο όταν νόμιζαν ότι κοιμόταν ή ότι δεν τους άκουγε. Τώρα πια δεν κρατούσαν τα προσχήματα.

"Αν δεν με θέλεις,μπορώ να φύγω" είπε ο Αντώνης στον πατέρα του. "Εχω κανονίσει να βρω σπίτι μόνος μου. Έτσι δεν θα αναγκάζεσαι να με βλέπεις κάθε μέρα αν δεν θες"

Ο πατέρας του δεν περίμενε να το ακούσει αυτό. Ήταν σίγουρος πως ο γιος του θα ερχόταν να ζητήσει συγγνώμη γοναστιστός και ότι θα κλαιγόταν για να τους αλλάξει γνώμη. Το ότι τον έβλεπε για πρώτη φορά αποφασισμένο τον ξάφνιαζε. Τον είχε συνηθίσει αλλιώς. Ίσως και να τον τρόμαζε η αλλαγή του Αντώνη. Σκέφτηκε πόσο χρειαζόταν τον γιο του στην δουλειά και πόσο δεν τον είχε πια ανάγκη εκείνος.

"Δεν είπα ότι δεν θέλω να σε βλέπω!" του αντιγύρισε.

"Αυτό έδειξες όμως την προηγούμενη φορά και αυτό δείχνεις και τώρα. Αν σου είμαι βάρος δεν υπάρχει λόγος να συζητάμε. Είχα όλη την καλή διάθεση να σου ζητήσω συγγνώμη και να τα βρούμε,αλλά με αυτό το ύφος που έχεις..."

ΜΟΙΡΑΙΑ ΑΓΑΠΗ 1Où les histoires vivent. Découvrez maintenant