Olamaz olamaz bunlar rüya Kevin git başımdan git istemiyorum seni sen ölüsün! Bunların hiçbiri gerçek değil! Sen yanımda olamazsın Amanda sende yanımda değilsin! Ahh Jeremy en çok özlediğim insan keşke gerçekten ölmemiş ve burada olsan! Seni ne kadar özlediğimi hayal bile edemezsin ! Ama sen gerçek değilsin hiç biriniz gerçek değilsiniz ! " Caroline hazır mısın ? Hadi ama senin için zor biliyorum ama oraya gitmemiz gerek acele et ve aşağı in !" "tamam anneee" Artık gerçek dünyaya dönme vakti sanırım. Yani o lanet uçağa bindiğim ve uçağın düştüğü o lanet hayata.Evet birazdan uçakta kaybettiğim o muhteşem insanların cenazesine gidicem.Biri Kevin sevgilim ... Sanırım onu hiç unutamicam.Biri Amanda arkadaşım o kadar sıkı fıkı olmasakta özlicem.Diğeri ise Jeremy benim en yakın arkadaşım en çok onu özlicem. İnsan sevgilisinden çok en yakın arkadaşını özler mi diye sorarsanız eğer bahsedilen kişi Jeremyse özler. Aşağı indiğimde annem ve babam simsiyah bi şekilde beni bekliyolardı. Bende farksız değildim.Arabada ve cenazede hiç bişey konuşmadık. Ölümcül bi sessizlikle cenazeye geldik. Buraya gelir gelmez dikkatimi çeken ilk şey keskin Lavanta kokusuydu. Çok fazlaydı .Acaba neden böyle kokuyodu. Neyse cenazede ki yerlerimizi aldık.Konuşma sırası bana geldi çıkıp sevgilim ve arkadaşlarım hakkında konuşmam gerekiyodu ama zaten hayaliyle her günümü geçirdiğim insanlardan nasıl bahsedecektim ki diye düşünürken yanımdaki kişiyi görünce çığlık atmamak için kendimi zor tuttum Kevin yanımdaydı! Ama aynı zamanda tabutta yatanda Kevindı. Bana söylediği tek şey KONUŞMAMIZ GEREK oldu. Çıkıp konuşmamı yqptım.Aşağı indiğimde Kevin hala yanımdaydı.Ya kafayı sıyorıyordum yada ters giden bişeyler vardı. Eve dönme vakti geldi tam çıkarken Kevin ın annesine "Burası lavanta mı kokuyor"diye sorunca insanlar bana " sen delirmişsin canım " bakışı attılar. Annem kolumdan tutup beni zorla arabaya sürüklerken bir yandan da "Artık itiraz yok yarın doktora gidiyorsun"dedi . Tam itiraz edicektim ki zorla arabaya tıkıldım. Sanırım artık gitmeye mecburum.Eve gittim gider gitmez odama çıktım ve gördüğüm manzarayla beynimin bedenimi terkettiğine emin oldum. Daha demin cenazesinde olduğum insanlar odamda oturmuş beni bekliyorlardı! Sağlam bi çığlık atmamla bayılmam bir olmuştu.Uyandığımda annem saçlarımı okşayıp geçti diyordu. O geçti derken öteki yanda beni bekleyen Kevin hala KONUŞMAMIZ GEREK diyordu. Kevinin yanındaki Amanda da aynı şekilde konuşmamız gerek diyordu. Jeremyse her zamanki masumluğuyla bana gülümsüyordu.Kalkıp duşa girmek istedim üstümü çıkardım tam duşa girecekken Caroline diyen sesle irkildim. Kevin ! Yeter artık bu böyle olmayacak deyip üstümü giyinip babamın arabasının anahtarını aldım ve mezarlığın yolunu tuttum.Gecenin 12 sinde ! Mezarlığa gittiğimde gördüğüm şeyle şok oldum ber biri kendi mezarının başında beni bekliyordu...
Merhaba arkadaşlar ben Hayaliaslan bu benim ilk kitabım umarım beğenirsiniz.Sıradan bi kitap olarak görünmesin gözünüze çünkü gelecek bölümlerde çok tuhaf şeyler sizi bekliyo.Umarım keyif alırsınız Adios!!
