Yusufdan
Simgenin yokluğu her saniye delirmeme sebep oluyordu ona bisey olursa kendimi asla affetmezdim. Sinyalın bulundugu yere yaklasmistik gercekten oldukca uzakti simgenin telefonu arabaya dusmeseydi bulamazdik iyiki o manyak telefonu akil edememis...
Arabayi ben suruyordum eren abi yanimda digerleri arkadaydi. Ablam la burak abide hastaneye gitmisti ufakliga bisey olmaz inşallah eren abinin sesiyle dusuncelerimden siyrildim
" yusuf yavasla " dediginde yavasladim tarla gibi bi yer vardi asagisinda kirik dokuk demirden kararmis bi yer vardi. Deli simgeyi burayami getirdi ki
" sessiz bir sekilde asagi inelim sakin dikkat cekmeyin olabildigince sessiz olun eda hanim ve ege siz burda kalin lutfen " dedi polis
" lutfen gelmeme izin verin " dedi eda abla
Polis birsey soylemeden indi arabadan bizde sessizce indik asagiya tahtadan bi merdiven vardi her adimimizda gacırdıyordu karinca sessizliginde indik asagi polis ekipe anons gecti 10 dakika bekledikten sonra ekip geldi megafonla teslim ol uyarisi yapildiktan sonra buyuk bir gurultuyle iceriye girdik yalin simgenin bogazina bicagi dayamis " yaklasirsaniz oldururum" diyordu. Simge yari baygin bi sekilde " kurtarin beni" dedi sesi o kadar gucsuz geliyordu ki sanirim bu it herif onu dovmustu...
1 hafta sonra
Murattan
Elif ablayla simge hastaneden çıkmıştı yalın hapise girdi. Bebek düşme tehlikesi geçirdi çok sukur kimseye bisey olmadan atlattik..
İt herif kız bırak beni yusuf delirmistir dedikten sonra dövmeye başlamış simge zaten hassas 1 haftada kendine gelmesi bile mucize gibi ama yinede yataktan kaldirıyorduk çok gerekmedikce morluklarda hafiflemisti ...
Yusuftan
Deponun arka kapısından giren 2 polis yalinin elinden silahı alıp döverek goturduler simge ayakta duracak gücü yoktu dusuverdi yere kosarak gidip kucagima aldım hemen yola koyulup hastanenin yolunu tuttuk ablamla aynı hastanedeydi neyseki ablam iyiymis onu çıkarttıktan sonra simge 1 hafta kaldı yalın itide hapise girdi.
İyi ki simgeye bisey olmadı yoksa... Ben ne yapardım onsuz...
Simge
1 haftadır yataktan kalkacak halim yok hastaneden çıktım ama yediğim dayakların acisi hala üzerimdeydi
****
Morluklarima krem sürerken eda abla yardımcı oluyordu.
" dur kuzum sırtinada sureyim"
Eda abla ilacı sursun diye arkami donmustum o sırada yusuf odama geldi
"Hayatim ? Ay şey pardon ya birazdan geliyim ben"
" yok gel yusuf bitti zaten" dedi eda abla bluzumu düzeltip ilacı kaldirdi.
Yusuf yatagima oturdu bende onun kucağına yattım
" agrin varmi ? " dedi
" pek yok ta hala kalkarken falan kemiklerim birbirine giriyormuş gibi ağrıyo"
" gecicek bitanem gecicek..."
****
2 sene sonra
" aşkım benim dur dur tamam ağlama oys halan kurban olsun sana ya yerim ben seni ya"
" versene kızım oğlumu aaa yedi bitirdi"
" aşkım gel dayiya dil çıkartalım nanik yapalım gel aşkım"
" ha-ha-hal-halla"
Efenin hala demesiyle birden şoka girdim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ABİMLER
عشوائيmerhaba arkadaslar. bir baska hikayemle karsinizdayim... iyi okumalar :)