Sofa(Ed Sheeran Fanfiction)

S-20-

Uyandığımda hava yeni aydınlanıyordu.Annemin evin içinde dolaşan adımlarını duyabiliyordum.Büyük olasılıkla kahvaltı hazırlıyordu.Kapıyı açtığımda tahmin ettiğim görüntüyle karşılaştım.Annem mutfağın içinde bir oraya bir buraya koşturuyordu.

"Anne acele etmene gerek yok.Saat daha sekiz buçuk"

Annem sesimi duyunca hızlıca döndü.

"Beni korkuttun Anna.Bugün dükkana erken gitmem gerekiyor.Ve sen de benimle birlikte dükkana geliyorsun."

Ona oflasamda yapabileceğim en iyi-ve tek-şeyin bu olduğunu biliyordum.Hızlıca üstümü giyinip mutfağa döndüğümde annem beni bir süre inceledi ve kafasını onaylamaz bir biçimde salladı.

"Anna daha başka bir şeyler giyemez misin?"

Üstümdekilere baktığımda nedenini pek anlamış sayılmazdım.Altımda bir eşofman vardı üstünde ise bol bir tişört vardı.

"Belki daha-"Doğru kelimeyi arıyor gibi ellerini salladı"-kız gibi giyinebilirsin"

Hiçbir şey demeden sandalyelerden birine oturduğumda 'Sen bilirsin'gibi bir şeyler mırıldandığını duydum.Kahvaltımızı ederken ikimiz de konuşmamakta kararlı gibi gözüküyorduk.Ki bu durumu bozan elbette annem oldu.

"Anna,ben bazı şeyleri içine attığını düşünüyorum"

Elbette öyle yapıyordum.Ellerini çenesinin altında birleştirip öne hafifçe eğildiğinde arkama yaslandım.

"Edward-"İsmini söyledikten sonra durup tepkime bakmıştı."-onun ile konuşman gerektiğini düşünüyorum"

İtiraz etmek için ağzımı açtığımda beni susturmak amacıyla hızlı hızlı konuşmaya başladı.

"Bu yüzden onu bugün pastahaneye davet ettim."

Ağzım resmen açık kalmıştı.Annem numarasını nerden bulmuştu.Onunla ne zaman konuşmuştu?

"Bana kızacağını bildiğim için bunu sana son anda söylemeye karar verdim.Aslında pastahaneye gidene kadar söylemeyecektim ama-"Eliyle üstümü işaret etti."-giyiniş tarzın cidden-"

Bir şey demeden bakışlarımı tabağıma çevirdim.Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.

---

Tabakları silerken bakışlarımı kapıdan ayırmaya çalıştım ancak başaramıyordum.Kapıdan girdiği zaman hazırlıklı olmam gerekiğini düşünüyordum.Saate baktım.09:15

Ne zaman geleceği hakkında hiçbir fikrim yoktu.Ayrıca ne konuşacaktık ki?Birbirimizi kırdığımızı ama bunun geçici bir şey olduğunu ve barışmamızın zamanının geldiğini falan mı?Ona ne söylemem gerektiği hakkında hiçbir fikrim yoktu.Kapının zili çınladığında başımı kaldırıp kapıya baktım.Oradaydı.Annemle gayet normal bir şekilde konuşuyordu.Sakalları uzamıştı.Annem ona bir şeyler söyleyip mutfağa doğru geldiğinde hızla başımı eğdim.

"Anna, Edward burada"

Şaşırmış gibi yaptım.Annem bu davranışıma kaşlarını çatıp karşılık vermişti.Üstümdeki önlüğü çıkarıp gayet sakin bir şekilde mutfaktan çıktığımda ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.Ona ne yemek istediğini falan mı sormalıydım.Yoksa gidip yanına mı oturmam gerekirdi.

Başını benim olduğum tarafa çevirdiğinde beni gördü ve hızla ayağa kalktı.Ne yapacağını kestiremiyor gibiydi.Ellerini üstündeki kotuna sildi.Masanın yanına geldiğimde ilk konuşanın o olması iyi olmuştu.

"Selam"

"Selam" 

Yaklaşık bir dakika boyunca bir birimize bakmaktan başka bir şey yapmadık.Sonra Edward öksürdü.