My life on pages #2

10

Na het zwemmen heb ik besloten sociaal te doen, ik vond het een leuk plan om met mijn ouders te koken, waardoor George eventjes vrij heeft.

Nu snap ik niet meer waarom ik dat een goed idee vond, ik zit onder meel, dankzij Tyler. Pap en mam zitten elkaar alleen maar liefdevol aan te kijken. Ik denk dat dat een goed ding is, en Tyler eet alles al op.

'Wees niet zo'n varken en laat wat over voor het avondeten, wil je?' Vraag ik geïrriteerd aan Tyler. Er valt een stukje vlees uit zijn mond waardoor ik lekker de restjes kan zien. Ik doe een hand voor mijn mond, mocht ik nou kotsen.

'Tyler!' Roept mijn moeder. 'Waar zijn je manieren, ruim dat op.' Zegt mijn vader. Ik grinnik, hebben we iets gemeen: we houden allebei niet van varkens.

Ik zit blij toe te kijken hoe Ty zijn zooi opruimt. Mam heeft hem als straf toegewezen dat hij het eten verder moest koken. Dus hij komt trots binnen in de eetkamer met een dienblad.

'Tadaa!' roept hij als hij de theedoek eraf trekt. Ik kijk naar de naar de borden. Er staan vier borden. Op elk bord ligt één blaadje sla. Dat was het.

'Wat is dit?' Vraag ik.

'Zie je toch, sla!'

Ik hoor mijn ouders alleen maar lachen. Ik sla mijn armen over elkaar en kijk door de kamer. Zitten hier ergens verstopte camera's?

'Heb je nooit leren koken?' Vraag ik ongeïnteresseerd aan hem.

'Au contraire, zusje lief. Dit is een meesterwerk. Sla het maar in je op voordat het weg is.'

Ik wil over de tafel te leunen om hem een tik te geven maar mijn moeder legt een hand op mijn schouder.

'Wat vinden jullie van uiteten?' Vraagt mijn vader. Ik knik, go papa! We stemmen er allemaal mee in dat uiteten gaan beter is dan het 'meesterwerk' van Tyler. Ook al hadden we zelf gemakkelijk nog wat kunnen maken, niemand had er zin in

Dus we zitten in een restaurant. Het is een Italiaans restaurant, dus om in de sfeer te blijven bestel ik een pizza.

Als onze borden er zijn en ik wil de punt oppakken met mijn handen, begint mijn moeder zich te mengen.

'Schat, gebruik mes en vork.'

Ik luister niet en pak hem toch op en neem een grote hap. Wat? Ik wil gewoon met mijn handen kunnen eten.

'Dat is niet netjes. Nina.' Zegt mijn moeder weer. Ik zucht en pak het mes en vork op zodat ik 'netjes' kan eten.

Ze knikt tevreden en begint aan haar salade. Mijn vader heeft ook een salade en Tyler heeft net als ik een pizza.

Na veel gelach gaan we weer richting het huis. Als ik op mijn kamer ben schop ik mijn schoenen uit en laat me op het bed ploffen. Vandaag was leuk.

Misschien is dit toch niet zo erg.