ΜΟΙΡΑΙΑ ΑΓΑΠΗ 1

Κεφάλαιο 40. [Ο αρραβώνας του Ορέστη]

Η Μαρία ένιωθε τα πόδια της να πονούν από την ορθοστασία. Το μαγαζί είχε πολλή δουλειά και δεν προλάβαινε να καθίσει ούτε ένα λεπτό. Είχε σκεφτεί να παρατήσει το εστιατόριο και να ψάξει για τίποτα άλλο,όμως κάτι την κρατούσε εκεί. Μπορούσε να καταλάβει πια ξεκάθαρα τι ήταν αυτό. Ένιωθε ενοχές για τα αισθήματα που την κατέκλυζαν μόλις έβλεπε τον Ορέστη,αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι γι αυτό. Αποφάσισε να συνεχίσει να είναι με τον Αντώνη, παρόλο που ένιωθε να καταπιέζεται. Ο Αντώνης της πρόσφερε ασφάλεια,κάτι που της έλειπε από όλους τους άλλους εκείνη την στιγμή. Είχε κάποιον δίπλα της,την στιγμή που όλοι ήταν ψυχροί μαζί της,ακόμα και ο πατέρας της.Μιλούσαν κανονικά πλέον,όμως δεν ήταν τόσο γλυκός μαζί της όσο παλιά και το μονίμως θλιμμένο βλέμμα του ήταν σαν να την κατηγορούσε πως εκείνη φταίει για την μοναξιά του. Ο Ορέστης μπορεί να ήταν πιο ευγενικός μαζί της και να μην την αντιμετωπίζει πλέον σαν παράσιτο,όμως ήξερε πως ήταν όνειρο απατηλό να γίνει φίλος της,πόσο μάλλον...Κοκκίνισε και μόνο που το σκέφτηκε.Δεν ήξερε αν ήθελε να κλάψει ή να γελάσει. Γνώριζε πολύ καλά πως ο Ορέστης αρραβωνιαζόταν την επόμενη μέρα.

"Ορίστε. Καλή όρεξη" είπε στον πελάτη που σέρβιρε, χαμογελώντας.Έπρεπε να δείχνει ευχάριστη στην δουλειά της. Παρατήρησε πως ο άντρας αυτός,που καθόταν μόνος του, την περιεργαζόταν καλά καλά.

"Να σαι, καλά" της απάντησε χαμογελώντας. "Να σου κάνω μια ερώτηση?"

"Πείτε μου..." είπε ευγενικά η κοπέλα.

"Σου αρέσει που δουλεύεις εδώ?Θέλω να πω,δεν έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς με κάτι άλλο?"

Η ερώτηση την έφερε σε δύσκολη θέση. Φυσικά και προτιμούσε να κάνει κάτι άλλο,όμως οι επιλογές της ήταν περιορισμένες.Δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα.

"Εεε εγώ τώρα τι να πω? Ξέρετε πως είναι τα πράγματα στις μέρες μας. Θα προτιμούσα να κάνω άλλη δουλειά,αλλά δεν είναι και εύκολο" απάντησε.

"Είσαι πολύ όμορφη.Έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς με το μόντελινγκ?" της πρότεινε.

"Θα μου άρεσε" είπε ενθουσιασμένη "αλλά δεν πιστεύω πως έχω τα προσόντα. Δεν είμαι και το πρώτο μπόι" συμπλήρωσε γελώντας.

"Δεν είσαι και κοντή. Υπάρχουν μοντέλα πιο μικροκαμωμένα από εσένα" σχολίασε σοβαρά.

"Εσείς γιατί μου τα λέτε όλα αυτά?" ζήτησε να μάθει η κοπέλα.

"Γιατί έχω πρακτορείο. Και θα ήθελα να σε δω" της είπε,δίνοντάς της μια κάρτα του. "Χωρίς δίσκο,εννοείται. Όποτε μπορείς να περάσεις να τα πούμε"