TANGLED

CHAPTER 1 (The Mysterious Guy)

#TANGLEDWP

It's been 6 months since I left Philippines to study abroad. And today is my last day here in London. My mom and dad decided here to stay since they're planning to have a Music and Arts Academy here for Filipinos.

Grabe, di mo rin aakalain ang dami ng Pinoy sa bansang to. Sa dami ng experiences ko dito for 6 months, masaya naman ako pero parating may kulang sa pakiramdam. Nasanay lang ata talaga akong kasama lagi sa plano ng buhay ko si Brix, and it's been a year and six months since he died.

"I'll be going home..." :D

Life is so unpredictable, kasi nga naman ang Diyos lang talaga ang nakakaalam ng lahat. And now I realized, kailangan talaga mangyari ang isang bagay sa buhay mo para may matutunan.

Sa mga nangyari, natuto akong ayusin ang buhay ko. Nasaktan man – umibig pa rin muli. Natuto akong mahalin at respetuhin ang sarili saka ako natutong magmahal at rumispeto ng kapwa. I valued my family and because of Brix, nakilala ko si God.

Kaya nga madalas ko sinasabi sa mga girls ko, choose a guy that can't give you the world but draw you near to God. :) Iba eh? Ibang-iba talaga.

Living without Brix is not that easy... but I accepted every details that we've been through. Masakit pero masaya at kahit kailan – he will be always in my heart.

.

.

.

.

.

*Riiiiiiiingggg*

"Yes hello? Good morning? Who's this please?"

"Babae! Lumingon ka sa kanan mo!"

I turned my head to my right side and I saw JC, Seth, Lester, Kats, Betina, Alex, Janella and....

"Frea!!!!!" –I run and hug her so tight dito sa airport ng Gensan.

"My goodness! How are you? You look so happy? Teka?! Wag mo sabihing nakahanap ka don?" –Frea

"Sira! Hindi ba pwedeng talagang masaya lang? Syempre, because you're all here! Hi guys!" –pakaway kong sabi sa iba na nasa waiting area.

Masayang masaya ako talaga ako! Knowing that I am not alone! :) and I have them in my life.

"Mabuti naman. So how's your flight from London to Manila plus pauwi pa dito?" –tanong ni Frea habang naglalakad na at kukunin ang ibang maleta.

"Wala naman akong naencounter na masama ang ugali. Hahaha jetlag, ano pa ba? Nakakapagod sobra pero worth it naman nang makita ko kayo."

She smiled and holds my hand at saka lumapit at sinalubong kami ng tropa.

"Pustahan tayo JC, sa gandang ganyan niyan may nahanap na yang Harry Potter don o di kaya isa sa One Direction ang syota ngayon nan!"

"Haaay naku Katsumi! Tigilan moko kundi papasagasa kita sa eroplano!"

"Hahaha biro lang. Pero seryoso? Wala man lang ni isang natinag sa ganda mong yan don?"-Katsumi

"Para matigil ka... meron naman pero Brix is very irreplaceable."

Natahimik naman silang lahat... Akala siguro nila hindi ko pa rin tanggap ang pagkawala ng kaibigan nila.

"Sorry"

"No Kats. Ano ka ba? Hindi ganun kabilis yun. Natuto akong tumanggap ng katotohanan, I am moving with my life naman diba? Masaya naman, lahat ng gusto ng kaibigan nyo iniisa-isa kong tinutupad dahil nangako ako... pero ang magmahal muli? Haha maybe it's not the right time – kusa namang dumadating yan eh?" –I smiled and embrace him.