TESADÜF

15

~~nehir~~

bazen aynadaki yansımana bile yabancısındır kendi yüzüne bakışlarına ifadene. şimdi yatağımda bağdaş kurmuş bi şekilde oturup karşımdaki aynada yansımamla yani kendimle yeniden tanışıyorum ilk defa makyajımı kontrol etmek yada kendimi güzelleştirmek için değil tanımak için bakıyorum aynaya en duru halimle sıfır makyaj ifadesiz bir yüz çökmüş omuzlar kamburlamış bel bu her zaman kendinden emin güçlü ben değilim şuan gördüğüm bedenimin değil ruhumun yansıması yorgun buruk ve yaşlı şuan ki halimi sadece bu üç kelam tam anlamıyla ifade edebiliyordu lakin gözlerimde bir şey daha var aşk görmeye alışık olduğum yansıma sadece gözlerime ait araf o kadar içime işlemişki silinmiyor kalbim onun için atarken mantığım bi harabeden umut olmaz diyordu ama hazineler hep harabelerde gizli olmazmı? benim hazinem aşkım hazinemi bulduğum harabe araf ama umut hep var olsada aslında hiç yoktu bizim için keşmekeşlerin ve tezatların musallat olduğu perili köşk gibiyim eski puslu ve tozlu peki ben bu olmak istiyormuyum? kendimi bu şekilde kabullenmelimiyim benim bir çizgim vardı ve bu çizgide zikzaklara yer yok! cetvelle çizilmiş gibi dümdüz beni ben yapan çizgimden çıkmamak için tabularımın varlığını korumak  için bu yenilgiyi kabul etmemeliydim araf a boyun eğemem kabul haşa reddetmiyorum onu çok seviyorum ama felsefem gereği kendimi ondan onu kendimden uzak tutmalıyım. yarın bana verilen süre sona eriyordu ve ben teslim olmuyorum savunmaya devam ediyorum öyle olmasını istediğimden değil öyle olması gerektiğinden bu kararım kendimi ve kabullenişimi bir kenara bırakıp rüzgar ı kontrol etdim mışıl mışıl uyoyordu bi an büyüdüğünde ne kadar yakışıklı olacağını ve kaç kalp kıracağını aynı zamanda kaç kalp çalacağını düşündüm umarım dayısından huy kapmamıştır yoksa işimiz gerçekten zor olur tebessüm edip yumuşacık yanağına bir öpücük kondurdum ve kendimi uykunun tatlı kollarına bıraktım
*******************************

sabah  uyandığımda üstümde garip bi burukluk havadada tuhaf bi kasvet vardı bu gün pekte hoş bi gün olmayacağa benziyor nefesimi sesli bir şekilde dışarıya verip banyoya yöneldim kısa bir duşun ardından üstümü giyindim uyanmış olan rüzgar ıda alıp mutfağa indim kahvaltımızı etdikten sonra rüzgar ı anakucağına yatırıp eline bir oyuncak verdim o sırada kapı çaldı açtığımdaysa karşımda araf ı bulmak tüm sinirlerimi alt üst etdi tek kelime etmeden salona geçip koltuğa yayıldım araf da rüzgar la biraz özlem giderip yanıma oturdu kolunu omzuma dolayıp

-tam bir aile gibi olduk sen anne ben baba baran da oğlumuz dimi bitanem

kolunu omzumdan kaldırıp  ondan biraz uzaklaştım

-di değil araf ve bana bitanem deme hatda bana ismimden başka herhangi bir şekilde hitap etme rüzgar la görüsmene sözüm yok ama birdaha bana herhangi bir şekilde yakınlık gösterme

gözleri sinirden alev almıştı resmen kasılan çenesi ve boynundaki belirginleşen damarları ürkmeme sebep olurken duruşumu bozmadım ve gözlerine bakmaya devam etdim kolumdan tutup beni yukarı odama doğru sürükledi arkamızdan kapıyı kapatıp kilitledi beni yatağa doğru itdirdi oturduğum yatakta karşıma geçip diz çöktü sinirini kontrol etmek için olsa gerek bir kaç derin nefes aldı ve konuşmaya başladı

-bak nehir bak güzelim yapma böyle ahu gözlüm ben senden uzakta öldüm be nehir im tamam gitdim ama sebeplerim vardı sorma sebeplerimi ama senin için gitdim ben

-sebebi benim için zerre önem taşımıyor sonuç beni bıraktınmı bıraktın bu iş bitdi araf bir daha açılmamak üzere kapandı

-BİTMEDİ!!!! BİTEMEZ!!! LAN GÖRMÜYOMUSUN ÖLÜYORUM SEN YOKSAN BENDE YOKUM SENİ SEVİYORUM NEHİR BIRAKMAM LAN BIRAKMAM ANLA BUNU O KAFANA SOK SEN BENİMSİN VE BENİM KALICAKSIN BU İŞ BİTMEZ BU KONU KAPANMAZ TAMAMMI?

-TAMAM DEĞİL ARAF TAMAM DEĞİL İSTEDİĞİN ZAMAN HAYATIMDAN ÇIKIP SONRADA ELİNİ KOLUNU SALLIYARAK GERİ DÖMEZSİN BUNA İZİN VERMEM!!!

ikimizin bağırmalarıyla ev inliyordu araf beni duvarla arasını sıkıştırıp yumruklarını duvara indirmeye başladı yumruklarının şiddeti o kadar fazlaydıki birinin yüzüne gelse yüzü dağılabilirdi her yumrukta sayıklıyordu

-BİTMEZ LAN!...BIRAKMAM!...BENİMSİN!...SEVİYORUM!...BIRAKMAN LAN BIRAKMAM !!!

duvarın boyası dökülmüş beyaz duvar araf ın elindeki kanla kırmızya dönmüştü bileğini tutmaya çalıştım ama onun gücü karşısında benimki devede toynak kalırdı son çare kollarımı boynuna dayayıp yüzümü boynuna gömdüm bir an kasılan bedeni birden rahatladı ve kollarını belime doladı başımın üstüne bir iki öpücük bıraktan sonra kulağıma eğildi

-beni bırakma nehir yalvarırım bırakma çok seviyorum seni lütfen

merhaba yeni bir bölümle karşınızdayım arkadaşlar artık sınır koymaya karar verdim bir dahaki bölüm +10 vote +4 yorumdan sonra gelicek kendinize iyi bakın :*