Kung tayo....tayo talaga (ongoing series)

CHAPTER 30 isa palang ako sa mga dahilan

Author’s Note: sa wakas nakaupdate din.. busy kasi talaga ako ngayong summer.. may summerclass ako then busy din ako sa org. namin.. so pasensya na po talaga.. oh ayan na.. enjoy po.. God bless.. comment kayo ahh :* thank you ;)

CHAPTER 30

isa palang ako sa mga dahilan

VINCENT’S POV

I’m on my way.. papunta na naman akong hospital para bantayan si Gab.. Tumawag na naman sakin ang daddy at tinakot na naman akong sasaktan nila si nikki pag hindi pa ko pumayag na pakasalan si Gab.. Hindi ko alam gulong gulo na ko. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong gawin.. parang sa mga oras na to mas gusto ko nalang magpakamatay.. psssssssshhhhhhhh

“ay miss sorry.. ok ka lang??..” may nabangga akong babae.. haaaay sa sobrang lalim ng iniisip ko hindi ko na napansin

“Vincent??” tanong niya na parang nagulat dahil nakita niya ko.. tinitigan ko namang mabuti yung babae…

“Avril??” inabot ko sakanya yung kamay ko para tulungan siyang makatayo..

(Author’s note: naalala niyo pa si avril??? Siya yung nakabaril kay rick sa CRUSH KITA MAHAL KO SIYA Hahaha.. epal lang ako.. :D)

“ikaw nga.. kamusta kana nakalaya kana pala?” tanong ko sakanya..

“Oo naman.. ilang taon narin yung nakalipas. Tska nagbagong buhay na rin ako.. nga pala kamusta na kayo ni nikki??”

“ahh… hindi ko masasabing ok lang”

“aaah wait.. kain tayo sa labas para naman makapagkwentuhan na rin tayo.. what do you think?”

“ahh sige”

Sumakay kami sa kotse niya at yung driver niya yung naghatid samin sa isang di kilalang restaurant.. mejo naiilang ako hindi ko alam kung bakit.. dahil na rin siguro sa tagal na hindi kami nagkita at masama pa yung nangyari nung huli ko siyang nakita.

“ahh Vincent.. yung nangyari dati…”

hindi ko na siya pinatapos sa pagsasalita niya..

“matagal na yun.. wal na yun para sakin” tapos ngumiti siya sakin..

“nakakatawa nga ee.. hindi ko akalain na kaya kong pumatay ng tao dahil lang sayo” tapos tumawa siya.. pero parang hindi naman totoo na masaya siya..

“I’m so obsessed that time.. pssssssssh” biglang naging malungkot yung mukha niya. Tapos nakita ko nalang siyang umiiyak..

“anong problema?”  

“aah wala… ok lang ako!” inabot ko sakanya yung panyo ko..

“thank you” napatingin ako sa main door ng restaurant..

Teka parang si Brian yun??? Anong ginagawa niya dito.. papatayo na sana ako para salabungin siya. Pero natigilan ako ng makita kong kasunod niya ang daddy ni Gab.. umupo sila malapit din dun sa pinto.. kami naman ni avril nasa may dulo na kami ng restaurant..

“Vincent bakit??” tanong sakin ni Gab.

“aah wala may nakita lang akong kakilala ko”

Nakita kong papunta si Brian sa CR.. masama talaga ang kutob ko ee..

“aah avril.. excuse me.. magsiCR lang ako”