String of Fate.

Chapter 20-- Flipped.

KEVIN'S POV

Gusto kong sabihin mong mahal mo rin ako, Akira..

"Gustong kong sabihin mo na ma--"

*SNOOOOOREEEE*

"Akira?"

*SNOOOOOOOREEEE*

Tingnan mo to tinulugan na ako. Tumayo ako tapos umupo ako sa may edge ng kama nya. 

Tiningnan ko sya. Napa-sigh ako. Mahal ko talaga sya.

Mahal na mahal to the point na okay lang sakin kahit ako na lang ung masaktan..

Ayoko na mag-isip. I just want to be beside her. No matter what. 

I leaned to kiss her forehead and whispered,

"I love you, I love you so much it hurts me. Goodnight."

Paghiga ko, bigla nag-ring yung phone nya. 

Sasagutin ko ba? Baka magising sya. Sino kaya un? Si Vince?

Kinuha ko phone nya tapos sinagot ko ung tawag.

"Hello? Anak, Akira?"

"Ah, eh, hello po Tita. Si Kevin po ito."

"Kevin?! Kasama mo si Akira? Bakit ka nanjan?"

"Opo. Sumunod ako dito. Hehe. Tulog na po kasi sya. May ipapasabi po ba kayo?"

"Ah, wala naman. I was just checking up on her. And since kasama ka nya, I'm checking you, too."

"Sweet mo naman, Tita. Don't worry po, everything's just fine."

"Mabuti naman kung ganon, hijo. I need to go, take care, okay?"

"Yes po, Tita."

Then I hunged up the phone.

Tapos humiga na ako. 

Nakatitig lang ako sa ceiling.. nag-iisip..

Mahal nya pa kaya... si Vince?

VINCE'S POV: PHILIPPINES

Ilang araw ng wala si Akira. 

Pati si Kevin! Anak ng teteng naman, bka magkasama silang dalawa?!!

Hindi. Hindi pwede. Wag kang nega, Vince. 

Pero paano nga kung magkasama sila?!

"HINDI SABI PWEDEEEE!!!!!!!!!"

"Anong hindi pwede?! Sinisigawan mo ba ako, Mr. Santos?!" 

Nasigawan tuloy ako! Amp naman!

"Ah, eh, opo Ma'am."

Nagtawanan mga kaklase ko.

"Ano?! Wala kang galang!! Get out!"

Oops! Wrong move. Bakit ba ako napa-oo? Tangina naman oo 

Pero bago pa man ako makalabas ng room, naumpog ako sa pintuan!

Tumawa nanaman mga kaklase ko. Anak ng

Hindi kasi mawala sa isip ko si Akira. At si Kevin. Hindi ko maiwasang isipin na posible naman talagang magkasama sila sa mga panahong to. 

Alam ko nasktan ko si Akira, Alam ko mali ako. 

Pero ngayon alam ko na talaga, mahal ko sya.

Nag-bell na. Dismissal na. 

Last period na nga pla un, nawala pa ako sa concentration. Nakakabwiset lagot ako kay Mommy nito kapag nagsumbong si Ma'am 

Bahala na. Habang naglalakad ako papuntang parking lot, natakid ako!

"Ang tanga mo, bro! Hahahahahaha!" -Paolo

"Kase naman iniisip lagi si Akira!" -Miguel

"Chenes! Magsi-uwi na nga kayo! Kalurkie!" 

"Nababakla ka na rin?! Hahahaha tangina talaga bro! Laughtrip!"

Sigaw ni Paolo tapos umapir pa kay Miguel saka sila sabay na tumawa ulit. 

Mga bwiset. Pagsakay ko ng sasakyan, ayaw mag-start! Langya talaga

Lumabas ako, pucha naman! Flat ung gulong. Sina Miguel siguro may gawa nito.

No choice. Byahe pag-uwi. Ang malas naman!

Mga 20 minutes na akong nag-aabang ng jeep, pero wala ni isang dumaan.

May strike ba? Hahahahaha. Teka nga, bakit ba ndi ko naisip na lakarin na lang? Eh malapit lang naman yung bahay namin dito? Amp

Habang naglalakad ako, pakanta kanta ako.

[a/n: hit play on the multimedia :)]

I'm staring at the glass in front of me, is it half empty? 

Have I ruined all you've given me? 

Sinira ko ang tiwala mo, Akira. At wala akong magawa kundi sisihin ang sarili ko.

I know I've been selfish, I know I've been foolish, but look through that and you will see

Naging makasarili ako. Naging jerk ako, pero Akira, kung bibigyan mo pa ako ng isa png pagkakataon.. papatunayan ko kung gaano kita kamahal.. 

That I'll do better. I know, baby I can do better.. 

If you leave me tonight, I'll wake up alone, Don't tell me I will make it on my own

Don't leave me tonight, this heart of stone will sink 'til it dies, If you leave me tonight..

Tapos biglang bumuhos ang malakas na ulan.

Nakikisama ata sakin. Hahahaha -.-

Napa-kamot nlng ako ng ulo. Ang malas ko talaga ngayon.

Ang malas ko kahapon, nung araw bago kahapon at nung araw bago ang araw kahapon, in short simula nung umalis si Akira. 

Lahat nagbago. Simula nung nawala sya bumagal ung oras. Ang boring. Walang kwenta.

Simula nung nawala sya, parang wala ng tama sa buhay ko. 

Everything flipped.

Hindi ko alam kung paano ako hihingi ng tawad sa nagawa ko, sa mga nagawa ko. Ang manhid ko. Bakit ba ndi ko naramdaman na totoo lahat ng pinakikita nya? 

Masyado kong kinimkim ang nangyari samin ni Yana. Hindi ko agad natanggap na wala na nga pala sya.

Hindi ko nabigyan ng importansya at halaga ung mga bagay na meron ako ngayon.

Nabulag ako ng kahapon. Tapos na nga pala yun, kailangan ko na nga palang yung ibaon sa limot.

Kasalanan ko lahat. Pag bumalik si Akira, papatunayan ko sakanya na karapat-dapat pa rin akong mahalin. 

Di ko sya susukuan. Ndi ako titigil hangga't di nya ako napapatawad.

Akira, hihintayin kita. Kahit gaano pa katagal..