~Τρεις μηνες αργοτερα~
Εχουν περασει τρεις μηνες που εγω και η Κειτ συγκατοικουμε.Ξερω οτι ισως να φαινομαι σαν μικρο παιδακι ή σαν καμια χαζη γκομενα οταν το λεω στους φιλους μου, οι οποιοι δεν συζουν με τις κοπελες τους ακομη,αλλα δεν με νοιαζει. Ειμαι ερωτευμενος με αυτη την κοπελα,την αγαπω οσο τιποτα αλλο.Καταφερνουμε να τα συνδιαζουμε ολα μαζι,σχολειο,μαθηματα,τις δουλειες του σπιτιου και φυσικα τα χαλαρα βραδακια που ειμαστε κι οι δυο πτωματα και βλεπουμε ρακος τηλεοραση.Ηρεμω μονο που την εχω στην αγκαλια μου και την χαζευω να κοιμαται γαληνια ενω στη συνεχεια να την ξυπναω με φιλια.
Σε λιγοτερο απο ενα μηνα και περιπου τεσσερις εβδομαδες ειναι Χριστουγεννα,αλλα πριν απο αυτα ειναι η γιορτη της αγαπης μου! Δηλαδη...μεθαυριο. Ανυπομονω γιατι απο χθες πεταει υπονοουμενα οτι κατι ειναι αυτη την εβδομαδα καταβαλωντας καθε προσπαθεια για να μου το θυμισει.Δεν θα περιμενει την εκπληξη που α οργανωσουμε εγω και τα παιδια.
Εν τω μεταξι, σημερα ηταν μια ακομα κουραστικη μερα. Αυριο ευτυχως γραφουμε το τελευταιο διαγωνισμα του πρωτου τριμηνου ,Μαθηματικα,και τελος.Ανυσηχω για τις Πανελληνιες,αν τωρα τρελενομαστε στο διαβασμα τοτε δεν θα σηκωνουμε κεφαλι. Περιμενουμε πως και πως τις γιορτες για να ξεκουραστουμε και ισως να παμε και κανενα ταξιδακι. Προσπαθω να ξαναλυσω τις ασκησεις που κανεμε στην ταξη οταν η φωνη της Κειτ απο την κουζινα με αποσπα.
"Χαρρυ,ετοιμο το φαγητο...ελα!" φωναζει απο μεσα και σηκωνομαι απο την καρεκλα μου κατευθυνομενος στην κουζινα, ολα ειναι ετοιμα και το τραπεζι στρωμενο ενω η Κειτ περιμενει υπομονετικα να φαμε μαζι.
"Ξερεις,μπορουσες να αρχισεις και χωρις εμενα..." της λεω ελαφρα και με κοιταει σηκωνοντας το ενα φρυδι της σε εμενα.
"Το ξερω!" λεει λιγο εντονα και αρχιζει να τρωει κοιταζοντας ολη την ωρα μονο το πιατο της.
"Σε λιγο καιρο ειναι Χριστουγεννα!" σπαω χαρουμενα την σιωπη.
"Μην μου το λες..." απανταει ειρωνικα και σμιγω τα φρυδια μου κοιτωντας την.Αφηνω το πιρουνι μου να προσγειωθει με ενταση στο πιατο κανοντας την να αναπηδησει στη θεση της. Με κοιταει αμεσως και την πιανω απο το χερι φερνοντας την να καθισει στα ποδια μου.
"Πες το μωρο μου..." της λεω και με κοιταει κοκκινιζοντας.Τι εγινε τωρα;
"Να...εμ,μου εχεις λειψει ρε Χαρρυ!"παραπονιεται σαν μικρο παιδ ομως σιγουρα δεν το εννοει τοσο απλα.
YOU ARE READING
A dream come true 2
Fanfiction"Ποιο είναι το όνειρο σου;"τον ρωτάω και βολεύομαι καλύτερα μεσα στη ζέστη αγκαλιά του. "Εσύ είσαι το όνειρο μου..."απαντάει αιφνιδιαζοντας με.Με το χέρι του πιάνει το πηγούνι μου,σηκώνει το κεφάλι μου και αμέσως κολλάει τα χείλη του στα δικά μου.
