Lessons in Hate/Love (Dutch One Direction Fanfiction)

Epiloog: Geen acceptatie

Geen acceptatie:

Priscilla's POV:

'I just let you win!' riep Harry verdedigend uit.

'Yeah, right.' Daar trapte ik mooi niet in. ik liep het paadje naar onze voordeur op.

Ik opende de voordeur van ons huis en stapte naar binnen, Harry volgde me op de voet.

Hij hing zijn jas op en zette zijn bril meteen af. We waren net teruggekomen van het bowlen die middag, nadat we bijna de hele ochtend in het park hadden gezeten.

 'No really! I'm just trying to be the good boyfriend,'  Harry vouwde zijn onderlip naar voren in een poging om zielig te lijken en ik schoot in de lach. Ik trok ook mijn jas uit en hing die op.

'Yeah yeah. You just let me win,' ik liep de woonkamer in waar Lianne en Sem op de bank zaten.

Ze keken naar de tv, maar daar was hun aadacht duidelijk al niet meer op gevestigd.

'Hoorde ik dat goed? Boyfriend?' Lianne grijnsde naar me en bewoog met haar wenbrauwen. Sem glimlachte naar ons.

'Yes boyfriend,' Harry had de vraag dan niet kunnen verstaan, het laatste woord kon hij goed verstaan en hij sloeg blij een arm om mijn middel.

'Ja, boyfriend ja. sinds vanochtend in het park.. of op weg naar de bowlingbaan,' ik aarzelde met het antwoord.

'Je weet het niet eens!' Lianne lachte en ik rolde met mijn ogen.

'Ik weet het wel! Het was alleen niet een precies moment!'  antwoordde ik verdedigend.

'Ja zeker! Verzin maar geen smoesjes!' schaterde Lianne.

'Wat heb ik gemist?' mijn vader kwam de kamer in lopen.

Lianne grijnsde meteen en begon meteen een uitgebreid verhaal over dat Harry en ik een relatie hadden.

'Is dat zo?' vroeg mijn vader, en de toon die hij gebruikte liet me niet weten of hij daar blij mee was of niet.

'Ja,' zei ik zacht, met een glimlach op mijn gezicht.

Mijn vader aarzelde even.

'Weet je het zeker?' vroeg hij.

Ik trok verbaasd mijn wenkbrauwen op. 'Ja pap. ik weet het zeker,'

'Maar hij... hij wilde...'

'Hij wilde wat?' vroeg ik, licht uitdagend.

 'Hij wilde zelfmoord plegen. Wat nou als hij jou pijn wil doen?'

'Pap, heb jij nou echt zo weinig vertrouwen in Harry? Hij gaat het niet nog een keer proberen! zeker niet!' ik raakte zwaar verontwaardigd.

 'Ik weet het niet Priscilla. Hij heeft het wel geprobeerd. En je weet nooit wat voor plannen hij nog meer heeft. En ik blijf toch denken dat dat soort mensen psychopaten zijn,'

De woorden kwamen aan als een klap en als Harry zijn arm niet om me heen had zou ik omgevallen zijn.

'W-wat?' vroeg ik. struikelend over de paar letters.

'Physchopaten. Priscilla, ik keur het niet goed dat je in een relatie zit met zo'n gevaarlijk persoon,'  mijn vader klonk strenger nu, en minder begrijpelijk.

'Pap! Hoe durf je dat te zeggen! Harry heeft belooft om -'

'Wat nou belofte! Zo'n stomme belofte zegt niets!' riep mijn vader door me heen.

'Maar pap! Dit kun je niet maken!'

'HIJ IS EEN PSYCHOPAAT! WEES BLIJ DAT IK HEM IN DIT HUIS TOLEREER!' schreeuwde mijn vader.