GÜNDOĞUMU FIRTINASI

TUĞRUL

"""Yıllar önceden kalan bir vefa borcunu ödemenin zamanı geldi Jack Nicolas.Bugün nefes alıp veriyorsan kimin sayesinde olduğunu unutma! Nerden geldiğini,kim olduğunu kafandan çıkarma! Zamanı geldiğinde seni çağıracağım demiştim.Zamanı geldi Jack Nicolas.Harkköy'e gel...Senden istediğim ilk ve son şeyi,senin son infazının zamanı artık geldi.
BEDRAMA'nın GERÇEK VALİSİ
CIHAN PAŞA"""

Mektubu okuduğumda kısa bir şaşkınlık geçirmiştim.Çünkü o gün hançeri ciğerime saplayının Jack Nicolas olduğunu biliyordum.Ama affetmiştim.Affetmiştim çünkü kalbindeki matemi görmüştüm,hissetmiştim.Cihan Paşa'nın onu Bedrama'ya kabul ettiği gün,sorduğu bir soru ve cevabı bana her şeyi göstermişti.İLK İNFAZINI ANLAT.......bir bebeği...

Cihan Paşa'nın Jack'i çıkarları için kullandığından emindim.Ve o da bugün gelen bu mektupla kesinleşti.

Jack Nicolas,kapıyı çalıp içeri girmişti.Tuğrul Paşa,gözlerini Jack'in gözlerine dikerek mektubu uzattı.

Jack,mektubu okurken ellerinin titrediği görebiliyordum.

Mektup bitti.Göz göze geldiler.Sonra Jack Nicolas,mektubu fırlatıp dizlerinin üstüne çöktü.Gözlerini tavana dikti.Sustu.

Ve sonra elini gömleğinin manşetine uzattı.Yavaş hareketlerle bir hançer çıkardı.Hançeri iki eliyle tutmuş,bana doğrultmuştu.

Hain daima haindir.Affetmek,suçun üstünü örter.Zamanı geldiğinde affedilen,yarımı bütünleştirir. Tuğrul Paşa'nın kafasında bu düşünceler dönerken, Jack hançeriyle birlikte dizlerinin üstünden kalktı.Hançer hala Tuğrul'a yönelikti.Tuğrul'a doğru yürüdü ve yürüdü.

Jack Nicolas ağlıyordu.Gözlerinden akan yaşlar yanağında süzülüyor, ordan boynuna iniyordu.Kirpikleri ıslandığı için daha belirgin bir hal almıştı.

Sonra Jack Nicolas, Cihan Paşa'nın çiftliğe gelmesini,verdiği emirleri her şeyi baştan sona anlattı.

Hançeri tutan elleri titriyordu.Tuğrul,Jack Nicolas'ın gözlerinin içine baktı.

"Geçmişten kalan vefa borcunu benim canımı alarak ödeyecek misin,yoksa bana olan vefa borcunu ödeyecek misin?"

Jack Nicolas,şaşırmıştı.Tuğrul'a olan bir vefa borcumu? Ama sessizliği seçmişti,Jack Nicolas.

Tuğrul konuşmaya devam etti.

"Bana hançeri saplayanın sahiden sen olduğunu bilmediğimi zannediyordun,Jack? Yere yığıldığım zaman gözlerimin içine bakışını nasıl unutabilirim? Bir cellatın...İnsanlar içinde ki azrailin can alırken gözlerimin içine masumca bakışını nasıl unutabilirim? Söyle,Jack Nicolas....NASIL UNUTABİLİRİM?"

Tuğrul'un sesi tüm odada yankılanıyordu.Jack elindeki hançeri yavaşça geri çekti.Artık hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.

"Soruyorum Jack...Soruyorum....Sen cellatsın.Yüzlerce can almış bir cellat...Sen kandan beslenen adi bir cellatsın...Kan olmadan yaşayamayan...adi bir cellat...Gözlerime neden öyle baktın? Gerçekten benim azrailim olmak istedin mi?"

Tek bir cevap vermişti,kekeleyerek Jack Nicolas."H-AAAA-YIRR"

Hem ağladı,hem devam etti. "Bu yaşamı ben seçmedim,Tuğrul.İnan ki bu yaşamı ben seçmedim.Benim doğduğum büyüdüğüm toprakların örfü,adeti ve hukuğu dünya tarihinde eşi benzeri olmayan bir yapıya sahip.Sana gelince Tuğrul,gerçekten sorduğun sorunun cevabını merak ediyormusun?"