My life on pages #2

9

Ik laat mezelf op het bed vallen. We zijn nog minstens een paar uur door wezen rijden nadat ik bijna het bos in was gereden. Mijn ouders vroegen me of ik nog mee wilde gaan shoppen maar ik heb het aanbod afgewezen. Tyler is wel meegegaan. Ik pak mijn mobiel van de lader en kijk of ik nog berichtjes heb. Jordan heeft een paar berichten gestuurd, hij mist me. Ik lach. Ik stuur wat terug en ga dan naar Snapchat. Elles heeft een filmpje gemaakt. Ze staan in een badkuip en James laat een condoom vol water op Anna's hoofd vallen. Ik had Annabel echt anders moeten noemen, als ik nu een keer zeg dat ik op Anna ga rijden, kijken ze me raar aan.. Anna zou zich alleen maar vereerd voelen.

Ik klim in mijn raamvenster en trek een van de dekens die er liggen over mijn schoot. Ik maak een foto van Annabel. Ik stel je voor aan Annabel! Ik verstuur ze naar mijn vrienden en pak dan mijn boek weer. Zo ga ik een uur verder voordat er zachtjes op mijn deur wordt geklopt. Ik kijk verwachtingsvol naar de witte deur maar er komt niemand binnen. 'Binnen.' zeg ik. George komt binnengelopen met een dienblad waar een kopje op staat en een grote pot.

'Ik dacht dat je misschien zin had in wat thee, Nina.' zegt hij, om zijn woorden meer kracht bij te staan houdt hij het dienblad omhoog. Ik leg mijn boek aan de kant en loop zijn kant op. Ik pak het dienblad aan en zet het neer op mijn bureau. Ik hou persoonlijk niet heel veel van thee maar omdat dat nu aan George te vertellen lijkt me ook zo onnodig. Ik wil weer naar mijn bed te lopen om verder te gaan lezen maar ik zie George er nog steeds staan. Ik kijk verwachtingsvol naar zijn blauwe ogen. 'George.' zeg ik vragend. Zijn hoofd schiet omhoog bij het horen van zijn naam. 'Ja?' ik kijk naar mijn boek en hij snapt de hint.

'Juist, sorry.' ik grinnik terwijl hij de deur uitloopt. Ik loop naar het kopje en doe er wat thee in, ik kan het nu net zo goed drinken, toch?

Ik zit nog langer op mijn bed mijn boek te lezen maar dit keer heb ik thee, na een uur komen mijn ouders en Tyler thuis.

Tyler stormt mijn kamer binnen waardoor ik zijn naam roep. Hij geeft me een tasje. 'Voor jou.' zegt hij. Ik heb meteen spijt dat ik zijn naam heb geschreeuwd, ook al was het terecht. Ik haal het roze crêpe-papier uit het tasje en zie een klein, zwart, fluwelen doosje liggen.

Ik kijk hem vragend aan maar hij houdt zijn mond gesloten. Ik zucht en open het doosje. Er ligt een zilveren armband met een huisje en een hartje. Ik vind hem prachtig en doe hem om.

'Een housewarming cadeau.' legt Tyler uit. 'Weet je wel, omdat je een nieuw huis hebt.' ik knik en trek hem in een knuffel.

'Hij is prachtig, dankjewel.'

'Oh, mij moet je niet bedanken, mama en papa hebben het gekocht.'

Ik loop daarom nu naar beneden, om mijn ouders te bedanken voor hun cadeau. Ik zie ze in de woonkamer, druk in een discussie. Ik schraap mijn keel waardoor ik hun aandacht krijg.

Ze kijken op van hun gesprek en huh ogen lichtten op wanneer ze mij zien. 'Wat is er, schat?' vraagt mijn vader.

'Uhm,' om een of ander reden vind ik het ongemakkelijk ze te bedanken. Als ik er over nadenk, is 't minder raar. Ik ken ze pas een paar dagen.

'Dankjewel.' begin ik. 'Voor het cadeau, maar het had echt niet gehoeven.'

Mijn moeder zwaait met haar hand, om mijn zin weg te wuiven.

'Nonsens, je hebt je hele leven nog nooit iets van ons gekregen, het werd hoog tijd.' haar woorden laten me niet veel gemakkelijker voelen.

'Juist, ik ben op mijn kamer als je me zoekt.'

Ik wil de kamer al uitlopen als mijn moeder me terugroept. 'We waren van plan om zo met z'n allen te gaan zwemmen, ga je mee?' vraagt ze.

Ik wil een excuus verzinnen aangezien ik me nog een beetje ongemakkelijk voel bij hun. 'Natuurlijk gaat ze mee!' roept Tyler, die blijkbaar ook in de kamer stond. Ik zucht maar knik toch. Misschien is het goed voor onze band.

En zo liggen we een half uur later met z'n allen in het zwembad. Mijn ouders, Tyler, George en ik.