Koşar adımlarla odama çıktım. Gözyaşlarıma durduramıyordum engel olamıyordum. Neden bilmiyorum ama kalbim o kadar çok acıyordu ki kimse anlayamaz bu acımı sanki bir hançer saplanmışta o hançer hiç oradan çıkmayacakmış gibi canım yanıyordu. Odama geldiğimde kapıyı kapatır kapatmaz kapı pervazına çöküp dizlerimi karnıma kadar çekip hüngür hüngür ağlamaya başladım. Selimin söylediği o kelime beynimin içinde yankılanıp duruyordu. Oysa ki ne kadar çok isterdim o sözcükleri bana söylemesini. Olmuyor mira anla işte selimin kalbi başkasına ait asla o kalpte sana yer olmayacak. Bu konakta kimsenin gözünde bir değerim yok anladım işte anladım bu konaktan kurtulmam gerektiğimi. Buralardan gidip kendime yeni bir hayat kurmam gerekiyor ve bu hayatı kurmama tek yardımcı olabilecek kişi arkadaşım zehra. Hemen oturduğum yerden kalkıp yatağıma doğru ilerleyip yatağımın üzerine fırlattığım telefonumu elime alıp hemen zehrayı aradım. Bir iki dakikanın ardından telefonun diğer ucundan zehranın sesini duymamla onu ne kadar çok özlediğimi anladım.
Zehra : mira sen misin
Mira : evet zehra benim
Zehra : mira iyi misin sesin hiç iyi gelmiyor
Mira : değilim zehra değilim sana çok ihtiyacım var konağa gelebilir misin
Zehra : tamam canım hemen geliyorum
Mira : bekliyorum deyip telefonu kapattım ve tekrar ağlamaya başladım.
[ ... ]
Odamın kapısının çalmasıyla hemen yattığım yerden kalkıp kapıya doğru ilerledim. Kapıyı açtığım da karşımda zehrayı görmemle boynuna atlamam bir oldu.
Zehra : dur deli kız
Mira : seni çok özledim zehra
Zehra : hele ben anlatamam zehradan ayrılıp içeri davet ettim. Zehrayla birlikte yatağımın üzerine oturduk.
Zehra : haydi anlat
Mira : o kadar mı belli oluyor
Zehra : kaç yıllık arkadaşımsın benden başka kim anlayabilir ki
Mira : haklısın
Zehra : evet dinliyorum
Mira : kocam başkasına aşık
Zehra : ne diye çığlık atmasıyla hemen ellerimle ağzını kapattım şaşkınlığı gözlerinden okunuyordu.
Mira : napıyorsun biri duyacak deyip ellerimi ağzından çektim.
Zehra : ne diyorsun kız sen peki kime aşık
Mira : teyzesinin kızı berivan
Zehra : yok be sen yanlış anlamışsındır deyip beni teselli etmeye başladı
Mira : yanlış anladığım falan yok ikiside birbirine seni seviyorum dedi gözyaşlarım yine benden izinsiz akmaya başlamıştı bile.
Zehra : sende bunun için ağlıyorsun sana değer vermeyen seni önemsemeyen başkasına aşık
Mira : sus sus sus anlıyor musun sus zaten kalbimin acısına söz geçiremezken bir de sen başlama ne olur .
Zehra : sen aşık olmuşsun mira zehranın söylediği sözle ona anlamayan gözlerle bakmaya başladım o da bunu anlamış olacak ki
Zehra : bakma öyle işte kendinde itiraf ettin kalbimin acısına söz gerçiremiyorum dedin benim tanıdığım mira ona değer vermeyen biri için asla ağlamazdı.
Mira : hayır anlıyor musun aşık falan değilim
Zehra : aşıksın işte aşıksın bunu kabullenmek istemiyorsun
