My life on pages #2

5

We lopen langs een leeg podium. Ik kijk Jordan aan en hij kijkt terug. Elles ziet het ook en zucht diep. 'Oh, kom op Elsa! Kan iemand langsgaan met een pet, net als bij die danser?' vraag ik. Misschien kunnen we er zo eten van halen.

James springt op. 'Ik kan niet zingen, dat doe ik wel.' zegt hij lachend. Lewis kan ook niet zingen, dat weet ik van vroeger nog maar hij staat heel verzekerd bij het kleine clubje.

Jordan loopt net als de vorige keer op het podium en pakt de microfoon, er is waarschijnlijk binnenkort een klein optreden hier. Hij zet hem aan en checkt of de boxen het doen.

'Hallo dames en heren! Wij zijn de Jivassen! We reizen rond het land om kleine, onverwachte optredens te geven. Enjoy!' roept Jordan hard. Ik kijk hem lachend aan. Jivassen. Rare bandnaam. Ik ga naast hem staan en pak ook een microfoon. De rest van de 'band' volgt het voorbeeld en pakt ook een mic.

'Welk liedje zingen we?' fluister Zoë. Ik haal mijn schouders op.

'A capella?' vraag ik. Ze knikken, we hebben geen computer dus veel kunnen we ook niet.

'Laten we er een van Pitch Perfect doen, die kent iedereen wel.' zegt Anna. We knikken.

'Ik doe de bas wel' fluistert Matt.

'En 1, en 2 en 1, 2, 3!'

'I got my ticket for the long way round.'

'Two bottle of whiskey for the way.'

'And I sure would like some sweet company, and I'm leaving tomorrow, what do you say?'

'When I'm gone!' ('When I'm gone.')

You're gonna miss me when I'm gone oh-oh.'

'You're gonna miss me by my hair, you're gonna miss me everywhere oh, you're gonna miss me when I'm gone.'

We eindigen allemaal en kijken rond in het publiek. Er zijn een paar mensen blijven kijken. Een stuk of twintig. James heeft met zijn mobiel wat opgenomen en gaat nu langs met zijn shirt. Ja, zijn shirt. Hij had geen pet of hoed dus heeft hij maar zijn shirt uitgetrokken. Hij heeft wel een sixpack. Ik zie een paar meisjes jaloers kijken en ze geven daarom meer geld. Ik grinnik.

'Dus, gaan we uiteten?' vraagt Elles, knikkend naar het geld. Ik knik instemmend. 'Eten!' roep ik om mijn stem extra kracht bij te staan.

We zitten in een klein cafeetje vlak bij de school. Ik heb een lasagne bestelt en de rest pizza, broodjes of salades. We hadden trouwens €30,- verdient. Best veel. We zitten nog steeds na te lachen. Ik neem een slokje van mijn cola en verslik me erin. James klopt op mijn rug, niet zacht maar hard, heel hard.

'Oke, James. Het is al over!' roep ik boos. Hij lacht schaapachtig en gaat verder met zijn fanta. 'Waarom hoestte je zo erg?' vraagt Elles. Ik grijns naar haar.

'Ons optreden staat op het internet.' zeg ik lachend. Ze kijken me met grote ogen aan. 'En het is al meer dan duizend keer bekeken.' voeg ik eraan toe. Ze lachen nu nog harder waardoor ik het gevoel krijg dat hun mond zo dadelijk openbarst.

'No way!' roept Esmee blij. 'Ik wist dat ik ooit beroemd zou worden.' mompelt Lewis. Ik lach en kijk dan op want de ober komt aan met ons eten. Hij knipoogt even naar Elles en gaat dan verder.

'Wow, Elsa, had je daar nou sjans?' vraagt Zoë grijnzend. Ik lach en Elles kijkt blozend weg.

'Aaaaaaaah! Dat is zo lief!' roepen we allemaal, behalve de jongens natuurlijk. Stomme mannen.. Lewis fluit even. Hij fluistert iets in Elles' oor, het was blijkbaar niet leuk want Elles slaat hem hard.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

'Nien.' fluistert iemand in mijn oor. Ik word langzaam wakker uit mijn slaap en kijk op. Tyler staat voor mijn neus. 'Is het tijd?' vraag ik slaperig. Hij knikt.

Ik klim langzaam uit mijn bed en ga naar de badkamer. Dit is de kamer van Anna, in die van mijn stond niks meer..

Ik stap onder de douche en was mijn haren en lichaam. Als ik klaar ben doe ik een hoge staart in mijn haar en teken alleen mijn wenkbrauwen en doe wat mascara op. Ik poets mijn tanden en ik loop weer naar buiten. Ik trek de kleding aan die ik had klaargelegd en trek mijn schoenen aan.

'Waar is iedereen?' vraag ik aan Tyler als we buiten zijn.

Hij lacht even ongemakkelijk. 'Ze dachten dat we al weg waren op een of andere manier, ze zijn al op het vliegveld. Ik grinnik en sleur mijn koffers mee naar de taxi.

Als we in de taxi zitten kijk ik alleen maar naar buiten, ik wil een leuke herinnering hebben aan New York en tot zover, is dat alleen de Starbucks en mijn vrienden. Ik zie een park met allemaal mensen erin, een klein kindje dat zit te spelen met een bal, twee mensen die elkaar zitten af te lebberen op een bankje en een oud koppel dat zit te picknicken.

'We zijn er.' zegt de taxichauffeur. Ik bedank hem en geef wat geld. 'Ben je d'r klaar voor?' vraag ik aan Tyler.

Hij knikt. 'Jij?'

'Nee, maar ik moet wel.' zeg ik kijkend naar een vliegtuig dat opstijgt. Hij trekt mij mee naar de incheckpaal.

'Waar zijn ze nou eigenlijk?' vraag ik nog voor de zekerheid. 'Ze zijn achter deze palen, Esmee heeft me een berichtje gestuurd. Ik knik en geef de vrouw mijn ID.

'Mevrouw, uw ticket alsjeblieft.' zegt de vrouw achter de balie. Ze zegt het al voor de derde keer. Ik kijk nog steeds om me heen om te kijken of mijn vrienden ergens staan, ze waren er niet nadat we door de vorige poortjes gingen. Na deze ingang, kan ik ze niet meer zien.

'Nina, geef haar de tickets, we hadden al in het vliegtuig moeten zitten.' moppert Tyler. Ik knik en pak heel langzaam de kaartjes uit mijn tas. Ik geef de kaartjes aan de vrouw. Precies op het moment dat ik ze gegeven heb, gaat mijn mobiel.

'Hoi?' vraag ik door mijn telefoon.

'Nina! Godzijdank! Ben je al weg?' vraagt Elles aan de andere kant van de lijn.

'Ik moet nu gaan, waar zijn jullie?' vraag ik wanhopig.

'We zitten aan de andere kant van het vliegveld! We hadden een verkeerde gate.' zegt ze snel.

'Passagiers van gate 15, uw vliegtuig kan elk moment vertrekken, ga uw vliegtuig in.'

'Elsa.. I-ik moet gaan.' zeg ik verdrietig. Ik hoor aan de andere kant geen voetstappen meer, ze zijn gestopt met rennen.

'Ik weet het.' mompelt ze.

'Kan je me op luidspreker zetten?' vraag ik.

'Ik kan jullie dan wel niet meer zien maar jullie allemaal betekenen zo veel voor me, Elles, jij bent al zo lang mijn beste vriendin, en Lewis, ik hou nog steeds van je na al die jaren. Matt, James, Jordan, Esmee en Anna, ik hou van jullie, jullie hebben me echt thuis laten voelen en daar ben ik jullie dankbaar voor. En Jonathan, ik hou ook van jou maar als je het waagt Lewis' hart te breken, breek ik jou.' zeg ik half huilend, half lachend.

Ze lachen een beetje verdrietig. 'Ik hou van je.' zegt iedereen tegelijk.

'Ik ook van jullie.'

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

BOOM! Een heeel klein stukje erbij..

Het is wat! Ik heb nog steeds geen inspiratie maar ik probeer het echt!

Ik hou van jullie en see ya next time!