TANGLED

CHAPTER 20 - Part 2 (Balesin)

(Click for background music)

DYLAN's POV

Touchdown! Medyo masakit pa yung sugat pero kaya ko na. 3 days, I quarantined myself to heal my wound, and to heal my inner being.

"Lalim ng iniisip ah?"

"Uhmm JC."

"She's still not here."

"Yeah I know."

"Alam mo ikaw? Pwede kang mag apply sa NBI eh."

"Haha no thanks."

"Ano na?" –JC

"Suko na?" –Seth

I smirked, may choice ba ako?

"Y-yeah."

"Pare naman?" –Lester

"Nagsisimula pa lang tayo eh." –JC

"She deserves Collin. Collin deserves Cheynee too."

"Grooms men? Tawag ho kayo ng Groom." –Coordinator

"Yeah coming." –pasigaw ko.

JC tapped my back and said let's go.

Later this afternoon pa yung wedding nina Kats, and this is very intimate wedding kasi family, closest family and friends lang ang andirito.

"I think the girls are here."

Nasingit na sabi ni JC ng marinig naming lumapag ang jetplane.

"Pare, sa room lang ako – katok lang kayo kung photoshoot na."

"Dylan, paalala ko sayo. Hinding-hindi mo siya maiiwasan. Masyadong maliit ang Balesin pare." -Lester

"Hindi naman, gusto ko lang magpahinga."

Hindi ko na sila pinakinggan, plugs on – full volume.

And again this "PILIT" by Hilera plays. Na minsan naming pinakinggan ng sabay.

"Pinipilit kong magpakasaya, pinipilit kong patawanin ka, pinipilit kong magpakaiba..."

Bumabalik yung pagiging Dylan ko, hindi ko man gusto pero kusang lumalabas sa pagkatao ko.

"Enough Dylan! She's not yours!"

Hindi ko naman kasi talaga siya iniiwasan, ang gusto ko lang... na kahit konti, mamiss niya ako.

Nanood lang ako ng NBA para aliwin ang sarili ko. Hindi ko napansin ang oras tanghali na pala.

"Pare" –pakatok ng ewan kung sino to.

"Comin'"

Pumasok ang boys sa room ko, may dala-dalang pagkain.

"Haha ano to?"

"Lunch na! Ano sa tingin mo, aattend ka ng ceremony mamaya na kalam na kalam ang sikmura?" - Lester

"How about sa resto?"

"Ba't ka pa mag reresto? Eh pinasok na naming yung Resto sa room mo!? Hahaha" –JC