Lessons in Hate/Love (Dutch One Direction Fanfiction)

Lessons in Hate/Love prologue

Het zou een van de normaalste dagen van mijn leven worden toen hij mij belde. Het stond helemaal niet op de planning, maar achteraf gezien ben ik blij dat hij me belde. Ik heb nog steeds geen flauw idee hoe het kwam dat hij mij belde, maar hij belde mij. En hoe het per ongeluk deed, en precies mij? Mensen zeggen dat toeval  niet bestaat.

Ik aarzelde voordat ik opnam, want het nummer was onbekend. Maar toch nam ik op, omdat mijn moeder haar nummer ook op onherkenbaar had staan.

‘Hallo?’ vroeg ik, zodra de telefoon tegen mijn oor gedrukt was

‘Who is this?’ Klonk een mannenstem aan de andere kant. Ik verbaasde me er maar even over dat het Engels was.

‘Erm.. Do I know you?’ vroeg ik, lichtjes uit het veld geslagen door de ruige toon.

‘Are you a fan? Please give the phone back then,’ zei de stem. Het klonk boos, maar ook vermoeid, en moe.

Hoe dom het misschien ook klonk, ik begon te lachen.

‘Man you might be popular somewhere, but that doesn’t mean people steal your friends phones,’

Hij was stil bij mijn woorden, en ik had ondertussen een lichte arrogante indruk gekregen. Maar ik had al geleerd dat een eerste indruk niets uitmaakte. Je moest de ander altijd een kans geven om hem of haar te laten bewijzen dat ze het waard waren om je vriend te zijn. De eerste indruk was daar te kort voor.

‘I.. Ehm… Are you one of Louis friends?’ vroeg de man daarna, en ik had het gevoel alsof hij op het punt stond om te gaan huilen.

‘Louis? I don’t know a Louis. But you sound like you could use help, need any?’

Het was stil aan de andere kant, en ik nam het als een aarzeling tussen het afwijzen en het toegeven.

‘You don’t have to say who you are, you just can say your problem and maybe I can help you. Because I think you sound like you want someone to talk too,’

Ik besloot om te wachten tot hij zou spreken in plaats van hem aan te moedigen.

‘Do you know what it is like when lots of people hate you?’ vroeg hij plotseling na een stilte.

Ik dacht even na voordat ik antwoord gaf, mijn woorden goed kiezend en voorzichtig met wat ik zei.

‘Well, everybody has, but all in a different way. Because some show it clearly, others not but we can still sense it, and we all have a different definition of lots,’ antwoordde ik. 

‘I know. Very much people hate me. They tell me I’m a manwhore, that I should be dead. That I’m good for nothing. They say it everywhere, on internet,  twitter, facebook, to everyone.  They threat to kill me on such horrible ways. Do you have that?’

‘That’s kind of a ridiculous question isn’t  it? I understand that it’s bothering, but No, I don’t have that. Can I give you some advise?’

De stilte na mijn woorden zei genoeg. Hij gaf me alle ruimte om hem advies te geven.

‘Seen as you were afraid I was a fan who took your friends phone, and you get much hate from very much people everywhere, I shall not deny I have suspicions about how much money you make every year, but I shall say this: If you get this much hate, then you also must get very much love. Concentrate on that until the hate dies down. Or else go seek salvation with your family. Sure the friend you wanted to call will give you some more reassurance about the fact there are very much people who love you instead.

And I’m sorry to say this, but I think you accidentally dialed the wrong number because I really don’t know a Louis,’  Dat laatste voegde ik eraan toe in de hoop de sfeer een beetje lichter te krijgen.