"ေဟ့ေကာင္ ဟိုမွာ Luhan hyung မလား ?"
Kai ကလက္ကိုလာတို႔ရင္း ေျပာလာတာေၾကာင့္ သူေခါင္းကိုေမာ့ရင္း လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ.. Luhan hyung အစစ္မွအစစ္။ ဒါေပမဲ့ တခုခုေတာ့လြဲေနသည္။ Luhan hyung ကအရင္လိုမဟုတ္..။ ေခါင္းကိုလည္းေအာက္ငံု႔ထားၿပီး က်ေနာ္တို႔ကိုလည္းျမင္ေနရဲ႕သားနဲ႔ မျမင္သလိုေရွာင္ေနသည္။ မဟုတ္မွလြဲေရာ Hyung ကသူ႔ကိုနမ္းလိုက္မိလို႔မ်ား ရွက္ေနလားမသိ..။ မျဖစ္နိုင္ေတြကို ေတြးျပန္ၿပီ။
ဒါနဲ႔ သူလည္းထူးဆန္းေနသည္။ အရင္တုန္းကဆို Luhan hyung ရဲ႕အျပဳအမူေလးေတြ အေၾကာင္းေတြးတာနဲ႔ ရင္ေတြခုန္လာေရာ။ အခုမခုန္ေတာ့လို႔လား ? အဲ့လိုလည္းမဟုတ္ဖူး။ အဲ့ေန႔က ခ်ယ္ရီပင္ႀကီးေအာက္မွာ ရခဲ့တဲ့ Luhan Hyung ဆီကအနမ္းတပြင့္ကိုသာ ရင္မခုန္တာ။ ရင္မခုန္တဲ့အျပင္ အဲ့အနမ္းအေၾကာင္းေတြးရင္ ရင္ထဲကအလိုလိုေနရင္းကို ဝမ္းနည္းလာတာ..
အဲ့လက္ေဆာင္ကို သေဘာမက်လို႔လား ဆိုျပန္ေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္။
Hyung နဲ႔ သူနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔အခ်ိန္နည္းနည္းပဲ က်န္ေတာ့သလိုခံစားရတယ္။ ထိုအနမ္းက နႉတ္ဆက္အနမ္းတခုလိုမ်ိဳး ခံစားေနရတယ္။ မဟုတ္ဖူးဆိုတာလည္း သိေနရက္နဲ႔ကို ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းမသိတာ..။
Sehun အေတြးေတြလြန္ေနရာက သတိဝင္လာၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Hyung ကမရွိေတာ့။
"Kai,Hyung ေရာ ?"
"ဟိုဘက္ထြက္သြားၿပီ။"
"ငါလိုက္သြားလိုက္ဦးမယ္။"
"ေအး ေအး"
"Tao ငါ hyung ေနာက္လိုက္သြားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္။"
သူ Tao အေျဖကိုေတာင္ မေစာင့္ပဲ Canteen ထဲက ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ Hyung ထြက္သြားတဲ့ သူတို႔ uni ရဲ႕ဥယ်ာဥ္ေလးဘက္ကို တခုခုကို ဆံုးရႉံးေတာ့မလို အေလာတေကာ သူေျပးသြားေနမိသည္။
ဥယ်ာဥ္ေလးဆီေရာက္ေတာ့ သိပ္မရွာလိုက္ရပါ။ Hyung က သစ္ပင္ေလးတပင္ေအာက္က ခံုတန္းေလးမွာ ထိုင္ကာ တခုခုကိုေရးေနဟန္..။ သူေမာလာတဲ့ အေမာေတြကိုေျဖရင္း hyung နားကိုေျဖးေျဖးခ်င္းပဲ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
"Hyung.."
သူတိုးတိုးေလးေခၚလိုက္ေတာ့ hyung ကမၾကားသလိုပံုနွင့္ လွည့္မၾကည့္ပါ။
YOU ARE READING
Raindrops
Fanfictionမိုးစက္မိုးေပါက္ေတြၾကားမွာ အမွတ္မထင္ေတြ႔ဆံုခဲ့တဲ့ သူတို႔နွစ္ေယာက္ ၊ မိုးစက္ေတြက သူတို႔ကိုေပါင္းစည္းေစမလား...? ကြဲကြာေစမလား..? Warning - This is a Yaoi story. P.S. ဆရာအၾကည္ေတာ္ရဲ႕ ေရႊမိုးသည္းကို နည္းနည္းျပန္ ယူၿပီးေရးထားတာပါ.. အကုန္လံုးေတာ့ တူမွာမဟု...
