Gems of Fantasia and The Lost Princess

Chapter 15- Stolen Gems Part 1

Ayesha's POV

"Hey... Hey..."

"Hmmmm..." Hay naku. Sino ba Yang panay sundot sa akin. Gusto ko pang matulog. "Mamaya na. Inaantok pa ako."

"Hey wake up!" Sino ba to! "Hey!" Nakakainis na siya ha!

"Ano ba! HMMMMM!!!" Nagulat ako nang may malaking palad ang sumakop sa bibig ko! "HMMMM" Hindi ko parin maalis ang kamay. Ang lakas niya kase. Sino ba to!? "Shhhh... Ang ingay mo kase." Unti unti niya akong binitawan. For a moment parang omecho sa tenga ko ang bosses ni Zay. Pero pagtingin ko sa mukha niya...

"Zaron!?" Biglang nag sink in lahat sa akin. Nasaan ako? Bakit kasama ko si Zaron? The last time I remembered kasama ko ang kakambal niya. Inilibot ko ang aking mga paningin. Nasa isang kweba kami!? And more than that nasa loob ng isang kulungan!? Paano kami napunta dito!?

Oh my. Naaalala ko na.

Flashback

"Tita Elizabeth?"

"No. She is not my mother."

Matigas na bigkas ni Zeron. "Anong kailangan mo Ysabelle?"

Ysabelle. Narinig ko na ang pangalan niya. Ang prinsesang kakambal ng reyna Elizabeth na matagal na nawala sa kaharian ng Fantasia. Ngunit nagbalik siya at nandito ngayon sa harap namin! Ngumiti siya. Nakakatakot na ngiti. Pakiramdam ko parang may masamang enerhiya na nakapalibot sa kanya.

"Hmmmm. Ikaw na ba yan pamangkin? Aba ang laki mo na! Mukhang kamukha mo talaga ang ama mo!" Ang bosses niya. Parang kapareha Kay tita Elizabeth.

Biglang naglabas ng malaking water ball si ZEron at tinapon ito Kay Ysabelle.

"Takbo Ayesha!" Hindi na ako nagdalawang isip pa at sinunod ang utos niya. Pero...

"ZERON!" Yung water ball biglang lumiko pabalik sa kanya. For a second, Inilibot ko ang aking mga mata... Halos lahat ng tao nakikipaglaban. It's a chaos. Anong gagawin ko? Paano ako makakatulong. Hindi maaaring tumakbo lang ako. Yes ayesha. Stop it. Huwag among hayaang masakatan si Zeron. Parang slow motion ang nangyari. Kusang gumalaw ang mga paa ko at patakbong pumunta Kay Zeron. Then I extended my hand sa direction ng water ball. Napapikit ako. I imagined the the water ball na bumalik sa kinaroroonan ng kalaban. Pagdilat ko there was an in explosion in front of us.

Yung water ball sumabog Kay Ysabelle. Nagawa ko! Nabalutan siya ng malaking usok. Naku! Nag transform siya sa malaking dragon. Muli napatakbo na naman kami dahil biglang itong nag stretch ng wings niya at lumipad patungo sa amin.

"Ayesha... Tumakbo tayo patungo sa main door!" Tumango ako. But. We stopped. In front of us. Nakatayo ulit si Ysabelle. "Seriously pamangkin. Ngayon nga lang tayo nagkita ulit. Ganyan ba kayo tinuruan ni Elizabeth ng tamang asal? You should welcome your family with warm hugs! Now since mukhang Hindi mo naman ibibigay sa akin yan, you should step away and let me talk to this girl. Za--- err. zeron? Whatever."

Nilabas si zeron and espada niya at itinutok into sa kalaban sabay hakbang sa harap ko. "Hindi ko hahayaang makalapit ka sa kanya" She rolled her eyes and snap! Biglang tumalbog si Zeron!

"Zeron!!!" Hindi maaari! Nawalan siya ng Malay!

Paglingon ko gulat na gulat akong napatitig sa mukha ni Ysabelle. Ang lapit lapit ng mga mukha namin.

She smiled. Hindi ako makagalaw!? Hinalikan niya ako sa pisnge. Then everything went black.

End of flashback

Nagsimulang tumulo ang mga luha ko nang maalala si Zeron. Kitang kita ko ang pagbagsak niya at alam kung sobrang nasaktan siya.

"Hey..."

Napatakip ako ng bibig. Paano kung nasakatan talaga siya? What about yung mga kasama namin? Sila...

"Hey!" Napabalik ako sa katinuan. Nakatitig sa akin ngayon si Zaron habang nakahawak sa balikat ko. "Stop crying. Shut up and listen to me. Mamaya ka na magtanong. Naririnig mo ba yun?"

May mga footsteps na papalapit. Tumango ako sa kanya. "Kailangan nating makaalis dito agad. Kainin mo to." May pinakita siya sakin na mga parang maiitim na seed kung titignan. I hesitated a bit but without asking kinain ko ito at nilunok. Pakiramdam ko kailangan ko siyang pagkatiwalaan.

Napasinghap ako. Unti unting nawawala ang mga kamay ko! At yung katawan ni Zaron naging invisible din!

"Nandito na sila wag kang maingay at sundin mo ang sasabihin ko mamaya."

Ang boses na yan. Zay!? Ayesha alam kung nalilito ka pero kalma lang. Kailangan naming makaalis muna sa kulungang ito before everything else.

May dumating na dalawang lalake. Nakasuot sila ng maitim na damit. Pagtingin sa kulungan na pinaglagyan sa amin kapwa nanlaki ang mga mata nila at tarantang binuksan ang pintuan na gawa sa bakal. Hindi nila kami nakikita. Hindi ako gumalaw sa kinaroroonan ko. Tarantang nilibot nila ang loob ng kulungan habang biglang akong napaatras nang muntik na akong matamaan ng kamay ng isa sa kanila. Nawalan ako ng balanse! Matutumba ako. Napapikit ako. Katapusan na namin!

Lumabas ang mga tarantang kawal at walang nangyari. Nakiliti ako saglit. Humihinga siya malapit sa tenga ko. "Don't move" Bulong niya. Namumula na siguro ako. Mabuti nalang invisible kami. Paano ba naman nasa likod ko lang siya at nasa mga bisig niya ako. Yinakap niya kasi ako sa likod nang muntikan na akong matumba. Ayesha... Bakit ba bumibilis ang tibok ng puso mo? >.<

"Let's go." Humiwalay siya sakin. Bakit parang bitin? Naku ang landi ko! Hinila niya ang mga kamay ko at tumakbo kami palabas ng kulungan. Habang tumatakbo kami hindi ko mapigilang mag-isip. Si Zaron si Zay? Bakit nagkunwaring Zay si Zaron. Napa iling ako. Mamaya mo nalang yan yesha problemahin. Kailangan mong makaalis dito.

I reached for my heart. Napatigil ako. May nawawala. Kinapa ko ang leeg ko.

"Hey! Bakit ka tumigil"

"Zaron nawawala ang Emerald ko!"

"Forget that. Kailangan na nating umalis!"

"Pero..."

"Will you please stop being stubborn!?"

Napatigil kaming dalawa nang makarinig ng tunog ng kampana. Yun siguro ang hudyat na nakatakas kami!

" Shit. We need to go. Now!" Wala sabi sabing hinila niya ako. Habang tumatakbo kami marami kaming mga nadadaanan na mga kulungan na nakahilera. Hindi nakatakas sa tingin ko ang isang babaeng nakaputi na may mahabang pulang buhok. Nagkatitigan kaming dalawa. And she mouthed a word.

"Alfonso"