ΜΟΙΡΑΙΑ ΑΓΑΠΗ 1

Κεφάλαιο 46. - Μέρος 2ο

Ο Σταύρος δεν απάντησε.Του αρκούσε και μόνο που ήξερε πως την είχε αυτή την στιγμή απέναντί του και του έλεγε ότι είναι ερωτευμένη. Δεν μπορούσε να προβλέψει αν θα τον άφηνε πάλι στα κρύα του λουτρού για τον Ορέστη, μα δεν τον ένοιαζε προς το παρόν. Το μόνο που τον απασχολούσε ήταν να μην χάσει την ευκαιρία. Την φίλησε και την έσφιξε πάνω του κι εκείνη ανταποκρίθηκε,χωρίς καμιά αντίσταση και χωρίς να πει τίποτα.

"Μυρτώ μου" της είπε. "Το ήξερα ότι κάποια στιγμή θα ξαναερχόσουν.Εμείς δεν χωρίζουμε,από την στιγμή που παραδεχτήκαμε τα αισθήματά μας"

Η Μυρτώ δεν απάντησε τίποτα,παρά μόνο έπεσε πάλι πάνω του και τον φίλησε. Μπορούσε να καταλάβει τα δάκρυα που κυλούσαν από τα μάτια της.

"Τι έχεις?" την ρώτησε,αλλά εκείνη συνέχισε να μην μιλάει.

"Κάνε με δική σου,πάλι. Μόνο εσύ με κάνεις καλά" του ζήτησε και του έβγαλε την μπλούζα.

"Το ξέρω" της έλεγε,ενώ ξεκίνησε να την φιλάει στον λαιμό. "Το ξέρω ότι μόνο με εμένα είσαι εντάξει" συνέχισε και την έσπρωξε στον καναπέ.

Η Μυρτώ τον κοιτούσε και της φάνηκε πιο όμορφος από ποτέ. Το αχόρταγο βλέμμα του ήταν καρφωμένο πάνω της και την έκανε να τον θέλει ακόμα πιο πολύ. Απαλλάχτηκε γρήγορα από το φόρεμά της και ο Σταύρος είχε βρεθεί μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου από πάνω της. Οι απότομες κινήσεις και το βάρος του δεν την ενοχλούσαν,αντίθετα την ερέθιζαν ακόμα περισσότερο,παρόλο που ήταν άβολα σε αυτό τον καναπέ.

"Δεν ξέρω τι σου έκανε ο μαλάκας"της ψιθύριζε,ενώ τα χείλη του ετοιμάζονταν να βρεθούν στο στήθος της. "Πάντως εμένα μου έκανε καλό,γιατί σε έφερε κοντά μου" συμπλήρωσε και ξεκίνησε να φιλάει τις σκληρές της ρώγες,αφού της έβγαλε το εσώρουχο κοντεύοντας να το σκίσει.

"Μην μιλάμε γι αυτόν,σε παρακαλώ" του είπε ενώ προσπαθούσε να σταματήσει το κλάμα της.Αφέθηκε στα χέρια του και στα φιλιά του και σε λίγα δευτερόλεπτα ο Ορέστης είχε πάψει να απασχολεί το μυαλό της.

Η Μελίνα πλήρωσε το ταξί που την είχε φέρει μέχρι το σπίτι της Μυρτώς και πήρε την βαλίτσα της. Είχε αρχίσει να βρέχει και προσπάθησε να μπει γρήγορα στην είσοδο της πολυκατοικίας. Ήξερε πως ο αδερφός της θα βρισκόταν στην δουλειά και η μητέρα της την είχε ειδοποιήσει πως συνέβη κάτι στην φίλη της και θα έμενε εκεί. Επίσης θεωρούσε δεδομένο πως ο πρώτος που θα έβλεπε μόλις έφτανε θα ήταν ο Γρηγόρης.Στην σκέψη του ένιωσε μια δυσαρέσκεια και πάτησε ανόρεχτα το κουμπί του ασανσέρ.