Karşımdaydı işte yıllardır görmediğim kadın kokusuna gülüşüne hasret kaldığım kadın şuan tam karşımda gözlerimin içine bakarak duruyordu. Ona sarılmak için hamle yaptığımda kuzenim selim önüme geçti ve durmam için elini kaldırdı. Neden böyle birşey yapmıştı ki çektiğim acıları en çok o bilirdi onu kaybettiğim günden beri ağlayışımı yıkılışımı hep o gördü şimdi ise karşıma geçmiş ona sarılmama bile izin vermiyordu.
Burak : selim napıyorsun görmüyor musun melek selim sözümü yarıda kesti ve kendi devam etti.
Selim : yanlış kişi deyip ardından
yanında ki melek diye tahmin ettiğim kızın elini tuttu ve hiç duymak istemediğim kelimeler dökülüverdi dudaklarından
Selim : mira benim karım karıştırdın melek değil o
Burak : yalan söylüyorsun işte melek diye tahmin ettiğim kıza dokunmak için hamle yaptığım
da selim tekrar elini kaldırıp durmamı sağladı ardından yanında ki kıza dönerek
Selim : mira anlat
Mira : neyi
Selim : benim karım olduğunu ve
adının mira olduğunu demesiyle
de kızın bana dönmesi ve benim
o güzel yüzünü görmem bir oldu
ama söylediklerinden sonra onun melek olmadığını anladım
Mira : biz selimle evliyiz ve adım
da melek değil mira şuan buralardan uzaklaşmayı o kadar
çok isterdim ki.
Burak : anladım deyip karşımda duran ve bize hem anlamayan hemde şaşkın gözlerle bakan aileme dönüp burukça gülümsedim ve kollarımı iki yanıma açarak
Burak : geldiğime sevinmediniz
galiba dememle kız kardeşim gibi gördüğüm berivan koşarak
yanıma gelip boynuma atladı.
Berivan : hoşgeldin abi
Burak : hoşbulduk cimcime bu kadar çok özlendiğimi tahmin etmemiştim
Nujin Ana : özlemek ne kelime kokun burnumda tüttü o hasret kaldığım sesi duymamla berivandan ayrılıp hızla nujin anamın yanına gidip elini öptüm ve doya doya birbirimize sarıldık
Burak : bende sizi çok özledim
Nujin Ana : e haydi sofraya demesiyle tüm aile kurulan sofraya doğru ilerlemeye başladık. Gözlerim selim ve miraya kaydığında selim sanki kızı kaçıracağım düşüncesiyle biran olsun elini bırakmıyordu
nedense buda benim sinirime dokunmuştu. Sofraya oturduğumuz da sebepsiz yere miranın karşısında ki sandalyeye
oturmak gelmişti içimden ve dediğimide yapmıştım bunu istememin bir diğer sebebi ise selimin mirayı kıskanıp kıskanmıyacağıydı ve tamda tahmin ettiğim gibi selimin kıskançlık damarına basmıştım.
Yanlız sofrada eksik bir kişi vardı oda berfin yengeme dönerek
Burak : yenge berfin nerede
Behiye : evlendi o bunu demesiyle de gözlerim miraya kaydı
Burak : mira siz selimle nasıl evlendiniz
Mira : berdel yoluyla
Burak : anladım berfin ve senin
abilerinden birisi kaçtı ve sizde
evlenmek zorunda kaldınız yani
aşk evliliği değil cümlemi kurmamla selim araya girdi
Selim : belki berdel yoluyla evlenmiş olabiliriz ama o sırada selim miraya dönüp elini tutup gözlerinin içine bakarak
Selim : kısa sürede birbirimize deliler gibi aşık olduk değil mi
karıcığım mira selimin tepkisi karşısında biraz şaşırsa da oda
bozuntuya vermeden
Mira : evet dedi durumu kabullenmişti nedense sofrada ki
herkez bu durumu kabullense de
ben ve berivana hiç inandırıcı gelmemişti. Selimin berivanla arasında ki ilişkiyi ne kadar itiraz etsede ben aralarında bir şeyler olduğunu anlamıştım. Selimin bir anda ayağa kalkmasıyla sofrada ki tüm bakışlar ona çevrildi
