Sleeping With My Enemy (Completed)

Chapter 35

Dedicated to @ dehittaileen_12

Naiinis na binalik ang mga nagkakagulong gamit at mga damit ko sa loob ng bag. Kanina pa ako nahihilo sa paghahanap ng cellphone pero hindi ko ito makita. I even asked my colleagues who are staying with me in the tent, pero ayon sa kanila, wala silang napansin na nakakalat na black na Iphone.

"Where did I put it?" bulong ko habang nag iisip kung saan ko posibleng naiwan ito.

Napabuntong hininga na lang ako ng hindi ko talaga matandaan kung saan ko ito nilagay, though isa lang naman ang pinaglalagyan ko nito, sa maliit na pouch na hawak ko and I can't waste my time looking for something I can't find at siguradong naiinip na ang mga anak ko sa kahihintay ng tawag ko.

Binuksan ko ang pouch at nilabas ang extrang smartphone na dala ko. Good thing I listened to Papa's advise to bring extra phone incase the other will stop working.

"Mommy look!" sabay bungad kaagad sa akin ng kambal, nagsisiksikan ang dalawa sa harap ng screen.

"Wow, that's beautiful! Are those for Mommy?" parehong may hawak ang dalawa na necklace, kulay purple na gawa sa elbow pasta at shells na kinulayan ng dye.

"Yes Mommy, Miss Jenny taught us how to make it." si Selena. Ang Miss Jenny na tinutukoy nito ay ang teacher nila sa kindergarten.

"And we made two for you Mommy with your favorite color, purple!" pagmamalaki na sabad naman ni James.

"Thank you sweethearts, I'll wear it pag umuwi na diyan si Mommy." natutuwa na pinapanuod ko ang dalawa na proud na proud na pinapakita sa akin ang gawa nila.

"Mommy, what's Daddy's favorite color?"

I should not be surprise by now, pero hindi pa rin maiwasan na sumikdo ang puso ko everytime my daughter asked about her father. As she grow older, normal nang laging bukambibig nito ang Daddy niya na para bang nakasama niya ito.

"W-why did you ask sweetie" may bumikig sa lalamunan ko that my voice sounded strained.

"We are going to make one for Daddy."

"Yuck!..Daddy doesn't wear necklace, only Mommy!"

"You are silly Kuya! We'll make bracelet not necklace for Daddy!"

"I'm not silly, you are silly!"

I swallowed hard as I watched my twins argue again.

My twins..our twins.

Ilang taon kong pinagkait sa mga anak ko ang pagmamahal ng isang ama na pareho nilang pinanabikan.

Lalo na si Selena.

How can I take back the lies that I have been feeding them, that their father is alive and not dead as what they believe growing up.

Gugustuhin ko man aminin ang mga kasinungalingan ko, kahit na magalit pa sila sa akin pero napaka kumplikado na ng sitwasyon ngayon. Paano sila kikilalanin ng ama nila kung ako nga, ay hindi maalala nito.

Diyos ko..hindi ko alam kung saan at paano ko sisimulan itama ang mga pagkakamali ko.

"What color Mommy? What color is Daddy's favorite?"

I looked at my daughter guiltily.

"Blue..your Daddy likes blue.." napatungo ako. Hindi ko alam kung hanggang kailan ko kakayanin tiisin ang sundot ng konsensiya ko.

"Are you okay iha?"

I quickly wiped my tears from my eyes but I was too late, my father already saw me crying.