"အျပင္မွာမိုးေတြ သည္းေနၿပီေနာ္..။"
Hyung ရဲ႕ တိုးညွင္းေသာအသံ..။ သူေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ လက္ခံလိုက္သည္။
"Hyung ကို က်ေနာ္ခ်စ္တယ္ !!"
သူ႔ရဲ႕ မဆီမဆိုင္စကားေၾကာင့္ Hyung ကအျပင္ကို ေငးၾကည့္ေနရာမွ သူ႔ကို ၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ Hyung ဖြဖြေလးျပံဳးသည္။ Hyung ႏႉတ္ခမ္းတို႔က ေျခာက္ေသြ႔အက္ကြဲ ေနေသာေၾကာင့္ Sehun ကို အလွဆံုးမျပံဳးျပနိုင္ေပမဲ့လည္း Hyung ရဲ႕ အျပံဳးထဲက ေႏြးေထြးမႈေတြကို သူခံစားရသည္။
"Hyung လည္းမင္းကို ခ်စ္ပါတယ္ကြာ...!"
Hyung ရဲ႕တံု႔ျပန္မႈက သူ႔ကို ခံစားခ်က္နွစ္မ်ိဳးစလံုးကို တၿပိဳင္နက္ခံစားေစသည္။ ဝမ္းနည္းမႈနွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ..။
"Hyung ကို သီခ်င္း ဆိုျပပါလားဟင္ ?"
"အသံေတာ့မေကာင္းဖူးေနာ္။"
"အင္း.."
"I don't have much to give,but i don't care for gold. What use is money when you need someone to hold ?
Don't have direction,i'm just rolling down this road. Waiting for you to bring me in from out the cold.
You'll never know the endless nights,the rhyming of the rain or how it feels to fall behind and watch you call his name.
Pack up and leave everything.
Don't see what i can bring.
Can't keep this beating heart at bay.
Set my midnight sorrow free.
I will give you all of me.
Just leave your lover..,leave him for me..
Just leave your lover...,leave him for me.."
ပထမ Chorus ၿပီးေတာ့ Hyung က သူ႔လက္ကို လာဆုပ္ကိုင္သည္။ သူငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့..
"ဆက္ဆိုေလ Hun.."
သူေခါင္းၿငိမ့္ ျပလိုက္ၿပီး..
"We sit in bars and raise our drinks to growing old.
Oh,I'm in love with you and you'll never know.
But if i can't have you,I'll walk this life alone. Spare you the rising storms and let the rivers flow.
You'll never know the endless nights,the rhyming of the rain or how it feels to fall behind and watch you call his name.
Pack up and leave everything.
Don't see what i can bring.
Can't keep this beating heart at bay.
Set my midnight sorrow free.
I will give you all of me.
Just leave your lover..,leave him for me..
Just leave your lover...,leave him for me.."
သီခ်င္းဆံုးေတာ့ Hyung က..
"Hun.. အဟြတ္ဟြတ္.."
"Hyung.! Hyung ! စကားမေျပာပါနဲ႔။"
Sehun မ်က္ရည္ေတြ ဝဲကာ တားလိုက္မိသည္။ Hyung ေခ်ာင္းဆိုးရင္ ေသြးစေတြ ပါလာမို႔။
"Hun..
ခ်စ္
တယ္.."
သူ႔လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ Hyung လက္က ေျပေလ်ာ့သြားသည္။ တင္းတင္းေစ့ထားတဲ့ Hyung ႏႉတ္ခမ္းကလည္း ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ။
"HYUNG !!!"
သူ႔ရဲ႕ ေအာ္သံနက္ေၾကာင့္ အခန္းထဲကို ဆရာဝန္နဲ႔ JiaYing တို႔ဝင္လာသည္။ ဆရာဝန္က ကသုတ္ကရုိက္ေျပးလာၿပီး Hyung ကိုဟိုစမ္းဒီစမ္းလုပ္ေနသည္။ JiaYing ကေတာ့ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ တရႉံ႕ရႉံ႕ငိုေနသည္။ သူ႔ပါးျပင္ေပၚမွာလည္း မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေတြနဲ႔ေပါ့။ ခဏၾကာေအာင္ စမ္းၿပီးေတာ့ ဆရာဝန္က ေလးပင္စြာ ေခါင္းခါျပသည္။
"လူနာ ဆံုးသြားပါၿပီ။"
ထိုစကားသံက သူ႔နားထဲမွာ ပဲ့တင္ထပ္ေနသည္။ ေဘးမွာေတာ့ JiaYing နဲ႔ Hyung အေဖက သည္းထန္စြာငိုေႁကြးေနသည္။ အျပင္မွာ ရြာေနတဲ့ မိုးက ပိုလို႔ သည္းထန္လာသည္။ သူ႔မ်က္လံုးထဲမွာ Hyung ျပံဳးရယ္ေနတဲ့ ပံုေလးေတြသာ ဝိုးတိုးဝါးတား ျမင္ေနရသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိန္းေနေပမဲ့ မေနနိုင္ လူကယိုင္နဲ႔ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚေခြက်သြားသည္။
မ်က္ရည္စက္ေတြလည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေနရာအနွံ႔။ သူအျမန္ထကာ မိုးေရထဲ ေျပးထြက္သြားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း..
"Hyung !! Hyung မတရားဖူးဗ်ာ။ က်ေနာ္မဖိတ္ေခၚပဲ Hyung က်ေနာ့ဘဝထဲကို မိုးေရေတြနဲ႔အတူ ဝင္လာခဲ့တယ္.. ခုလည္း က်ေနာ္ တကယ္နွစ္နွစ္ကာကာ ခ်စ္မိတဲ့ အခ်ိန္မွ မိုးေရေတြနဲ႔အတူ ျပန္ထြက္သြားၿပီ။ Hyung တကယ္မတရားဖူးဗ်ာ !! မတရားဖူး !!"
Sehun အသံကုန္ျခစ္ကာ ေအာ္လိုက္မိသည္။ ထို႔ေနာက္ စိုစြတ္ေနတဲ့ ကတၱရာလမ္းေပၚ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္ရင္း..
"သိပ္ခ်စ္တယ္ Hyung.."
~^~^~^~^~
A/N: T_T
Sorry For my Bad Writing.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Raindrops
Hayran Kurguမိုးစက္မိုးေပါက္ေတြၾကားမွာ အမွတ္မထင္ေတြ႔ဆံုခဲ့တဲ့ သူတို႔နွစ္ေယာက္ ၊ မိုးစက္ေတြက သူတို႔ကိုေပါင္းစည္းေစမလား...? ကြဲကြာေစမလား..? Warning - This is a Yaoi story. P.S. ဆရာအၾကည္ေတာ္ရဲ႕ ေရႊမိုးသည္းကို နည္းနည္းျပန္ ယူၿပီးေရးထားတာပါ.. အကုန္လံုးေတာ့ တူမွာမဟု...
