ZAMANSIZ

11. Bölüm

"Alçin Abla, kızı yakaladık" duyduğum seslerle bulanık görüş alanım netleşti. Gözlerimi kırpıştırdım. Tam uyku sersemliğiyle ellerimi kaldırıp gerilcektim ki ellerimin bağlı olduğunu fark ettim. İpten kurtulmakla uğraşıyordum ta ki topuklu botların sesini duyana kadar..

"Demek uyandın..Güzel. Hadi sorularıma başlıyım. İşimiz çabuk biticek." Diyerek gülümsedi mavi gözlü kız. Hö?! İşmiş çabuk biticek filan diyo bu?! Napıcak lan bana bu psikopat! Kafam şimdi şimdi yerine gelmeye başlamıştı.

En son kitapçıdan çıktığımda yanıma bir Mini Cooper yaklaşıp şirin bi çocuk gülümseyerek şirin bir cafe aradıklarını söylediğinde gayet masumlardı oysaki.. Hangi küçük şirin 3 çocukla dolu Mini Cooper kaçırma arabası olur ki?! Hiç mi filmlerde filan Range Roverlarla kaçırılan insanları izlemiyorsunuz dimi yani?! Sonra da arabaya sokup uyku hapı vermişlerdi ve ben de görünüşe göre kış uykusuna yatan ayı misali camış gibi uyumuştum. Karşımdaki kız hala bana bakarken bir psikopat katil ve ya her ne haltsa bu kız ona sorulucak en saçma soruyu sordum.

"Nerdeyiz?"

''Uzakta'' dedi anormal bir mutlulukla cidden  tam bir ağrıza tipi vardı kızda güzeldi hojdi amma benenah bu halde bile içimden espiriler yapabiliyorum ya yanlız. Helal olsun koca yürekli fakat minnak bana.

"Ne istediğini sorabilir miyim filmlerdeki kötü kadın rolündeyi bayan?" Dedim biraz kuşkulanarak ama ben düşünerek konuşanlardan değildim. İşte böyle lapadanak bodoslama dalıyordum konulara.

"Sadece.." Dedi ve telefon sesiyle durdu. Telefonu bakmadan açtı ve sadece 'tamam' dedi. Doğrusu biraz tırsmıştım. Hayır yani birilerinin beni kaçırmasından korkmuyorum kadının hep 'tamam' diyişinden korkuyorum ironiye gelin.

"Nerde kalmıştım. Evet.." Dedi ama bu kız çok yavaş konuşuyordu. Niye sadede gelmeyip böyle gıybet yapan ve sonra saçma sapan birşeye dikkati dağılan tiki kızların balık bakışlarından atıyorsun ki? Ama sana içimden birşey diyim mi garip kız.. Gıybet haram adam kaçırma da hapistir.. Yani yanacaksın..

"Neyse. Bana Defne'den dürüstlükle bahsetmeni istiyorum." NE?! Hayır yani NE?!

"Ne, ne? Niye şaşırıyorsun basit birşey istedim senden?" Dedi biraz daha sabırsız ve hızlı konuşarak. Ayy ben sesli konuşmuştum ama içimden de diyebilirim ki NE?! Gerçekten inanamıyorum. En sonunda şoktan sesli konuştum.

"Hayır. Psikopat bir şekilde beni kaçırdınız ve devamlı kısa konuşan bir kadın gördüm ilk defa ve ve senin istediğin şey bana Defne'den mi bahsetmem? Niye ekşın yaratıyorsun ki o zaman? Sorsan söylerdik be" dedim çemkirerek. Bu karı beni gerdi napıyım?

"Şey bende bilemedim ki biraz aksiyon filmi yapalım dedim. Canım sıkılıyordu." Dedi benim gibi hızlı konuşup gözlerini açarak. Kız bir anda normal şirin derecesinde hatta oldu. Ben şok. Bu nasıl iş biri açıklasın o 'tömöm' diyen kötü kadın gitti. Yerine bildiğin ruh ikizim geldi.

"Ya çözsene o zaman manyakmısın kızım?!" Kız bilemez bir halde ellerimi çözdü ve elini uzattı.

"Alçin." Elini sıktım ve ben de adımı söyledim.

••••••••••

O gıcık dakikalardan sonra arabaya tekrar bindik ve yine bir ölüm sessizliğiyle herkes kendi işine odaklanmaya başladı. Görünüşe göre yolda bahsettikleri o kızı da alıcakmışız. Kim olduğunu da bilmiyorum.  En iyi yaptığım şeyi yapıp uyuklamaya karar verdim. Lanet olsun panda gibiydim eşşek kadar kız oldum hatta zorla evlendirildim hala panda gibi oturduğum yerde sızıyorum. İlginç doğrusu.

" Enis şurda çek kenara gelir birazdan bizim deli." Dedi Gökay. O sessiz sakin çocuk gitti gıcık çocuk geldi ya yemekte uyuz kaptım şimdi. Gözlerimi kısarak bakıyordum ne zaman konuşsa yolda. Uyuklamamı bölüyordu pislik. Enis dediğini yaptı. Ve baya bir bekledik nerdeyse.

"Bu ne uyuşuk bir kızdır böyle yemekten çıktık ben yine acıktım olmaz ki böyle!" Diye sitem etti Hamza.

"Sen hep açsın ki arka bagajda abur cubur vardı git orasında oturucak yerde var git sen git." Dedi Gökay alayla

"Defne sende gelsene kız. Bari dedikodu filan yaparız bunlar moloz katiller." Dediği gibi Gökay tek kaşını kaldırdı ve kapa çeneni dermiş gibi çenesini oynattı. Zaten Hamza pek tınlamadan beni de alıp arka tarafa götürdü ve ikimizde yorganların üzerine bağdaş kurduk ve küçük hazır keklerden yedik.

"Sen de içine kapanık gözüküyorsun ama çeneni açmayı bilirim ben senin yenge." Dedi doğruydu fakat yabancı insanlarla yabancı bir ortamda "kocamın" bile yabancı geldiği bir durumdaydı. Birşey demedim o anlattı ben dinledim. Yine arabanın önüne gitmek için bagaj tarafından indiğimizde kırmızı bir araba yanımıza geldi.

"Hamzaa!" Diye arabadan indi. Ve koşturarak Hamza'ya sarıldı. Hamza ağzında kalan kek kırıntılarıyla yakalanınca gözlerini açarak zorla sarıldı kıza.

Tam o sırada arabanın içinde birinin daha olduğunu gördük. Hamza yine meraklılığını belli ederek konuştu.

"Bu seferki koruman daha yakışıklıymış haa" yapıp parmağını salladı.

"Aa hayır hayır o-" derken Gökaylar da arabadan inip kıza sarıldılar. Herkes arabaya yerleştirdiğinde kız "bavulları benim arabaya koyalım boş" diyip geri gitti. Arabaya geldiğinde ben kıza, Hamza telefonundaki oyuna Enisle Gökayda sohbet halindeydi. Sonra gördüğümün şokuyla gözlerimi açtım. Kız kapıyı açtı ve bize gülümsedi.

"Evet millet bu Balım." Diyerek bizim saf aptal arkadaşımı gösterdi.

"Hahaha Bal-" dedi gülerek telefondan gözünü ayırmayan Hamza. Sonra kafasını kaldırıp duraksadı ve devamını biraz daha yavaş getirdi. "Im mı? Bende Hamza." Diye elini uzattı.

Meğersem kız benim için bilerek getirmiş bizim Balım'ı. Nasıl getirdi ve nerden tanıştıklarını bilmiyordum ama anlatmadan zaten bırakmazdı bu salak.

Enis, Alçini de alıp Alçin'in arabasıyla yola devam ettiler böyle olunca biz üçümüz arka battaniyelerin olduğu bagaja, Gökay da direksiyona geçti.

En azından Balım'ın çenesiyle bu yolculuk daha bir hızlı geçicek gibiydi...

Biliyorum biliyorum kaç kaç kaç zamandır yoktum farkındayım. Fakat okul yılım yoğun geçiyor ve ben bu sene notlarımı güzel tutmak istiyorum. İnanın Wattpad'e ne zamandan beri girmiyorum hatırlamıyorum bile o derece. Farkındayım bana biraz kısa geldi bölüm ama sizin bir sürü yorumunuzu anca görünce acil olarak yazdım. Şu okul bitsin bi halledicem hikaye yazma işlerini de çok üzülerek söylüyorum ki lütfen bu iki buçuk ay filan benden bölüm beklemeyin. Yine koymaya çalışıcam fakat sadece çalışıcam. O yüzden lütfen kusuruma bakmayın ama sizi çok sevdiğimi de unutmayın. İyi okumalar sizeee.