"Μωρο μου...συγνωμη..." ακουγεται για εκατοστη φορα η φωνη του Χαρρυ πισω απο την πορτα του μπανιου.Δεν εχει περασει καλα καλα,μια ωρα και ασφυκτιω! Καθομαι στο καπακι της λεκανης οκλαδον και παιζω με το κινητο μου. Ο Χαρρυ δεν εχει σταματησει να μου μιλαει,λεει βλακειες για να περασει η ωρα ή ζηταει συνεχεια συγνωμη.Η αληθεια ειναι οτι αρχιζω να νιωθω ασχημα που κλειδωθηκα εδω μεσα σαν φοβητσιαρια εφηβη.
"Παρατα με Χαρρυ!" του απανταω εντονα και τον ακουω να αναστεναζει.Το επομενο λεπτο ακουω τα βηματα του να απομακρυνονται και απο την μια χαιρομαι αλλα απο την αλλη λυπαμαι. Σε λιγοτερο απο πεντε λεπτα χτυπαει ξανα την πορτα αλλα οταν δεν του απανταω μου μιλαει.
"Εγω εδω θα κοιμηθω." λεει απλα κι οταν κοιταω απο την κλειδαροτρυπα τον βλεπω να ξαπλωνει ακριβως μπροστα απο την πορτα,με ενα μαξιλαρι κι ενα σεντονι. Ξεφυσαω και πριν πω ή κανω κατι σκεφτομαι. Ανοιγω την πορτα σιγα σιγα και με κοιταει.
"Συγνωμη!" παραπονιεται και παραδινομαι αφου ειμαι κουρασμενη και νυσταγμενη για να το συνχισω.
"Καληνυχτα!" τον προσπερναω και ξερω οτι με ακολουθει μεχρι το δωματιο μ...ας! Ξαπλωνει στο κρεβατι αλλα δεν κλεινει το φως και με παρακολουθει καθως αλλαζω στις πιτζαμες μου.Οταν ειμαι ετοιμη,ξαπλωνω στο κρεβατι και πιανω την γωνια μου ομως εκεινος εχει αλλα σχεδια. Περναει τα χερια γυρω απο την μεση μου και με τραβαει κοντας του κολλωντας με στο στηθος του.Νιωθω τα ζεστα του χειλη στον λαιμο μου,που ανεβαινουν μεχρι το αφτι μου,γδερνοντας τον λοβο μου.Δεν μπορω να κρατηθω κι ενας αναστεναγμος ξεφευγει απο τα χειλη μου.Τον νιωθω να ευχαριστιεται για την επιρροη του πανω μου και γυρναω πλευρο ωστε να ειμαστε προσωπο με προσωπο.
"Είσαι βλάκας...ξέρεις ότι δεν μου αρέσουν οι φωνές..."του λέω και με κοιτάει έντονα.
"Το ξέρω μωρό μου...συγνωμη."μου απαντάει σταθερά.
"Εντάξει."λέω χωρίς να το σκεφτώ. Με κοιτάει με ορθάνοιχτα μάτια ενώ εγώ την ίδια στιγμή τον κοιτάω ερωτηματικά.
"Δεν φαινόταν τόσο εύκολο όταν ήσουν κλειδωμένη στο μπάνιο."μου λέει και γελαω. Εκείνος με κοιτάει σοβαρός και τελικά κλείνω την απόσταση μεταξύ μας δίνοντας του ένα μικρό φιλάκι.
"Κλείσε το φως τώρα να κοιμηθούμε."του λέω πάνω στα χείλη του και γλύφει τα δικά μου πριν τεντωθεί για να φτάσει τον διακόπτη στον τοίχο πάνω από το κρεβάτι. Όταν κάνει αυτή την κίνηση παρατηρώ ότι δεν φοράει μπλούζα και τα μάτια μου εξερευνούν το μαύρο μελάνι στο μελαμψο του δέρμα. Τα δύο χελιδόνια πανω από το στήθος του είναι τα αγαπημένα μου. Έχει μείνει νε το μαύρο του μποξερακι κάτω από την κουβέρτα και γρήγορα κοιτάζω αλλου. Τον ακούω να γελάει.
"Σ αρέσει αυτό που βλέπεις;"ψιθυρίζει στο αφτί μου καθώς το σκοτάδι έχει απλωθεί στο δωμάτιο τώρα. Νυστάζω ακόμα πιο πολύ και με χώνει ξανά στην αγκαλιά του. Αφήνει ένα φιλθ στο μέτωπο μου και μας σκεπάζει.
"Καληνύχτα αγάπη μου..."ψιθυρίζει σιγανά και παρασυρομαι σε εναν γλυκό ύπνο.
YOU ARE READING
A dream come true 2
Fanfiction"Ποιο είναι το όνειρο σου;"τον ρωτάω και βολεύομαι καλύτερα μεσα στη ζέστη αγκαλιά του. "Εσύ είσαι το όνειρο μου..."απαντάει αιφνιδιαζοντας με.Με το χέρι του πιάνει το πηγούνι μου,σηκώνει το κεφάλι μου και αμέσως κολλάει τα χείλη του στα δικά μου.
