Sleeping With My Enemy (Completed)

Chapter 27

Dedicated to @ plingtap

She's never going to know you! Patay na ang ama ng bata na nasa sinapupunan ko.

How long I was standing here unmoving since she left, I don't know. I stood, frozen in time. Her words kept echoing inside my head. It's like a knife that stabbed through my heart. Leaving a big gaping hole in my chest that only her forgiveness can fill.

Kapatawaran na ayun sa kanya hindi niya ibibigay sa akin.

Kailanman.

The thoughts made my knees buckled under me and I slumped on the floor weakly.

"Don't..don't say it pangs." I choked in despair, in hopelessness.

My soul is bleeding.

My heart is breaking and it's all my fault.

The full weight of guilt is on my shoulder.

She told me..she asked for my help. But I choose to ignore her. I choose to believe it's another lie from her.

I love her.

I love her so much. But still, did not trust her.

I'm the one who sent Cass to her terrifying hell. She was with me, nasa akin ang pagkakataon na maisalba siya, na protektahan laban sa mga demonyong kinikilalang pamilya nito, pero ano ang ginawa ko? I let her down.

I abandoned her when she needed me the most and she paid for my mistakes. Siya ang nagbayad sa katigasan ko. Sa pagkakamali ko.

I grasped my hair in despair, a wretched sobs torn from my chest. "I'm sorry Cass..patawarin mo ako."

***

Mahigpit ang kapit ko sa braso ni Mike as he leads me to the fire exit of the building. Mula ng maging pangalaga ako ng witness protection program, nasanay na akong hindi dumadaan sa pinto, kundi sa mga tagong fire exit ng building. This way, mabilis akong makapasok sa loob ng sasakyan na walang may makakapansin.

"Ate Cass.."

Napahinto ako paglalakad, pati na rin grupo ng bodyguards na nakasunod sa akin. Nakakunot ang nuo na bumaling sa hindi pamilyar na boses na tumawag sa akin, pero ganun na lang ang pagdilim ng mukha ko ng makaharap at nakilala ang may ari nito.

Si Olivia.

Napahugot ako ng malalim na hininga. Ang malas ko naman sa araw na ito. Hindi lang isa, kundi dalawang Ledesma pa ang nakaharap ko ngayong araw. Qoutang- qouta na sa akin ang pamilyang ito.

Napataas ang kilay ko ng lumapit ito sa akin na maamo pa sa tupa ang mukha niya, kabaligtaran sa parang asong ulol na tingin na pinupukol nito sa akin sa dalawang beses na nagkita kami.

"Huwag mo akong tawaging Ate dahil hindi tayo magkapatid, at kung nandito ka para makiusap tungkol sa kapatid mo. Forget it." at mabilis na tinalikuran ito.

"A-ako ang may kasalanan ng lahat, Ate. Pilit kong pinaniwala si Kuya na may may k-kinalaman ka sa nangyari sa mga magulang namin. Sa akin ka dapat magalit, huwag kay Kuya."

Napatigil ako sa narinig at bumaling uli dito. Pinasadahan ko ng tingin ang nasa harap ko mula ulo hanggang paa. She squirmed under my heated gaze.

"Hirap na hirap na si Kuya Alex..hindi ko kayang makita ang kapatid ko na nahihirapan dahil sa kagagawan ko. Mahal na mahal ka ni Kuya, Ate." at tuluyan ng umiyak ito sa harapan ko.

"Sa tingin mo dahil nagda-drama ka at nagmamakaawa ngayon sa harap ko, tatanggapin ko ang kapatid mo? magbabago ang desisyun ko?" I sneered at her.