My life on pages #2

13

Als George eerst heeft gekeken of de kust veilig was, loop ik snel de jongens wc uit, eindelijk. We lopen samen naar mijn volgende les.

Als we de hoek omslaan komt er een blond meisje op ons af.

'Georgie! Ik heb je gemist!' Zegt ze met een hoge stem. Ze wil George een kus op de mond geven maar hij draait zich weg waardoor hij een kus op zijn wang krijgt.

'Sophie. Hoi.' Zegt hij.

Ah, dus dít is Sophie.

Ze heeft een strak truitje aan en ik zie haar bh erboven uitsteken. Ik snap inderdaad dat George dit een 'goddelijk lichaam' vindt, ze is mooi.

Sophie gaat met haar vinger over zijn borst. Ze zet grote ogen op en pruilt een beetje.

'Wanneer kom je weer eens, babe? Ik mis je.' Ze knipoogt naar hem en ziet mij dan pas staan. Ze bekijkt me van top tot teen en trekt een perfect bijgetekende wenkbrauw op, ze moet me leren hoe ze dat doet.

'Wie is dit?' Vraagt ze. Ik heb nu spijt dat ik een oude trui heb aangetrokken in plaats van dat leuke jurkje, zij ziet er uit als een prinses naast mij.

'Ik ben Nina.' Stel ik mezelf dan maar voor. Haar frons maakt plaats voor een lach waarvan ik niet kan uitmaken of hij nep is of niet. Ik zucht, zelfs haar tanden zijn super wit.

'Nina! Het nieuwe meisje! Bevalt het je hier?' Vraagt ze blij. Ze trekt me in een knuffel en ik voel me heel ongemakkelijk. Ik knuffel haar onhandig terug en ben blij als ze me eindelijk loslaat.

'Ja. Gelukkig kende ik George al.' Zeg ik lachend naar George. Hij staat gewoon naar ons te kijken, dat is alles.

Sophie lacht en legt haar arm om de nek van George. Dan verdwijnt haar lach. 'Hij is altijd al lief geweest voor de losers.'

Pardon? Zei ze dat nou echt? Ik trek mijn wenkbrauwen op. En ik nog denken dat ze misschien wel aardig was.

George vond het blijkbaar ook een lullige opmerking want hij gaat een stapje naar mij staan waardoor haar arm van zijn schouders valt.

'Niet cool, Soof.' Zegt hij pissig.

'Het maakt niks uit,' zeg ik. Ik loop verder naar mijn lokaal. Voordat ik naar binnen loop draai ik me om.

'Zie je vanavond bij mijn huis, George? Je weet mijn kamer wel te vinden.' Ik knipoog naar hem en juich in mijn hoofd als ik het rood aangelopen hoofd van Sophie ziet. George staat daar alleen te lachen. Oh, Sophie weet niet met wie ze nu ruzie zoekt.

Sophie: 0 Nina: 1

De leraar kijkt me aan en ik ga maar snel op de aangewezen stoel zitten.