My life on pages #2

1

Elles, die nog steeds lichtelijk aangeschoten naast me staat, kijkt van mij naar mijn broertje. 'Holy shit.' zegt ze dan. Nu pas lijkt het tot me door te dringen wat hier gebeurd. Mijn broertje, overleden broertje, staat voor mijn neus, in New York. Al het verdriet die ik de afgelopen twee jaar heb opgekropt komt naar boven. Het verlies van mijn ouders, het idee dat ik Tyler ben verloren, mijn verhuizing. 

Ik ruk mezelf uit mijn shock. Ik stap naar voren en bekijk hem van heel dichtbij. Ik zie het kleine sproetje bij zijn oog, dat bijna niemand kent. Het is hem. Geen kloon, gewoon hém. Ik sla mijn armen om hem heen en til hem op. 

'Ik heb je zo gemist.' roep ik uit. 'Waar was je al die tijd?' 'Dat maakt trouwens niet uit! Je bent terug!' 'Iedereen dacht dat je dood was!' dan bedenk ik me iets. Er is iets heel belangrijks dat ik moet vertellen. 

'Tyler?' vraag ik voorzichtig. Hij lijkt ook uit zijn shock te komen. Hij kijkt langzaam op.

'Mmh?' mompelt hij. Dan bedenk ik me nog iets. Als ik dit hem nu vertel, kan hij dan in coma raken? Zou dat kunnen? Ik vertel het hem later wel. 

'Elles, ga terug naar binnen, vertel iedereen maar dat ik terug ben en nog iets moest doen, niet vertellen van Tyler. Ik wil het zelf eerst weten.' zeg ik snel tegen haar. Ze knikt langzaam en draait zich om. 

'Wil je mee naar mijn kamer?' vraag ik. Hij schudt zijn hoofd. 

'Jij gaat mee met mij.' zegt hij. Zijn ogen worden donker. Ik hoor een sms geluid. Tyler pakt zijn mobiel en even later stopt hij hem weer terug. 

'Tyler? What the fack is hier aan de hand?' vraag ik een beetje bang. Hij kijkt weer langzaam op en grijnt dan. 

'Nina, er is zoveel gebeurd, de jaren dat ik weg ben geweest. Je wil het niet weten.' zegt hij. Er komen opeens allemaal mannen uit de bosjes en gaan achter Tyler staan. Ik wil me omdraaien, om weg te rennen, maar er staan ook daar allemaal mannen. 

'Geen zorgen Nina, het komt goed.' hoor ik Tyler zeggen voordat ik een spuit in mijn arm krijg gedrukt en alles zwart wordt.

heei lovies! Voor als je dit leest, welkom, op mijn nieuwe verhaal! Als je dit niet leest, alsnog welkom! Dit is het eerste hoofdstuk van MLOP. Ik weet dat het verhaal opeens een heel andere kant is opgegaan, van romantiek op school naar duistere broertjes en enge mannen. Later ga je dit helemaal begrijpen -hoop ik- en snap je het. Als je iets niet snapt kan je gewoon een bericht achter laten en ik reageer erop. Ik heb dit idee samen met mijn zus bedacht, ik was naar haar kamer gegaan terwijl ze Orange is the new Black aan het kijken was en heb haar gevraagd wat ik kon doen. Samen hebben wij een richting gekozen die ik op zou gaan. Ik blijf alleen schrijven hoor, mijn zus gaat niet meeschrijven, ze heeft alleen even geholpen. Mijn zus is ook een 'Wattpadder' dus als je haar verhalen ook wil lezen ze heet ananaconda 

See ya next time! ♥