Sofa(Ed Sheeran Fanfiction)

S~15~

Üstümü değiştirip banyodan çıktığımda Edward ayağa kalktı ve yavaşça karşıma geçti.

"Ben..seni özledim"

Ellerini omzuma yerleştirip beni kendine çektiğinde hızla geri çekildim.Hareketim onu şaşırtmıştı.

"Anna.."

"Nerdeydin?"

Gözlerim dolmaya başlamıştı.

"Ben-"

"Hastanede uyandığımdan beri hiçbirinizden haber alamadım Ed.Sanki..sanki hepiniz bir anda beni bırakıp gitmiştiniz.Ve yanımda kim vardı biliyor musun?Harry."

Ellerini tekrar omuzlarıma yerleştirdi.

"Anna..işlerimiz vardı"

Ağzım hafifçe aralandı.Hızla onu ittirdiğimde sendeledi ve şaşkınlıkla bana baktı.

"İşleriniz mi vardı?Yani bu benden uzaklaşmanıza sebep miydi?Bana bi bok söylemeden ortadan kaybolmanız-"

"Buna mecburduk Anna."

Başımı ellerimin arasına aldım ve odada aşağı yukarı yürümeye başladım.

"Anna lütfen sakinleş"

Bana doğru bir adım atmıştı.Yavaşça ona döndüm ve derin bir nefes verdim.

"Bana.Şimdi.Her.Şeyi.Açıkla"

Sakinleşmemi fırsat bilip hızlıca konuşmaya başladı.

"Sen hastaneye kaldırıldığın zaman Harry annene haber verdi.Annen hastanede beni gördü.Senin odana girmeme izin vermedi ve-"

Gözlerini bana dikmişti.

"-senden uzak durmazsam seni okuldan alacağını söyledi"

"Ve sen de ona uydun öyle mi?"

"Ben sadece..seni kaybedemezdim Anna.Üzgünüm"

Annemin böyle bir şey yapcağını düşünmüştüm.Çünkü genelde çevremde olmasını istemediği insanları benden uzaklaştırırdı.Bu yüzden bu seneye kadar hiç arkadaşım yoktu.

Ama beni üzen şey Ed'in anneme uymuş olmasıydı.

"Anna,beni anlaman lazım.Sadece annen bunun senin iyiliğin için olduğunu söyledi ve-"

"BENİM İYİLİĞİM İÇİN Mİ?ED HARRY'NİN ÖNÜNDE AĞLAMAMAK İÇİN ZOR DURDUM.HEPİNİZ BENDEN SOĞUMUŞ GİBİYDİNİZ VE-"

Artık tamamen ağlıyordum.Yavaşça yatağın kenarına oturduğumda yanıma oturdu.

"Özür dilerim."

"Edward dışarı çıkar mısın?"

Ayağa kalktığımda o da kalktı.

"Anna-"

"Ed,lütfen!"

Ellerini göğsünde çaprazladı.

"Gitmiyorum.Senden bu kadar kolay vazgeçmeyeceğim."

"Önceden yaptın,şimdi de yapabilirsin"

Derin bir nefes aldı.

"Sana senin iyiliğin için yaptım diyorum neden anlamak istemiyorsun?"

Demek kavga istiyordu.

"Bana bağırma Ed"

"SANA BAĞIRMIYORUM!"

"EĞER ŞİMDİ ÇIKIP GİTMEZSEN YEMİN EDİYORUM-"

Aklıma bir şey gelmiyordu.Bu yüzden hızla ona yaklaşıp göğsünü yumruklamaya başladım.

"SENİ.LANET.OLASI.BENDEN.NASIL.VAZGEÇERSİN?"

Yine ağlamaya başlamıştım ve bu çok sinir bozucuydu.Ed yavaşça ellerimi tek eliyle tutup diğer eliyle beni göğsüne doğru çektiğinde biraz çırpındım.Ama benden daha güçlüydü.Yavaşça kafamı göğsüne dayadım ve hıçkırıklarımı kesmeye çalıştım.

"Sadece-seni kaybetme düşüncesi beni o kadar korkuttu ki Anna.Yemin ederim böyle olacağını düşünmemiştim.Ve senden asla vazgeçmem,vazgeçmeyeceğim"

Ona vurmaya devam etmeyeceğimi anladığında yavaşça tuttuğu ellerimi bıraktı ve beni kollarının arasına aldı.

"Seni seviyorum Anna."

Burnumu çektim ve kafamı hafifçe kaldırıp ona baktım.

O arada odanın kapısı açıldı ve Zayn arkasına saklanmış Jamie ile içeri girdi.

"Jamie senden özür diliyor suçlu olduğunu biliyor.Tam bir -burayı söylediğim için özür diliyorum ama Jamie vurgulamamı istedi-sürtük gibi davrandığını kabul ediyor.Ve Zayn'de.Yani ben.Ve sürtük kısmı değil.Yani sadece özür diliyorum."

Zayn'e kıkırdadığımda Jamie yavaşça onun arkasından çıktı ve bana baktı

"Bu barıştık demek mi oluyor?"

"Sürtük olduğunu kabullendiğini güzel buldum demek oluyor"

Sonra yavaşça onu kollarımın arasına aldım.Onların yanında olmak tek ihtiyacım olan şeydi.Zayn ve Edward ikimize bakarken Zayn yavaşça konuşmaya başladı.

"Bu akşam,bunu kutlamak için bir bara gitmeye ne dersiniz?