Wattpad Aşkım || HunHan ✔️

1.2

Luhan sabahın erken saatinde uyanmıştı kendiliğinden . Bugün hafta sonuydu ve okul denilen illet yüzünden erken kalkmaya alışmıştı . 

Geri yatmaya çalışsa da  yatakta bir o yana bir bu yana dönmekten başka yaptığı bir şey yoktu . 

Sıkıntıyla oflayarak üstündeki yorganı tekmeleyip yataktan çıktı ve odasıyla birleşik olan banyoya girip lavabonun yanındaki gri köşelikten sabun alıp elini ve yüzünü yıkadı .

Luhan aynaya baktığında darmadağın olduğunu gördü ve saçlarını düzene koyarak banyodan çıktı . Üstündeki geyikli pijamayı çıkarıp dolabından beyaz tişört , kot gömlek ve lacivert şortunu aldı ve giyinmeye başladı . 

Üstünü giyindikten sonra gömleğinin kollarını katladı ve aynadaki görüntüsüne baktı . Beğenmiş bir şekilde kafasını salladıktan sonra şarjda olan telefonunu alıp aşağı kata indi . Kahvaltısının hazır olmadığını gördüğünde akşam annesinin nöbeti sebebiyle eve uğramadığını anımsadı. 

Dolabı açtığında kahvaltılık bir şeyler bulamadığında köşelikteki evin anahtarını alıp dışarı çıktı . Telefonuna baktığında birkaç mesaj olduğunu gördü ve hepsinin de okuyuculardan gelen birkaç güzel söz olduğunu görünce yüzüne gülümsemesini yaydı ve geri kalan yolda hep gülümsedi . 

Markete girdiğinde telefonuna gelen yeni mesajlarla ilgilenirken önündeki bedeni görmeyip sertçe çarpmıştı .

 Luhan kafasını kaldırdığında gördüğü bedenle durakladı . Karşısındaki bedeni bir yerden çıkaracaktı ama beynini ne kadar zorlasa da bu sadece ağrı yapıyordu . Tıpkı Sehun'u düşündüğünde beynine saplanan ağrı gibiydi . 

" Ö-özür dilerim . Ben görmedim ." 

Önündeki beden kafasını çevirdiğinde Luhan'ı gördüğünde ona cevap dahi vermeden elindekileri rafa bırakıp adeta marketten kaçmıştı . 

Luhan daha ne olduğunu anlamadan önündeki beden uçup gitmişti . Hiçbir şeye anlam veremeden raflardan ilerleyip peynir , süt ve birkaç kahvaltılık daha aldıktan sonra parayı ödemek için kasaya gittiğinde tekrar telefonuna mesaj gelmişti . 

Hunhun94 : Selam ! 

Sehun Luhan'ın kendisini tanımış olma ihtimaliyle mesaj atmıştı aslında . Bunu anlamasını istiyordu . Eski anlarının yeniden canlanmasını istiyordu . 

Her şey planlıydı aslında . 

Sehun Luhan ile ilk tanıştığında bu markette çarpışmış , Luhan ondan özür dilediğinde Sehun ona anlamsızca baktıktan sonra marketten koşarak uzaklaşmıştı ve daha sonra Luhan onu bir parkta görüp yanına gitmişti. Daha sonra ise yakınlaşıp arkadaş olmuş ve zamanla bu ilişkinin arkadaşlıktan daha ilerisi olduğuna karar verip sevgili olmuşlardı . 

Sehun tüm anıları gözünün önünde canlandırırken gözleri dolmuştu . Her şeyin suçlusu kendisiydi . Şimdi ise ona anılarını geri getirmesi için yardım ediyordu . Eskiye dönebilmek için yardım etmeye çalışıyordu . 

Lulu_07 : Oh , selam ! ^^

Hunhun94 : Ne yapıyorsun ? 

Lulu_07 : Evde kahvaltılık bir şeyler yoktu . Ben de markete gitmiştim . Sen ? 

Hunhun94 : Dışarıdayım . 

Lulu_07 : Bugün ters giden bir şeyler oldu Sehun . 

Lulu_07 : Markette biriyle çarpıştım ve kafamda değişik şeyler canlanmaya başladı . Sanırım dejavu yaşıyordum ama beynimde oluşan ağrı tıpkı seni tanımaya çalıştığımdaki acıyla aynıydı . 

Lulu_07 : Neler oluyor anlayamıyorum . Korkuyorum . 

Hunhun94 : Hey! Sakin ol Luhan . Sadece bir dejavu dediğin gibi . Daha fazlası değil . Tamam mı ? 

Hunhun94 : Sakin ol . Bu iyi bir şey . Belki de eskiye dair anıların canlanıyordur . 

Lulu_07 : Haklısın . Buna sevinmeliyim sanırım . Sana ait olan şeyler geri geliyorsa eğer o zaman o çocuk da sen miydin ?

Lulu_07 : Yani markette çarpıştığım çocuk sendin değil mi ?