~Κειτ POV~
"Κειτ...ξυπνα.Φτασαμε."ακουω τη βαρια φωνη του Χαρρυ να με ξυπναει.Πριν προλαβω να πω κατι βγαινει απο το αμαξι και ερχεται να μου ανοιξει την πορτα.Ειμαι ακομα θυμωμενη μαζι του ετσι βγαινω χωρις να πω τιποτα.
"Ακολουθησε με." μου λεει ξερω και κανω αυτο που μου λεει.Τοση ωρα δεν παρατηρησα οτι βρισκομασταν σε μια ερημια,με δεντρα και φυτα.Αρχιζω να φοβαμαι λιγο...θα μπορουσε ο Χαρρυ να θελει το κακο μου; Ή θελει να με τρομαξει που το φερθηκα σκληρα; Χωρις να το σκεφτω το στομα μου ανοιγει και μιλαει απο μονο του.
"Με εφερες εδω για να με δολοφονισεις;" τον ρωταω με ειρωνεια και εκεινος γελαει λιγο...σατανικα.
"Πιστεψε με...αν αυτο ηθελα, θα το ειχα κανει ηδη..." μου λεει και ανατριχιαζω. Σε λιγο φτανουμε σε μια μεγαλη ακρογιαλια.Ουοαου! Αυτο δεν το περιμενα... Εκεινος καθεται κατω σην αμμο και κανω το ιδιο,καθομαι σε μια αποσταση λιγο πιο διπλα του. Δεν με κοιταει...παιρνει μια βαθια ανασα και μιλαει.
"Κοιτα ψηλα..." λεει και τον κοιταω περιεργα.
"Τι;"ρωταω και ξεφυσαει
"Απλα κοιτα!" λεει εντονα και χωρις αλλη κουβαντα υπακουω. Οταν κοιταζω τον ουρανο μενω αφωνη.Αμετριτα φωτεινα αστερια και ενα λαμπερο φεγγαρι απο εκειν ψηλα μας κρατουν συντροφια. Χαμογελαω ελαχιστα αλλα σοβαρευω οταν νιωθω το βλεμμα του να με καιει.
"Σε ειδα που χαμογελασες...σου αρεσει;"ρωταει και γνεφω.
"Πως ηξερες ενα τετοιο μερος;" τον ρωταω
"Ερχομαι συχνα εδω...για να σκεφτω.Μου φερνει στο μυαλο παλιες αναμνησεις..." λεει και τον κοιταω. "Εσενα αυτη η ξαστερια δεν σου θυμιζει τιποτα;" ρωταει και κοιταω ξανα τον ουρανο.Προσπαθω να θυμιθω,προσπαθω να φερω στο μυαλο μου καποια αναμνηση αλλα τιποτα.Κουναω αρνητικα το κεφαλι μου απογοητευμενη απο τον εαυτο μου...πριν το καταλαβω ενα δακρυ κυλαει στο μαγουλο μου και οταν εκεινος με κοιταει σμιγει τα φρυδια του.
"Μην κλαις..." κανει μια παυση "....μου ραγιζεις την καρδια οταν κλαις..." λεει και τωρα παρατηρω ποσο κοντα ειμαστε.Βρισκεται μερικα χιλιοστα μακρια μου,οι μυτες μας ισα που ακουμπιουνται και δεν παιρνει τα ματια του απο τα δικα μου κανοντας ολο και πιο αδυναμη στο να πω κατι.Πλησιαζει λιγο ακομα...ΘΕΕ ΜΟΥ!!! ΘΑ ΜΕ ΦΙΛΗΣΕΙΙΙ!!! Και ο Τροϊ; Ωχ οχι,Ο Τροϊ!
"Χαρρυ...οχι...ο Τροϊ...."αρνουμαι να τον φιλησω και απομακρυνομαι λιγο.
"Σωστα....ο Τροϊ."λεει ξερα και σηκωνεται. "Φευγουμε!" μου λεει και σηκωνομαι απο την αμμο.Περναμε παλι μεσα απο τα φυτα και τα δεντρα που στην αρχη με τρομοκρατησαν και τελικα φτανουμε στο αυτοκινητο του. Παω να πιασω το χερουλι της πορτας αλλα με προλαβαινει,μου ανοιγει την πορτα και μπαινω μεσα χωρις να τον κοιταξω.Γρηγορα μπαινει κι αυτος στη θεση του οδηγου και ξεκιναει για το σπιτι μου.
YOU ARE READING
A dream come true 2
Fanfiction"Ποιο είναι το όνειρο σου;"τον ρωτάω και βολεύομαι καλύτερα μεσα στη ζέστη αγκαλιά του. "Εσύ είσαι το όνειρο μου..."απαντάει αιφνιδιαζοντας με.Με το χέρι του πιάνει το πηγούνι μου,σηκώνει το κεφάλι μου και αμέσως κολλάει τα χείλη του στα δικά μου.
