Trabaho
Isang linggo na ang lumipas matapos nabawian ng buhay si manang.
Nilibing narin siya kahapon.Umuwi ang kanyang mga kamag anak pero bumalik din ito kaagad pagkatapos ilibing ito.
"Nagmomok mok ka na nmn diyan"Sabi ni kite at agad akong dinaluhan.
"Im sorry.Its hard to move on kite.I cant help it.Miss ko na si manang"
"Shhhhh"Niyakap ako ni kite at pinasandal sa kanyang dibdib.Marahan niyang hinaplos ang aking buhok.
"Dont worry.Im here.Hindi kita pababayaan"Lumandas ang luha sa pisngi ko at niyakap siya.This time i feel comfortable.
,Pinunasan ko ang pisngi ko at tumayo.
"Magtitinda na ako"Tumayo na rin si kite at inilahad sakin ang basket.
"Pwede na ba akong sumama?"
"Dito ka lng.Walang magbabantay ng bahay"sabi ko habang inayos ang aking mukha.
"Asusss.Andiyan ka na nmn sa excuse mo.Hindi nmn aalis ang bahay ahh"Sabi nito at humahalakhak.Nkisabay na rin ako sa tawa niya.Nakakainis tong mokong nato.Tigas ng ulo.
"Sige ka hindi kita sasagutin."sabi ko at biglang lumiwanag ang mukha nito.
"anung sabi mo?"
"Nevermind"At inirapan siya.
"Sinabi mo bang sagutin mo na ako?U mean sagutin mo na ako pag hindi ako sasama.Then hindi ako sasama"sabi niya at ngumingiti ng patago
"Good"Sabi ko at tinahak ang basket para aalis na.
"so sinasagot mo na ako"sabi niya at parang na eexcite sa sunod kung sabihin.
"im just kidding.Sige aalis na ako."
"Daya nito.Sige mag ingat ka"sabi niya at agad na lungkot sa sinabi koh.Na guilty tuloy ako.
As usual pumunta ako sa park at maraming bumili sa banana cue pagkatapos ay pumunta na ako sa mansyon.
Malayo pa ako sa gate nang naaninag kona si manang loyda sa tapat ng gate.
"Magandang umaga po"nginitian ko si manang.
"Magandang umaga rin hija"
"Sinong hinihintay nyo manang?"tanong ko.
"Syempre ikaw.Masyadong Obsessed si boss sa banana cue mo.Sus Kung alam mo lng."aniya.
"Ganun po ba"Inangat ko ang basket at Ibinigay ang banana cue.
"Mukhang malungkot ka ngayon.May problema ba?"tanong niya sa nag alalang tono.
"Namatay kasi si manang rosa"Hindi ko maiwasang hindi itago ang mapait kong boses.Yumuko ako at pinigilang wag tumulo ang luha ko.Nakita kung nagulat si manang loyda sa sinabi ko at napatakip sa baba.
Yes.Kilala niya si manang rosa.Alam niya rin ang buong storya sa buhay ko kung paano ako napunta kay manang rosa.
"Naku kawawa kang bata ka.Kung ako sayo magtrabaho ka"At dun natauhan ako at napaharap kay manang.
"Saan po?"
"Dito"sabay turo niya sa mansyon.Sigurado ba siya?
"Alam mo bang naghahanap ng katulong si maam.Kung available ka sabihin mo lng sakin.Pero hindi kita pinilit.Naawa lng talaga ako sayo."sabi niya at pinagsalikop ang kanyang kamay.
"Pag isipan ko poh"Sabi ko na parang nalilito parin.Kaya ko ba??
"OH sige pag isipan mo.Ito yung number ko.Tawagan mo ako or etext kung papayag ka"Sabi niya kaya agad kung kinuha ang cellphone ko at itinayp ang number nito.
"Salamat po"
Pag uwi ko ay gulong gulo ang isip ko.Papayag o hindi?Yan ang laging gumugulo sa isip ko.Paano na si kite?Baka magalit lng yun sakin pag aalis ko.
Naabutan ako ng ilang oras sa pag iisip at napag disisyonan kung magtrabaho.My final decision.Kailangan kong magtrabaho para makapagtapos ako ng pag aaral.Mag Fofourthyear na ako sa susunod kaya kailangan ko ng panggastos.
Yan ang lagi kong iniisip.Agad kung kinuha ang cellphone at nagtype ng message.
To:manang
Papayag po ako.Kailan po ba?
From:manang
Bukas.Sinabi ko na kay maam.
To:manang
Sige po salamat.
Hindi na nagreplay si manang.Bumuntong hinga ako ng malalim at pumikit ng mariin.Ang problema ko ngayon ay hindi pa ako nkapagsabi kay kite.Sana ay payagan niya ako.
Pumunta ako sa kusina at naaninag ko si kite na nagluluto.Lumapit ako sa kanya at kinabahan.
"Kite"Sabi ko sa mapait na tono .
Humarap si kite at agad ngumiti.Mamimiss ko to.
"Nandyan kana pala"at agad nilapag ang sandok para makausap ako ng maayos.
"may sasabihin ako sayo"
"Ano sasagutin mo na ako?"aniya at tumawa pa ito.Kahit kailan napaka hangin din nito.Hindi ako ngumiti kaya sumeryoso siya.
"Magtrabaho ako bilang katulong"sabi ko at yumuko
"No"At umiling iling siya.Sinabi ko na nga bang hindi siya papayag.Kita ko ang lungkot sa kanyang mga mata.
"Im sorry kite but this is my final decision.I need to find a job para makapagtapos ako ng pag aaral"sigaw ko nito.
"Then ako ang mag paaral sayo.Wag kanang magtrabaho"
"What? Icant believe you kite.No hindi pwede.I dont need you for my needs.Gusto kung ako mismo ang maghihirap sa mga pangarap ko"sabi ko at umiling iling.Nakita kung nagulat si kite sa sinabi ko.Hindi siya nkapaniwalang sinabi ko yun
"Im sorry"At dun umalis ako sa kusina at pumunta sa kwarto.Lumandas ang luha ko sa pisngi.Im sorry kite.
Nagsimula na akong mag impake.Naramdamn kong may yabag sa likod ko kaya napalingon ako nito. Malungkot ang mukha ni kite at parang kagagaling lng sa iyak.
"Im sorry"sabi niya at niyakap niya ako sa likuran.
"Sorry din sa mga sinabi ko.I just want ---"
"I understand.Papayag ako."sabi niya at tumulo ulit ang aking luha.
"Thankyou"
Kinabukasan ay agad kung inayos ang lahat na dadalhin ko.
"Mag ingat ka"Sabi ni kite habang pinanood akong nag ayos.
"Oo nmn.Ikaw din."Sabi ko at napagpasyahan ng umalis.
'Sige aalis na ako"Malungkot kung sabi.
Tumango siya at agad akong niyakap.
"Always remember na minahal kita alicia.Wag mo akong kalimutan"sabi niya sa basag na boses.
Pinahiran ko ang lumandas,sa aking pisngi.
"Hindi kita malilimutan"
Umalis na ako at sumakay ng jeep.Pagdating ko sa mansyon ay kinabahan ako.
Tiningnan ko ang kabuuan nito at bumuntong hinga.
YURI ALICIA CURRY kaya mo to.
